"Απλά και ωφέλιμα..."

Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού .
Παρ' όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε:
Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε:
- Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;
- Όχι, δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη.
- Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες.
Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό.
- Ας έρθουν τώρα που επέστρεψα! ........
Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.

- Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, της λένε οι τρεις γέροντες.
Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί !
Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται:

Είμαι ο Πλούτος, της λέει.
Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία.
Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη.
Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.

Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει:
-Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!
Η σύζυγός του όμως δε συμφωνούσε:
-Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;

Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει:
-Δε θα'ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη; Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!
-Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.
-Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.

Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά:
-Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας.

Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι...
...και οι δύο άλλοι να την ακολουθούν!
Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία:
-Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;!;!;

Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί:
- Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απ' έξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη... όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!

Δεν έχει σημασία πού! Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία!

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Όποιος αγαπά το θεό, δεν λυπεί ούτε λυπάται από κανένα για πρόσκαιρα πράγματα.
ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Ένα ζευγάρι Αμερικανών αποφάσισε να πάει διακοπές στη Φλόριντα που είχε ζέστη και καλοκαίρι, για να ξεφύγει από το χιόνι και το κρύο της Αλάσκας που ζούσαν.
Κανόνισαν να μείνουν στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαν περάσει και το μήνα του μέλιτος, αλλά είχαν πολλές υποχρεώσεις και θα ταξίδευαν χώρια. Ο άντρας θα έφτανε Τετάρτη και η γυναίκα Πέμπτη.
Φτάνει πράγματι ο άντρας στο ξενοδοχείο, πηγαίνει στο δωμάτιό του και βλέπει ότι τώρα πια υπάρχει και υπολογιστής στο δωμάτιο και Internet και αποφασίζει να κάνει μια έκπληξη και να στείλει ένα e-mail στη γυναίκα του. Κάνει όμως ένα λάθος στη διεύθυνση και το e-mail πηγαίνει σε μια άλλη διεύθυνση, στο Χιούστον, σε μια γυναίκα που μόλις έχει γυρίσει από την κηδεία του άντρα της και τσεκάρει τα μηνύματα που έλαβε στον υπολογιστή της από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, πέφτει λιπόθυμη. Ο γιος της μπαίνει στο δωμάτιο, τη βλέπει πεσμένη κάτω στο πάτωμα, προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε, κοιτάζει την οθόνη του υπολογιστή και διαβάζει:
Προς: Την αγαπημένη μου γυναίκα
Θέμα: Έφτασα!
Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις e-mail από μένα. Έχουν υπολογιστές πλέον εδώ κάτω και σύνδεση με Internet και μπορείς να στείλεις όπου θέλεις.
Μόλις έφτασα και μπήκα μέσα.
Όλα είναι έτοιμα και για σένα που θα έρθεις αύριο.
Ανυπομονώ να σε δω. Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι με εμένα.
Υ.Γ.: Έχει πολλή ζέστη εδώ κάτω.
Ίσως η πρώτη μας αντίδραση διαβάζοντας αυτή την χαριτωμένη ιστοριούλα είναι να γελάσουμε. Υπάρχει όμως κάτι ουσιαστικότερο να σκεφτούμε.
Πράγματι πρόκειται για ένα ταξίδι. Κάποτε θα τελειώσει και θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Κάποιοι θα πάνε πριν από εμάς, κάποιοι θα ακολουθήσουν. Σημασία έχει μόνο ένα, πού διαλέξαμε να καταλήξουμε για την αιωνιότητα. Η γυναίκα διάβασε "έχει πολλή ζέστη εδώ κάτω" και το μυαλό της πήγε στην κόλαση, γι' αυτό λιποθύμησε. Και ήταν μόνο ένα ανθρώπινο λάθος. Κάποτε όμως δε θα είναι λάθος του υπολογιστή, αλλά απόφαση του Ουρανού, με βάση τη ζωή που ζήσαμε, τις επιλογές της καρδιάς μας. "Ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου" (Λουκάς ιβ΄ 20). Και δε θα είναι η ζέστη το πρόβλημα, αλλά ένα καμίνι πόνου και ενοχής, γιατί προσπεράσαμε τον Ιησού Χριστό, την αγάπη Του, τη θυσία Του, την προσφορά Του, για να ζήσουμε όπως μας άρεσε και μας ευχαριστούσε.
Ένα λάθος στον υπολογιστή μπορεί να μας συγκλονίσει. Η θυσία του Ιησού Χριστού στο σταυρό του Γολγοθά για τις δικές μας αμαρτίες, πώς μας αφήνει αδιάφορους τόσα χρόνια τώρα;

