" Ευλογημένη Νέα Χρονιά 2013...

Όλοι μας για το νέο έτος κάνουμε τα σχέδια μας, καταγράφουμε τα όνειρά μας, ευελπιστούμε να εκπληρωθούν οι ελπίδες μας, να υλοποιηθούν οι προσδοκίες μας, να ζήσουμε στιγμές που την χρονιά που μόλις έφυγε δεν προλάβαμε ή δεν καταφέραμε να ζήσουμε.

Η Νέα Χρονιά που ανοίγεται μπροστά μας αποτελεί για όλους μας μια ανανέωση του χρόνου μας στην επίγεια ζωή αυτή.

Μας χαρίζεται από τον Καλό Θεό μας ως δώρο, ως ευλογία, ως ευκαιρία για τον πνευματικό καταρτισμό μας, τον προσωπικό αγιασμό μας και την σωτηρία μας, ως δυνατότητα επανασύνδεσης με Αυτόν που εμείς διαγράψαμε από την ζωή μας.

Η Αναπλαστική Σχολή Πατρών σας εύχεται τη Νέα αυτή Χρονιά να ζείτε μέσα στην Χαρά του Ουρανού, στην Χάρη του Θεού και στην Αιωνιότητα του Παραδείσου.

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα!

Καλή Χρονιά!

Εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου γιά τό νέο ἔτος

Εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου γιά τό νέο ἔτος

Ἀγαπητοί μου,
Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, τό νέο ἔτος νά εἶναι εὐλογημένο ἀπό τόν Ἐνανθρωπήσαντα Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ τοῦ κόσμου, γεμᾶτο ἀπό ἐλπίδα, χαρά πνευματική, δωρεές οὐράνιες καί αἰσιοδοξία.
Οἱ δυσκολίες θά μᾶς συνοδεύουν πάντοτε, τά προβλήματα θά τά συναντοῦμε μπροστά μας, οἱ ἀγωνίες θά ἀπασχολοῦν τό εἶναι μας, ἀλλά μέ τό Χριστό στήν καρδιά μας, ὅλα ἀντιμετωπίζονται, ὅλα κατανικῶνται καί ὁ ἄνθρωπος ἀναδεικνύεται θριαμβευτής.
Ὁ Χριστός εἶναι:
• Τό Φῶς πού φωτίζει τό σκότος τῆς ζωῆς μας.
• Ἡ Ζωή πού δίνει νόημα στήν ὕπαρξή μας.
• Ἡ Ὁδός πού πρέπει νά βαδίσωμε γιά νά φτάσωμε μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας, πού εἶναι ἡ θέωση.
• Ἡ Ἀλήθεια πού διαλύει τό ψεῦδος.
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Ἡ πορεία μας χωρίς Χριστό δοκιμάστηκε καί ἀπέτυχε. Θρηνοῦμε πάνω στά ἐρείπια, τά ὁποῖα ἐμεῖς δημιουργήσαμε μέ τήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐξορία Του ἀπό τή ζωή μας.
Ἡ σωτηρία μας εἶναι μονόδρομος. Ἡ Ἐκκλησία δεικνύει τόν τρόπο καί ἐπισημαίνει μέ θυσιαστική ἀγάπη: «Μετανοεῖτε».
Ἄς ἀκολουθήσωμε αὐτόν τόν σωτήριο δρόμο καί ἄς εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ὄχι μόνον τό νέο ἔτος, ἀλλά ὅλη μας ἡ ζωή θά ἀποκτήσῃ νόημα, χαρά καί εὐτυχία.

Σᾶς ἀσπάζομαι μέ πατρική ἀγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

" Όταν η ΑΣΠ. συνάντησε την Αγ. Ειρήνη..."

Φώτο : Ανδρέας Σπυρόπουλος

" Ετήσιο Μνημόσυνο π. Δημητρίου Ρόδη..."

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΜΟΙΡΑΛΙ ΑΧΑΙΑΣ... ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΧΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ 
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΡΟΔΗ.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΙΕΡΕΑ....
" Σήμερα, έχασε το χωρίο τον ευλαβή παπά του, σήμερα η πρεσβυτέρα του αποχωρίζεται, τον αχώριστο και γεμάτο κατανόηση ιερέα της, σήμερα τα παιδιά του λένε το τελευταίο αντίο στον ξεχωριστό και πρότυπο πατέρα, πατέρα τους, σήμερα η ιερατική οικογένεια γίνεται φτωχότερη γιατί έχασε έναν όχι πλούσιο σε μόρφωση και επιτηδευμένο ιερέα αλλά έναν απλό παπά πλούσιο σε αρετές και εμπειρίες πνευματικές."
 ΣΗΜΕΡΑ, όμως, όλοι μας γινόμαστε πλουσιότεροι γιατί αποκτήσαμε στον ουρανό έναν πρεσβευτή, ένα δικό μας άνθρωπο, με παρρησία στον θρόνο του Θεού να πρεσβεύει για εμάς.

π. Δημήτριε, γλυκέ μου και αγαπημένε μου γέροντα,  σε ευχαριστώ γι’ ό,τι μου προσέφερες. Σε ευγνωμονώ για ό,τι με δίδαξες και σε παρακαλώ όπως μου υποσχέθηκες, λίγες ημέρες πριν την κοίμησή σου να με μνημονεύεις στο ουράνιο πλέον θυσιαστήριο.