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Θεέ μου μη με εγκαταλείπεις, κανένα καλό δεν έκανα ενώπιόν Σου αλλά δός μου για την ευσπλαχνία Σου να βάλω αρχή.
ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ

" Ο Δικός μας Ιπποκράτης... "

Την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011 στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών θα τελέσουμε το ετήσιο μνημόσυνο του Ιπποκράτη....

Έναρξις Όρθρου:07:00π.μ.

" IEΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ... "

"Απλά και ωφέλιμα..."

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα. Κάθισε σε μια πολυθρόνα στην αίθουσα vip του αερολιμένα για να διαβάσει με ησυχία.
Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.
Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα. Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε: « Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε! » Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα. Αυτό την εξαγρίωνε, αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή. Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο σκέφτηκε: « Α, τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα? »
Τότε ο άνδρας παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό.« Α, αυτό ήταν πάρα πολύ! Ήταν πολύ, πάρα πολύ θυμωμένη τώρα! » Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματα της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμα της μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος… Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της. Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του με αυτήν, χωρίς κανένα αίσθημα θυμού ή πίκρας.. ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ΄αυτόν.
Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει…ούτε να ζητήσει συγνώμη.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Αυτός που αγαπά τον Θεό, πρώτα αγάπησε τον πλησίον. Διότι το δεύτερο είναι αναμφίβολα απόδειξη του πρώτου
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ο Γέροντας Ηλίε Κλεόπα συμβουλεύει... (Βίντεο)

Ο π. Παΐσιος "υμνεί το Θεό"

"Εκει που ανήκεις..."

  Ekei pou anikeis by sotistheteacher 

Από την Πέμπτη 29/09 και κάθε Πέμπτη, από 9 - 10 μ.μ., 

 στο www.anaplastiki.gr αρχίζει ο νέος για φέτος κύκλος ζωντανών διαδικτυακών εκπομπών.

Συντονιζόμαστε όλοι για να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε,
να εκφράσουμε γνώμες και απόψεις
και να περάσουμε ένα ευχάριστο και ωφέλιμο βράδυ.

Θέμα της πρώτης εκπομπής : 

"Εκει που ανήκεις..."

Σας περιμένουμε όλους!

"Απλά και ωφέλιμα..."