Αιωνία σου η μνήμη!
 π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

" Εσύ δεν θα έρθεις...;;; "

Την Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012 στις 10:00π.μ. συναντιόμαστε στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών για να πάμε να πούμε τα κάλαντα στον Μητροπολίτη μας...

"ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΕΝΤΡΑ.. και οι επιθυμίες τους..."

Ήταν μια φορά σ΄ ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό.

Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο, όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός.

Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι και όμορφο που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.

Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς. Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο, και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων.

 Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.

Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.

Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμη και τα όνειρα τους. Όμως κάποια ημέρα ένας άντρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα, και η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο. Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος, οι οποίοι απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια αλλά τον ίδιο το Θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για εμάς. Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό.

Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από πολλά χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες μαζί με το δάσκαλο τους , ο οποίος ήταν κουρασμένος και είχε κοιμηθεί. Είχαν ανοιχθεί στην θάλασσα, όταν ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Πάνω στο φόβο τους οι μικροί ψαράδες, ξύπνησαν τον αρχηγό τους, και εκείνος μόλις είδε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, τη διέταξε να ηρεμήσει. Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του, στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δέντρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των Βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του.

Και το τρίτο δέντρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια ημέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό, στο οποίο σταύρωσαν τον Χριστό. Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό. Έγινε όπως λέμε σε ένα τροπάριο, « ουρανού ισοστάσιο »

Τελικά τα δέντρα της ιστορίας απέκτησαν όχι μόνο αυτό που ήθελαν και ποθούσαν αλλά ασυγκρίτως περισσότερα από αυτά που σχεδίαζαν.

Αυτή λοιπόν η απλοϊκή ιστορία έχει για εμάς ένα βαθύ και μεγάλο δίδαγμα: ότι όταν κάνουμε όνειρα πρέπει να μην ξεχνούμε ότι αυτό που μας ετοιμάζει ο Θεός είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο για τη ζωή μας.

Ας έχουμε λοιπόν πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό...

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ Μ. Φ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ...

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

 

Καθώς βρισκόμαστε μπροστά στό μέγα θαῦμα τῆς Θείας κενώσεως καί ἄκρας συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἀνακαίνιση συμπάσης τῆς κτίσεως, ἐξετάζομε τήν δική μας ἀναστροφή καί τήν δική μας πορεία, μετά ἀπό τόσους αἰῶνες, ἀπό τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ, καί φεῦ, διαπιστώνομε ὅτι ἐνῷ «ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος ἐφάπαξ κατά σάρκα γεννηθείς, ἀεί γεννᾶται θέλων κατά πνεῦμα διά φιλανθρωπίαν τοῖς θέλουσι» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής), ἐμεῖς δέν ἀξιοποιοῦμε τήν ταπείνωση τοῦ Θεοῦ, τήν ἀγάπη καί τήν δωρεά Του.

Δέν θά σταθῶ στά δραματικά γεγονότα, πού ταλαιπωροῦν τόν πλανήτη μας ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον. Θά ἑστιάσω στόν δικό μας χῶρο, στήν δική μας πατρίδα, ἡ ὁποία εὐλογήθηκε τόσο ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά κατέχῃ τήν ἀλήθεια τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀπό Αὐτόν, καί στό διάβα τῶν αἰώνων νά φωτίσῃ καί τούς ἄλλους λαούς, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο στό σκότος τῆς ἀγνοίας.

Τώρα, ἄραγε, σέ ποιά κατάσταση εὑρίσκεται ἡ χώρα μας; Ἀξιοποίησε τά δῶρα τοῦ οὐρανοῦ; Ζεῖ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ; Ὑποδέχεται τόν ἐνανθρωπήσαντα Σωτῆρα της ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει;

Πρόκειται γιά ἐρωτήματα πού βασανίζουν τό «εἶναι» μας ἡμέρα καί νύκτα. Πρός ἐνίσχυση λοιπόν τῆς πορείας μας καί πνευματικόν ἐπανεντροχιασμόν, βάζοντας τό χέρι μας «εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», κάνομε ὁρισμένες σωτήριες, πιστεύομε, διαπιστώσεις. 

Ἄς στρέψωμε γύρω τήν ματιά μας καί ἄς δοῦμε τήν πραγματικότητα. Ἡ ἴδια ἡ ψυχή μας καί ἡ συνείδησή μας ἀποροῦν, καί μιά ἐσωτερική φωνή ἔρχεται νά μᾶς ξυπνήσῃ, κρούοντας τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ἕως πότε τό Ἔθνος μας, τό ὁποῖο ἐνωτίσθη καί ἐδέχθη τό μήνυμα τῆς σωτηρίας, θά βαδίζῃ σέ ἀλλοτρίας ὁδούς; Ἕως πότε θά μένωμε ὡς ὁ ἄσωτος υἱός τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, μακράν τῆς ἀκενοτομήτου διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ἕως πότε θά ζῶμεν ὡς ὑλιστές καί εἰδωλολάτρες, ἔχοντας τοποθετήσῃ στό βάθρο τοῦ Θεοῦ εἴτε τόν ἑαυτό μας, εἴτε τήν ὕλη, εἴτε τήν ἡδονή; Ἔλειψαν δυστυχῶς, ἐν πολλοῖς, οἱ ἄνθρωποι τοῦ καθήκοντος, τῆς ἠθικῆς, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀγάπης.

" Το ταξίδι των μάγων, είναι και η δική μας ζωή… "

Το ταξίδι των μάγων, είναι και η δική μας ζωή… 

Επαναστατικό, Αντιστασιακό, Νυχτερινό, τολμηρό, αβέβαιο, απρόοπτο,
με πόνο ψυχοσωματικό, με αναζήτηση για το Φως...

και το μόνο βέβαιο, το άγνωστο...

Οι τρεις Μάγοι άφησαν πίσω τους ανέσεις και σιγουριά, και οδηγούμενοι από ένα ουράνιο φυσικό φαινόμενο όδευσαν προς το Υπερφυσικό...

Το ταξίδι της ζωής απαιτεί στις αποσκευές του απόφαση για αυταπάρνηση, για υπερβάσεις, για ανατροπές! 

Να αφήσουμε τη θαλπωρή των πεποιθήσεών μας,  να 

αποφασίσουμε να αντισταθούμε, να απελευθερωθούμε από

 τους εσωτερικούς και εξωτερικούς μας δυνάστες και να 

τραβήξουμε μπροστά!

"Μη μιλάς ποτέ με το μυαλό σου"

Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ΠΡΟΣΟΧΗ. Προσοχή στη σκέψι, στη διάνοια, στον νού. Γιατί όλα τα αμαρτήματα και εγκλήματα, όλες οι πτώσεις και όλα τα πάθη, ξεκινούν απο τον νούν. Άν προσέχουμε και διώχνουμε τον πρώτο λογισμό, την πρώτη προσβολή, την πρώτη κακή σκέψι, δέν θα αμαρτήσουμε ποτέ. Γι’ αυτό και η συμβουλή μου είναι : «ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ». Όχι μόνο σε σχέση με την προσευχή, αλλά ειδικά σε σχέση με την αμαρτία.

Όμως επειδή είμαθε αδύνατοι πνευματικά και ο πειρασμός έρχεται με ορμή να μας παρασύρη στο κακό, έχουμε ανάγκη απο τη βοήθεια του Θεού. Αλλοίμονο σ’ αυτόν που θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και δυνατό χαρακτήρα. Αυτός κινδυνεύει να πέση γρηγορώτερα. «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση».¹ Ας προσέχουμε , λοιπόν. Όλοι είμεθα αδύνατοι. Όλοι βαδίζουμε σ’αυτή την ζωή πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί. Μόνο η βοήθεια του Θεού μας στηρίζει. Εκείνη μας κρατεί.

Υπάρχουν στιγμές φοβερές στη ζωή του ανθρώπου, που σαρώνουν πνευματικώς τα πάντα και μόνο η βοήθεια του παντοδύναμου Ονόματος του Κυρίου σώζει εκείνους, που Τον επικαλούνται, με βαθειά ταπείνωσι. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε τον Θεό μέρα-νύχτα, όπως η ημέρα μας είναι «τελεία,αγία ειρηνική και αναμάρτητος»

1. Α. Κορ. 10, 12

Από το βιβλίο: Εμπειρίες κατα την Θεία Λειτουργία - Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου

Πηγή: Ελληνικά και Ορθόδοξα

" Xριστός Γεννάται... Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου "

Μοναχού Μωυσέως, Αγιορείτου

Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Ο άνθρωπος δίχως τον Χριστό γίνεται απάνθρωπος. Ο χριστιανισμός γέννησε τον ανθρωπισμό. Ο ανθρωπισμός
παραμυθεί την ανθρωπότητα.
Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο γυμνός, όπως ο κάθε άνθρωπος, που όμως δεν το συλλογιέται καλά. Αυτό, φρονούμε, είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων

Ο νεοελληνικός βίος θέλει να απομακρυνθεί από τον Χριστό. Θεωρεί ότι περιορίζεται, ότι ασφυκτιά η ζωή του με τον Χριστό. Έτσι, ελεύθερος υποδουλώνεται σε διάφορα είδωλα. Η Ορθοδοξία δεν μιλά πια στην καρδιά του Νεοέλληνα. Τη γέννηση του Θεανθρώπου εορτάζει στη Β. Ευρώπη ή στην Άπω Ανατολή. Η Ευρώπη κι αυτή αποχριστιανισμένη. Ο ανθρωπισμός έγινε απανθρωπισμός.

Η αίσθηση της επίγειας αθανασίας οδηγεί τον άνθρωπο στο ασταμάτητο κυνηγητό της ηδονής, από τη σάρκα, το χρήμα και τη δόξα. Συχνά το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό, μα ο άνθρωπος δεν το βάζει κάτω. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μας ανασηκώσει και να μας πει πως είμαστε παρεπίδημοι.

Αρχιμ. Βασίλειος Ιβηρίτης: " Δεν είναι η Εκκλησία αυτό που νομίζουμε… "

Δεν είναι η Εκκλησία αυτό που νομίζουμε. Μας πήραν μωρά παιδιά από τον μαστό της μάνας μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μας έμαθαν άλλα. Μας έδωσαν να πιούμε γάλα κονσέρβας. Μας έκοψαν από τις ρίζες.
Μας χώρισαν από την Παράδοση. Μας απομάκρυναν από το σπίτι μας. Μας έκαμαν αλλοδαπούς στον τόπο μας. Βάλθηκαν να μας ξεμάθουν τη μητρική μας γλώσσα, τη γλώσσα της Ορθοδοξίας, τη μητρική γλώσσα του ανθρώπου.