Πριν από εκατόν πενήντα χρόνια περίπου, προτού το τούνελ του Αγίου Γοτθάρδου κατασκευαστεί, όλοι όσοι ταξίδευαν από τη Ιταλία προς την Ελβετία και αντιστρόφως, όφειλαν να περάσουν τα στενά του Αγίου Γοτθάρδου πεζοί και αυτό απαιτούσε πολύ χρόνο.
Εκείνο τον καιρό λοιπόν οι άνθρωποι ταξίδευαν κατά ομάδες. Έτσι κάποτε μερικοί κτίστες της περιφέρειας του Λουγκάνο άρχισαν το ταξίδι τους μαζί για την κεντρική Ελβετία, όπου ήξεραν ότι θα κέρδιζαν περισσότερα χρήματα. Μεταξύ τους βρισκόταν κι ένας νέος που ονομαζόταν Αντώνιο, ο οποίος άρχισε να συνομιλεί με μία ηλικιωμένη κυρία που του μίλησε για το Χριστό.
Ο Αντώνιο δεν ήθελε να ακούσει τίποτα αλλά απάντησε: «Έχουμε τη θρησκεία μας. Αυτό μας αρκεί».
Εν τούτοις αυτή η κυρία του πρόσφερε σαν δώρο μια πολύ ωραία δερματόδετη βίβλο. Εκείνος τη δέχθηκε αλλά απέφευγε να τη διαβάσει.
Όταν έφθασε στη Γλαρίς εργάστηκε στη κατασκευή μιας μεγάλης οικίας. Κατά την εργασία του αστειευόταν και βλαστημούσε όπως οι υπόλοιποι εργάτες. Ενώ ασβέστωναν ένα τοίχο, ανακάλυψε μια οπή που έπρεπε να κλειστεί. Ξαφνικά θυμήθηκε τη βίβλο που είχε στο σακίδιό του και είπε στους συντρόφους του: «Να μια καλή φάρσα! Βλέπετε αυτή τη βίβλο; Ε λοιπόν θα τη βάλω σε αυτή την τρύπα».
Η βίβλος χώρεσε ακριβώς αλλά το κάλυμμά της σημείωσε μια μικρή βλάβη. «Δείτε! Θα τη χτίσω με λίγη λάσπη και θα δούμε αν θα μπορέσει ο διάβολος να την ανακαλύψει».
Μετά από λίγες εβδομάδες, ο Αντώνιο επέστρεψε στην πατρίδα του δια μέσω των βουνών.
Στις 10 Μαΐου 1861 μια σφοδρή πυρκαγιά κατέκαυσε τη Γλαρίς. Τετρακόσιες ενενήντα οικοδομές καταστράφηκαν. Όλη η πόλη δεν ήταν πλέον παρά αξιοθρήνητα ερείπια και έπρεπε να ανοικοδομηθεί.
Ένας κτίστης από τη βόρεια Ιταλία, που τον έλεγαν Γιοβάνη ανέλαβε να εξετάσει ένα σπίτι που ήταν ακόμη αρκετά καινούργιο και το οποίο είχε υποστεί μερική καταστροφή. Χτυπούσε εδώ κι εκεί με το σφυρί του σε μια πλευρά τοίχου που δεν είχε πάθει τίποτα. Ξαφνικά ένα κομμάτι του σοβά αποσπάστηκε και προς μεγάλη του έκπληξη βρήκε ένα βιβλίο που είχε εγκλεισθεί εκεί. Το έβγαλε και ανακάλυψε ότι ήταν μια βίβλος… Πώς έφθασε εκεί! Αυτό του φάνηκε παράδοξο.
Από τότε ο Γιοβάνης κατά τις ώρες της ανάπαυσής του διάβασε με επιμέλεια τη βίβλο. Δεν τα καταλάβαινε όλα… αλλά από τα ευαγγέλια και τους ψαλμούς έμαθε πώς να προσεύχεται.
Και ο Θεός έρχεται προς βοήθεια εκείνων που είναι ειλικρινείς. Δε άργησε να καταλάβει ότι ήταν ένας αμαρτωλός, αλλά και ότι ο Θεός τον αγάπησε και ότι δια της πίστεως στο πρόσωπο του Χριστού μπορούσε να έχει τη βεβαιότητα της συγχώρησης των αμαρτιών του.
‘Οταν το Φθινόπωρο ο Γιοβάνης επέστρεψε στην πατρίδα του και στην οικογένειά του διακήρυξε παντού την καλή αγγελία της σωτηρίας του.
Όσες φορές του έμενε καιρός έπαιρνε μια βαλίτσα γεμάτη βίβλους για να διαδώσει την αγγελία της σωτηρίας στα γειτονικά χωριά. Σε μια από τις περιοδείες του έφθασε μια μέρα σε μια εμποροπανύγηρη στο χωριό του Αντώνιο και έστησε τον πάγκο του με τις βίβλους. Ο Αντώνιο που περνούσε από εκεί σταμάτησε μπροστά στον πάγκο του και είπε: «Ω Αγίες Γραφές! Δε σας έχω ανάγκη. Αν ήθελα καμιά δεν είχα παρά να πάω στη Γλαρίς όπου έχω μια κρυμμένη σε ένα τοίχο. Είμαι περίεργος αν ο διάβολος μπόρεσε να τη βγάλει από εκεί».
Ο Γιοβάνης παρατηρούσε το νέο με σοβαρότητα. Κατάλαβε αμέσως περί τίνος επρόκειτο και γι’ αυτό του είπε: «Να είσαι προσεκτικός νεαρέ. Μη χλευάζεις! Τι θα έλεγες όμως αν σου έδειχνα αυτή τη ίδια τη βίβλο;». «Δεν το πιστεύω» απάντησε ο Αντώνιο. «Θα αναγνώριζα αμέσως τη Βίβλο μου γιατί την έχω σημαδέψει. Και το επαναλαμβάνω. Ούτε ο διάβολος δε θα την έβγαζε έξω από τον τοίχο».