Ποιοι; Όσοι θέλησαν δια της βίας να μας σώσουν: οι διαφωτιστές, προπαγανδιστές, Βαυαροί, μασόνοι… μέχρι σήμερα. Μαζί μ΄ αυτούς, όλοι όσοι θεωρήσαμε τα φώτα τους φώτα, τον πολιτισμό τους πρόοδο. Και έτσι, στα τυφλά, χωρίς διάκριση πνευματική, πήραμε το καθετί απ΄ αυτούς, σαν ανώτερο, καλύτερο, πολιτισμένο (σε τέχνη, δίκαιο, διοργάνωση ζωής, αρχιτεκτονική, μουσική…).

Και βασανίζεται το είναι μας. Απορρίπτει ο οργανισμός μας ένα-ένα τα μεταμοσχευθέντα ξένα μέλη. Και συνέχεια μας μεταμοσχεύουν βιαίως νέα, τα οποία αποβάλλονται, και φανερώνεται με την προσωπική του συμπεριφορά ποιος είναι ο βαθύτερος χαρακτήρας του λειτουργημένου λαού μας.

Δεν είναι η Εκκλησία αυτή που νομίζουμε. Δεν είναι αυτή που χτυπάμε, αυτή που βαλθήκαμε να καταστρέψωμε. Δεν έχει σχέση η Ορθοδοξία με «μεσαιωνισμούς», «μυστικισμούς», «κληρικαλισμούς», «σχολαστικισμούς» που ακούμε. Τόσοι δυτικοθρεμμένοι νομίζουν ότι σε Δύση και Ανατολή όλοι οι όροι έχουν το ίδιο περιεχόμενο. Και προσπαθούν να μας ελευθερώσουν από αρρώστιες που δεν περάσαμε. Και μας αρρωσταίνουν με τις θεραπείες τους. Και μας περιπλέκουν με τις λύσεις τους.

Δεν αρνούμαστε ότι υπήρξαν ανθρώπινες αδυναμίες. Υπήρξαν και υπάρχουν αδύνατοι, με πτώσεις και ελαττώματα. Αυτό κάνει ακόμα πιο συμπαθή την ίδια την Ορθοδοξία, και αναδεικνύει την ανοχή της αγάπης της και την αλήθεια του μηνύματός της.

Το θέμα το μεγάλο είναι να γνωρίσουμε την Εκκλησία την Ορθόδοξη, που αγνοούμε. Τη μία, αμόλυντη, άφθορη, άχραντη καρδιά της. Αυτήν που αποτελεί το βαθύτατο και πιο αληθινό είναι μας. Αυτή με την οποία έχομε πολύ μεγαλύτερη σχέση απ΄ ότι νομίζουμε. Αυτή που ξέρομε βαθύτερα, χωρίς να το καταλαβαίνωμε. Αυτή που πάμε ασυνείδητα να βρούμε αρνούμενοί την, γιατί αγνοούμε την αλήθεια της, τη θεανθρωπία της, τη δόξα της ταπεινώσεώς της.

Ότι πολύτιμο ζητούν όλοι οι αληθινοί αναζητητές βρίσκεται μέσα εδώ. Όχι αποσπασματικά, επί μέρους ή φανταστικά, αλλά εν όλω έργω και αληθεία.

Αυτή είναι κατάλληλη για τα μικρά παιδιά, τις απλές γριούλες και τους πιο απαιτητικούς αναζητητές, που θέλουν να δουν τον Θεό όχι όσο μπορούν, αλλ΄ όπως ο Θεός είναι.

Υπάρχει μια θεολογία που φτάνει στην απόφαση (αποφατικότητα), την άρνηση, που δεν πάει παραπέρα, που άνθρωπος στη γη δεν μπορεί να ξεπεράσει. Και μια χάρη άκτιστη, αόρατη, ακατάληπτη, που έρχεται στον άνθρωπο, στην κτίση. Και νεουργεί και θεουργεί το ανθρώπινο.

Δεν είναι η θεολογία σχολαστικισμός, ούτε η πνευματική ζωή πουριτανισμός.

Γνωρίζοντας την Ορθοδοξία, αυτή που είναι, ισορροπούμε· μπορούμε όλους να δούμε με στοργή. Από όλους να βοηθηθούμε. Και όλους με τη χάρη του Θεού να βοηθήσωμε.

Το να γίνωμε Ορθόδοξοι δεν σημαίνει κάπου να κλειστούμε, αλλά κάπου να αναχθούμε: να βγούμε στο ύψος του σταυρού της αγάπης.

Αν ήταν η θεολογία της Εκκλησίας μας αυτή που νομίζει ο πολύς κόσμος, αυτή που διδάχτηκε στα κρατικά πανεπιστήμια· ή αν ήταν η ευσέβειά της ο έξωθεν εισαχθείς στείρος πιετισμός, σας ομολογούμε ότι δεν θα σας λέγαμε τίποτε. (Δεν θα είχαμε καμιά ελπίδα· ίσως ούτε ευθύνη.)

" «Τα Χριστούγεννα στους τοίχους…»

«Τα Χριστούγεννα στους τοίχους…»

Γράφει ο: π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος 

   Kάπου πιο μακριά, εκεί σε μια άλλη ήπειρο, σε μια κοσμοπολίτικη γωνιά αυτού του πλανήτη, στο κέντρο της Times Square στη Νέα Υόρκη, υψώθηκε λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα μια τεράστια γιγαντοαφίσα που περνούσε το δικό της μήνυμα, που εξέφραζε τη μυωπική προοπτική της λογικής, των στενόμυαλων δημιουργών της.

Κρατήστε το Merry (δηλαδή την εορταστική ατμόσφαιρα) και πετάξτε τον μύθο ( δηλαδή την γέννηση του Χριστού)».  

    Μα κάπου πιο κοντά, εδώ στην Ελλάδα σε ένα μικρό καλντερίμι, γραφικό και παραδοσιακό , σ’ ένα τοίχο είδα ένα νέο να γράφει το δικό του μήνυμα στον κόσμο. Άλλωστε είναι μόδα και ίσως μια ευκαιρία αυτά τα μηνύματα στους τοίχους σήμερα, κάπως έτσι εκφράζουν οι νέοι την άποψή τους.

«Ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή»π. Πορφύριος.

   Τα δυο παραπάνω μηνύματα στους τοίχους παρουσιάζουν δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο ξένες μεταξύ τους λογικές, δυο αντίθετες αντιμετωπίσεις των καταστάσεων της ζωής.

   Έρχονται Χριστούγεννα, πλησιάζουν οι ωραίες και γιορτινές αυτές ημέρες, δυστυχώς όμως σ’ ένα κλίμα σύγχυσης της λογικής, απογοήτευσης και κατάρρευσης των όποιων ονείρων για αυτή τη ζωή, απελπισίας και απομάκρυνσης από τον αληθινό Θεό, την όντως Ζωή. Και πρέπει σήμερα εμείς, να ζήσουμε Χριστούγεννα, μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση. Να απολαύσουμε τις ημέρες αυτές, ως κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο. 

    Μα αν πρόκειται μόνο για την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, ξέρετε καλύτερα από εμένα ότι γρήγορα σβήνει, όπως τα λαμπάκια από τα  δέντρα που μετά τις γιορτές , θα πάρουν την θέση τους στις αποθήκες για να χρησιμοποιηθούν και πάλι  του χρόνου. Όπως ο εξωτερικός διάκοσμος, στους δρόμους και στα σοκάκια, στις αυλές και στα μπαλκόνια των σπιτιών, που γιατί όχι έχουν την δική τους άποψη, έρχονται όμως ως κάτι το ψεύτικο και πλασματικό να μας υπενθυμίσουν πως πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και με πρόσωπα χαρωπά.  Αν αυτή είναι η εορταστική ατμόσφαιρα των εορτών, τόσο υλική, τόσο ψεύτικη, τόσο γήινη, μάλλον δεν θα την προτιμήσουμε έστω και αν εξωτερικά μας δελεάζει. Αν αυτή έρχεται απλώς να ταιριάξει με την μεγάλη σε σημασία και αξία γιορτή των Χριστουγέννων, τότε δεν μπορούμε να την αρνηθούμε.

   Πάντως θα ήταν ωραίο, πολύ πνευματικό και ουσιαστικά ωφέλιμο να επιλέξουμε ως στάση ζωής αυτόν τον Μύθο της αφίσας. Να ζήσουμε Χριστούγεννα με Χριστό, να επιλέξουμε την ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ για σπιτικό μας, να ακολουθήσουμε τον Χριστό που στον κόσμο αυτό δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι, να αρκεστούμε στην ζεστασιά από την ανάσα των ζώων, απορρίπτοντας την ψυχρότητα των ανθρώπων, να γευτούμε την απόρριψη της κοινωνίας, μιμούμενοι τον Χριστό που όλοι του έκλεισαν τις πόρτες, να γεμίσουμε με χαρά και χάρη αφήνοντας ως δώρο στο ταπεινό βρέφος της Βηθλεέμ όχι χρυσάφια και ασήμια, που δεν τα έχουμε, μα τα πολύτιμα μαργαριτάρια της μετανοίας, που μπορούμε να δώσουμε.  

Τότε όντως τα Χριστούγεννα  δεν θα τελειώσουν με το τέλος των γιορτών, αλλά θα παραμείνουν για εμάς όχι ένας μύθος, που τον ακούσαμε και είπαμε να τον ακολουθήσουμε αλλά μια πραγματικότητα που την γευτήκαμε και προτιμήσαμε να την ζήσουμε.

Σταμάτης Σπανουδάκης: "Σήμερα στην Ελλάδα ή παίρνεις το τουφέκι και αρχίζεις και σκοτώνεις, ή γονατίζεις και προσεύχεσαι"

«Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης μίλησε στο Αχελώος tv και τον Δημοσιογράφο Μάκη Μάκκα, ανοιχτά και ξεκάθαρα, για την Ελλάδα και την οικονομική και κοινωνική κρίση, ενώ δεν παραλείψε να αναφερθεί στην λειτουργία και τις επιλογές της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ηγεσίας της Χώρας.

Ερωτηθείς τι είναι η Ελληνική κρίση για τον ίδιο, ο συνθέτης σχολίασε: «Ας δούμε την Ελλάδα σαν έναν οργανισμό, σαν έναν άνθρωπο, που είναι πληγωμένος, βρομισμένος κατά πολύ, αλλά έχει ακόμη καθαρά κύτταρα που άμα πολεμήσουν, θα καθαρίσουν τον υπόλοιπο οργανισμό.