Ο Γιοβάνης έβγαλε τη βίβλο και τον ρώτησε: «Ξέρεις το σημάδι; Την αναγνωρίζεις αγαπητέ μου φίλε;».
Ο Αντώνιο αποστομώθηκε όταν είδε τη βίβλο του με το λίγο κατεστραμμένο κάλυμμά της.
«Τη βλέπεις; Να είσαι όμως βέβαιος ότι εκείνος που τη βρήκε δεν είναι ο διάβολος αλλά ο Θεός. Και το έκανε για να σου δείξει ότι Αυτός ζει και θέλει να σε σώσει».
Όλο το μίσος του Αντώνιο κατά του Θεού ξέσπασε τότε. Η συνείδησή του τον έλεγχε και εντούτοις φώναζε στους συντρόφους του: «Ελάτε φίλοι μου. Τι ήρθε να κάνει εδώ αυτός ο τύπος με τον πάγκο του και τα θρησκευτικά του βιβλία!».
Και σε λίγα δευτερόλεπτα ο πάγκος του Γιοβάνη καταστράφηκε. Ο ίδιος δέχτηκε πολλά χτυπήματα. Έπειτα ο Αντώνιο και οι φίλοι του εξαφανισθήκαν ανάμεσα στο πλήθος των θεατών.
Από εκείνη τη στιγμή ο Αντώνιο ερεθιζόταν περισσότερο και περισσότερο κατά του Θεού. Αλλά κάποια μέρα που είχε πιει πολύ έπεσε από μια σκαλωσιά. Σοβαρά τραυματισμένος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Μόλις ο Γιοβάνης το έμαθε του έστειλε μια ωραία ανθοδέσμη και πήγε και ο ίδιος να τον επισκεφτεί στο νοσοκομείο. Η καρδιά όμως του Αντώνιο ήταν σκληρή σαν την πέτρα. Εντούτοις του έκανε μεγάλη εντύπωση η αγάπη που του έδειξε ο Γιοβάνης. Κάθε εβδομάδα τον επισκεπτόταν και σιγά σιγά ο Αντώνιο άρχισε να διαβάζει τη βίβλο. Στην αρχή το έκανε επειδή δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει. Γρήγορα όμως του γεννήθηκε το ενδιαφέρον.
Μια ημέρα ο Αντώνιο ανέγνωσε αυτό το εδάφιο: «Υιέ μου μη καταφρονείς την παιδεία του Κυρίου». Αυτό ταίριαζε στην περίπτωσή του.
Ο Λόγος του Θεού που έχει τη δύναμη να συντρίβει το βράχο ενήργησε στην καρδιά του. Αναγνώρισε την κατάστασή του και ομολόγησε τις αμαρτίες του στο Θεό. Επίσης, έμαθε να πιστεύει με τελεία εμπιστοσύνη στο τέλειο έργο που εκτέλεσε ο Κύριος Ιησούς επάνω στο σταυρό. Η ψυχή του είχε θεραπευθεί.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Αν έχεις πολλά πλούτη τότε δεν έχεις αρκετή αγάπη
Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Σε μία φυλή ινδιάνων,κάποιος έκλεβε κοτόπουλα.Ο αρχηγός διέταξε ότι
αν πιαστεί ο παραβάτης να χτυπιόταν με 10 μαστιγιές.Όταν η κλοπή συ-
νεχίστηκε το ανέβασε σε 20 μαστιγιές.Παρόλο αυτά τα κοτόπουλα εξα-
φανίζονταν μεθοδικά.Γεμάτος θυμό,ο αρχηγός ανέβασε την ποινή σε 100
μαστιγιές μία σίγουρη ποινή θανάτου.Ο κλέφτης τελικά πιάστηκε.Αλλά ο
αρχηγός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα τρομερό δίλημμα.Ο κλέφτης ήταν η ίδια του η μητέρα.
Όταν ήρθε η μέρα της εκτέλεσης της ποινής,συγκεντρώθηκε ολόκληρη η
φυλή.Θα υπερίσχυε η αγάπη του αρχηγού της δικαιοσύνης;
Το πλήθος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα όταν διέταξε να δε-
θεί η μητέρα του στον πάσαλο των μαστιγώσεων.
Ο αρχηγός έβγαλε το πουκάμισό του,αποκαλύπτοντας το δυνατό του α-
ναστημά του,και πήρε το μαστίγιο στο χέρι.Αλλά αντί να το σηκώσει και
να χτυπήσει την πρώτη μαστιγιά,το έδωσε σε ένα δυνατό νεαρό ινδιάνο
που στεκόνταν στο πλευρό του.
Αργά ο αρχηγός πλησίασε τη μητέρα του και την έσφιξε με τα δυνατά του χέρια μέσα στην αγκαλιά του.Ύστερα διέταξε τον νεαρό να τον χτυπήσει με 100 μαστιγιές.
Αυτό ακριβώς έκανε και ο Ιησούς για μας.Γεμάτος αγάπη έγινε ο δικός μας αντικαταστάτης και πέθανε στη δικιά μας θέση.Υπερνίκησε την ανι-
κανότητά μας να σώσουμε τους ευατούς μας πληρώνοντας Αυτός το α-
ντίτιμο για τις αμαρτίες μας.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Η αγάπη αλλάζει θετικά την φύση των πραγμάτων
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