Το ερώτημα είναι τι είδος είναι ο πόλεμος, η παίρνεις το τουφέκι και αρχίζεις και

σκοτώνεις η γονατίζεις και προσεύχεσαι. Εγώ επιλεγώ το δεύτερο, την προσευχή. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι, ο μοναχός στο Άγιο όρος, ο οποίος κάθεται μόνος του και προσεύχεται για μας, επιτελεί πολύ μεγαλύτερο έργο από κάποιον που τρέχει στους δρόμους. Μας βάζουν να αντιδικήσουμε μεταξύ μας γιατί τσιμπάμε, ελπίζω να μην φτάσουμε στο έσχατο σημείο που είναι η μάχη, ο πόλεμος, ο εμφύλιος»

Δείτε το βίντεο: 

"ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ"

 

"Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ.-ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ"

«Ἡ ἀργία  τῆς Κυριακῆς εἶναι ἐντολή τοῦ  Θεοῦ. Εἶναι ἡμέρα ἀφιερωμένη στό Θεό καί σ’ αὐτήν ἀναφέρονται οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, μέ χαρακτηριστική τήν διδαχή τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος στά δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἔλεγε στούς Ἕλληνες:

«Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν».
(ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ)

2030 μ.Χ." Ορθοδοξία και Νέα εποχή "

Ένας ιερέας κατεβαίνει τα σκαλιά μιας υπόγειας κρύπτης. Δεν φοράει σταυρό και ράσα καθώς στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί να δείχνεις φανερά το οποιοδήποτε θρησκευτικό σύμβολο. Το σκεπτικό του νόμου ήταν ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία που

συνυπάρχουν πολλές θρησκευτικές ομάδες κανένας δεν πρέπει να δείχνει θρησκευτικά σύμβολα δημοσίως για να μην προσβάλει τον συνάνθρωπο του. Ο Ιερέας βγάζει με τρεμάμενο χέρι μια Αγία Γραφή. Είναι παλιά και κιτρινισμένη από την πάροδο του χρόνου. Πολλές σελίδες της είναι σε κακή κατάσταση και δύσκολα διαβάζονται. Έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής και οι παραβάτες διώκονται αυστηρά και ο λόγος της απαγόρευσης της ήταν ότι κρίθηκε ως προπαγανδιστικό κείμενο που σκοπό είχε να διαφθείρει την Ελληνική κοινωνία και να την τάξει εναντίον της παγκόσμιας ειρήνης που πρέσβευε η νέα εποχή. Κυκλοφορούσαν βέβαια ακόμα κάποια "αντίτυπα" αλλά ήταν παραλλαγμένα και είχε αφαιρεθεί από μέσα ότι θεωρήθηκε προσβλητικό για την νέα εποχή και την νέα παν-θρησκεία.
Ο Ιερέας ετοιμάζει την κολυμβήθρα. Είναι να βαφτίσει έναν άνθρωπο εκείνη την ημέρα Χριστιανό. Όμως η κολυμβήθρα δεν είναι όπως την ξέρουμε. Είναι ουσιαστικά μια μεγάλη μεταλλική μπανιέρα και ο λόγος είναι ότι αυτός που θα βαφτιστεί δεν είναι νήπιο αλλά ενήλικας. Έχει καταργηθεί ο νηπιοβαφτισμός προ πολλού. Υπήρχε μεγάλη πολεμική στο ζήτημα αυτό και είχαν γίνει πολλά επεισόδια. Το κύριο επιχείρημα εναντίον του νηπιοβαφτισμού ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ήταν σωστό κατά την νέα-τάξη ο άνθρωπος να βαφτίζεται με το ζόρι όταν είναι νήπιο. Μετά την ενηλικίωσή του ας αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Έτσι από το 2020 οι Έλληνες δεν μπορούσαν πλέον να βαφτίσουν τα παιδιά τους. Έπρεπε να περιμένουν να αποφασίσει το ίδιο το παιδί.
Ωστόσο πολύ λίγοι Έλληνες πλέον αποφάσιζαν να βαφτιστούν έστω και ενήλικες. Ο λόγος απλός: Τα παιδιά φεύγαν από την οικογένεια νωρίς και πλέον δεν ήταν δυνατό οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τις αρχές και την πίστη. Και οι δυο γονείς δουλεύανε νυχθημερόν με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν από πολύ μικρή ηλικία σε ολοήμερα σχολεία στα οποία σχολεία τους γινόταν η ανατροφή που ήθελε η νέα εποχή. Το μάθημα των θρησκευτικών είχε πλέον καταργηθεί σαν μάθημα που δίχαζε τους μαθητές και οι εικόνες είχαν αφαιρεθεί από τις σχολικές αίθουσες. Η πρωινή προσευχή είχε αντικατασταθεί με ένα τραγουδάκι που αποτελούσε τον σχολικό ύμνο της νέας εποχής: “όλοι οι άνθρωποι ένα χρώμα μια φυλή μια θρησκεία μια γλώσσα...”.Η ιστορία πλέον είχε αλλάξει και διδασκόντουσαν μόνο κεφάλαια που δεν δημιουργούσαν εθνικές η θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Σε αυτό το κλήμα ο νέος ήταν αδύνατο να μάθει για τον Χριστό...
Ο Ιερέας σχεδόν δακρυσμένος ξεκινάει το μυστήριο. Θυμάται ακόμα τους παλαιούς τρόπους ο γέρο-Ιερέας και κάθε φορά που καλείται να τελέσει κάποιο μυστήριο στους λίγους εναπομείναντες Χριστιανούς η μνήμη του ανασύρει γεγονότα παλαιότερων εποχών. Θυμάται όταν ο τόπος ήταν Ορθόδοξος και οι Έλληνες τελούσαν περήφανοι τα μυστήρια στις Εκκλησίες. Τώρα οι Εκκλησίες έχουν καταργηθεί. Κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα είπαν και τις κλείσανε. Οι δημοσιογράφοι φωνάζανε στα κανάλια ότι οι παπάδες έχουν κλέψει πολλά και πρέπει να πληρώσουν. Έτσι όχι μόνο η νέα εποχή έκλεισε τις δημόσιες Εκκλησίες αλλά φορολογούσε υπέρογκα και όποιον επιχειρούσε να ανοίξει μια ιδιωτική. Με την έλλειψη μεγάλου αριθμού πιστών κανείς ιερέας πλέον δεν μπορούσε να καλύψει το έξοδο και έτσι οι εναπομείναντες ιερείς αναγκαζόντουσαν και τελούσαν τα μυστήρια σε σπίτια.

"Ο ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ «Δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν» Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ "

Ο ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

«Δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν»

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

 

Κάθε χρόνο πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα, γίνεται ὁ ἔρανος τῆς ἀγάπης. Σέ κάθε ἐνορία οἱ πιστοί προσφέρουν ἀπό τήν καρδιά τους, ὅ,τι ἐπιθυμοῦν, προκειμένου νά ἁπαλύνεται ὁ πόνος τῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν πλεῖστες ἀνάγκες, ἰδιαίτερα σήμερα πού ἡ Πατρίδα μας λόγῳ τῆς σοβούσης κρίσεως διέρχεται δύσκολες ἡμέρες.

Ἔχω καί ἄλλες φορές μιλήσει γιά τό θέμα αὐτό καί πάντοτε θά μιλῶ, ἀφοῦ ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Λέγει ὁ Κύριος: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε’. 7).

Οἱ καιροί μας δυστυχῶς εἶναι δύσκολοι, καί ὅλοι γνωρίζομε ὄτι φτάσαμε μέχρις ἐδῶ ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Θεό∙ τῆς ἔλλειψης ἠθικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν καί τῆς ψεύτικης εὐμάρειας, μέ τήν ὁποία ζήσαμε τά τελευταῖα χρόνια.

Ἡ δοκιμασία αὐτή πιστεύω ὅτι θά μᾶς κάνῃ περισσότερο ἀνθρώπους, καί θά μᾶς δώσῃ τήν εὐκαιρία νά ἀνανήψωμε πνευματικά καί νά ἐπανεντροχιασθῶμεν.

Αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες πού ὁ Θεός ταπεινώνεται καί κατέρχεται, πτωχεύει καί κενοῦται, ἀδειάζει δηλαδή, γιά νά πλουτίσωμε ἐμεῖς, καλούμεθα νά τόν μιμηθοῦμε προσφέροντες ἀγάπη πρός ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐμπερίστατοι καί ἀναζητοῦν τόπο νά ἀκουμπήσουν τό κεφάλι τους.

Μακάρι νά μήν ὑπῆρχε ἀνάγκη νά κτυπήσωμε τήν πόρτα σας καί νά ζητήσωμε τήν βοήθειά σας. Ὅμως ἡ ἀγάπη πρός τούς ἐνδεεῖς καί πάσχοντες ἀδελφούς μας, μᾶς ὑποχρεώνει σέ αὐτή τήν ἐλάχιστη θυσία, μπροστά στήν ἄκρα τοῦ Θεοῦ συγκατάβαση.

Ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τίς θερμές μου εὐχαριστίες γιά ὅ,τι θά πράξετε ἐνισχύοντας τήν προσπάθειά μας γιά τήν προσφορά πρός τόν ἴδιο τόν Κύριο, ἀφοῦ «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν»(Παροιμ. ιθ’. 17), καί νά εὐχηθῶ ὁ Ἐλεήμων Κύριος νά σᾶς χαρίζῃ πλούσια τά ἐλέη Του καί τούς οἰκτιρμούς Του.

Γνωρίζω ὅτι θά ὑπάρξουν καί οἱ ἀδιάφοροι στήν πρόσκλησή μας αὐτή, ἀλλά κανείς δέν ὑποχρεώνεται νά πράξῃ κάτι, ἐφόσον δέν τό θέλῃ ἀπό τήν καρδιά του. Ὅμως ὅλοι πρέπει νά σκεπτώμεθα ἀνά πᾶσα στιγμή ὅτι οἱ καιροί ἀλλάζουν, καί νά ἐνθυμούμεθα τόν τόσο γνωστό Ἐκκλησιατικό ὕμνο: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ».

Ἐπίσης, ἴσως ὑπάρξουν καί ὁρισμένοι οἱ ὁποῖοι θά ἐκφρασθοῦν ὑποτιμητικά γιά τήν προσπάθεια αὐτή, θά ἔλεγα δέ καί κάποιοι ἀπρεπῶς. Ὅμως καί πρός αὐτούς ἀπευθυνόμεθα ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ, προκειμένου νά τούς ὑπενθυμίσωμε ὅτι οὐδείς τούς ἀναγκάζει νά προσφέρουν, ἀλλά τούς παρέχεται ἡ δυνατότης νά εὐεργετηθοῦν πνευματικά οἱ ἴδιοι, ἐλεοῦντες τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς των. Ἀκόμη, ὅτι τούς συγχωροῦμε διά τά ὅποια μή ἐπιτρεπτά σχόλιά τους, καί παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά τούς ἐλεῇ καί νά τούς φωτίζῃ, ὥστε νά σκέπτωνται καί νά ζοῦν πνευματικά.

" Xριστιανική Στέγη Πατρών...Εορταστική εκδήλωση..."

Οι νέοι των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων (ΧΜΟ) της Χριστιανικής Στέγης Πατρών με την ευκαιρία της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων διοργανώνουν για  μία ακόμα χρονιά την καθιερωμένη Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση.

Συνεχίζοντας τον επιτυχημένο θεσμό της Χριστουγεννιάτικης γιορτής της Χριστιανικής Στέγης, οι Νέοι των ΧΜΟ ετοιμάζουν και σας καλούν με εξαιρετική τιμή και χαρά, σε μια  πραγματικά αξιόλογη θεατρική παράσταση.

Η γιορτή θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012  στις 6:30 το απόγευμα στη κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων της Χριστιανικής Στέγης Πατρών στην οδό Παντανάσσης 61 στο κέντρο της Πάτρας.

Στην φετινή γιορτή τα παιδιά των Χ.Μ.Ο. θα παρουσιάσουν μια πρωτότυπη Θεατρική Παράσταση που αναφέρεται στην αναζήτηση του αληθινού προσώπου του Χριστού μας και στο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την παρουσία του Θεανθρώπου στη σύγχρονη κοινωνία μας.

Ο τίτλος της θεατρικής παράστασης είναι "Πως να Σε δω".

Η παράσταση αποτελείται από τέσσερες σπονδυλωτές ιστορίες που μέσα από αφήγηση, θεατρικά δρώμενα, μουσική και τραγούδια με συνοδεία παραδοσιακών οργάνων, μας παρουσιάζει το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων που δεν είναι άλλο από το πώς βιώνουμε τη παρουσία του Χριστού στη ζωή μας.

Η Είσοδος όπως και σε όλες τις εκδηλώσεις της Χριστιανικής Στέγης είναι ελεύθερη.

π. Ανδρέας Κονάνος "Ατέλειωτες ενοχές"

" Το ΒΙΝΤΕΟ που έκανε πάνω από 87.000 άτομα να ξεσπάσουν σε δάκρυα! "

   O 13χρονος Τζάρετ πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.
Μια μέρα είπε στον πατέρα του ότι θα ήθελε κάποια στιγμή να λάβει μέρος σε έναν αγώνα πάλης.
   Τότε εκείνος τηλεφώνησε στον προπονητή ενός σχολείου και του εξέφρασε την επιθυμία του γιου του.
  Ο μόλις ενός έτους μικρότερος Τζάστιν Κίβιτ ήταν αυτός που επιλέχτηκε για να μονομαχήσει με τον Τζάρεντ.
Και φρόντισε να κάνει το όνειρo του συνομηλίκου του πραγματικότητα: Να συμμετάσχει σε ένα αθλητικό γεγονός του σχολείου του δηλαδή και να κερδίσει.
   Μια πράξη που είχε ως αποτέλεσμα 87.000 shares του βίντεο στο Facebook και χιλιάδες ευχαριστήρια e-mail.
Σύμφωνα με τον πατέρα του Τζάρεντ, μπορεί ο γιος του σωματικά να έχει τις δεξιότητες ενός μωρού 6 μηνών, αλλά εγκεφαλικά είναι πολύ κοντά στην ηλικία του.
   Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο:

" Στην Ενορία της Αγ. Ειρήνης Ριγανοκάμπου με τον Μητροπολίτη μας..."

Οι Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών και οι Νεανικές Ομάδες της Αγ. Ειρήνης Ριγανοκάμπου μαζί με τον Μητροπολίτη μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ σε μια συνάντηση γνωριμίας μετά την Εκδήλωση της 

Ι. Μητροπόλεως για την Μικρασιατική Καταστροφή...

ΚΥΡΙΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ, ΔΙΑ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΚΥΡΙΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ,

ΔΙΑ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

Ἤδη ἑoρτάσαμε λαμπρῶς τήν πανσεβάσμια μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, Προστάτου καί Πολιούχου τῶν Πατρῶν, ὁ ὁποῖος καθηγίασε μέ τήν διδασκαλία του καί μέ τήν ἐπί τοῦ Χιαστοῦ Σταυροῦ θυσία του τήν πόλη τῶν Πατρῶν. Πλήθη πιστῶν καί ἐφέτος κατέκλυσαν τόν μεγαλοπρεπῆ καί πανσεβάσμιο Ναό του, γιά νά προσκυνήσουν τήν Ἁγία Κάρα του, τόν Σταυρό του καί τόν Τάφο του.

Περατωθείσης τῆς λαμπρᾶς πανηγύρεως, ὀφειλετικῶς ἐκφράζω θερμές εὐχαριστίες πρός τόν Ἱερό Κλῆρο, τούς ἐντιμοτάτους Ἄρχοντες, καί τόν εὐσεβῆ Πατραϊκό Λαό γιά τήν ἀθρόα συμμετοχή τους, στίς ἱερές Λατρευτικές ἐκδηλώσεις, καί εὔχομαι πρός ὅλους ὑγεία καί κάθε εὐλογία ἀπό τόν Θεό, διά πρεσβειῶν τοῦ πανευφήμου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

" Μνήμη Μικρασίας, 90 χρόνια μετά. Συγκλονιστικές στιγμές από τήν νεολαία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν..."

(via)