"Διαβάζoντας ένα βιβλίο..."

Κάτι νέο, πρωτότυπο, υπέροχο και ανατρεπτικό έρχεται στην ιστοσελίδα μας.

Ένα πολυτάραχο ταξίδι, μια ακουστική περιπλάνηση 

στην ζωή ενός από τους σημαντικότερους αγίους του αιώνα μας, 

του αιγινίτη Αγίου Νεκταρίου Κεφαλά,

θα ξεδιπλωθεί μπροστά σας και θα σας συναρπάσει.

Από την επόμενη εβδομάδα και κάθε 

Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή στο 

www.anaplastiki.gr

"Απλά και ωφέλιμα..."

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, όστις ασκήτευσεν εις τόπον έρημον χρόνους εβδομήκοντα με νηστείαν και παρθενίαν και αγρυπνίαν. Εις τόσους δε χρόνους όπου εδούλευε τον Θεόν δεν αξιώθη να ιδή καμμίαν οπτασίαν και αποκάλυψιν εκ Θεου. Και ελογίασε και έβαλε τούτο εις τον νουν του λέγων: «Μήπως δια καμμίαν αφορμήν όπου δεν ηξεύρω εγώ δεν αρέσει του Θεου η ασκησίς μου, και η εργασία μου θέλει είναι απαράδεκτος• δια τούτο δεν δύναμαι να αποκαλυφθώ και να ιδώ κανένα μυστήριον».
Ταύτα διαλογιζόμενος ο γέρων άρχισε να δέεται και να παρακαλή τον Θεόν περισσότερον, προσευχόμενος και λέγων: «Κύριε εάν άρα σε αρέση η άσκησίς μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαι, σου ο αμαρτωλός και ανάξιος, ίνα χαρίσης και εις εμέ ένα σταλαγμόν από τα χαρίσματά σου, να πληροφορηθώ με μίαν φανέρωσιν ενός μυστηρίου ότι ήκουσας την δέησίν μου, δια να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητικήν μου ζωήν». Ταύτα του αγίου γέροντος δεομένου και παρακαλούντος, ήλθε προς αυτόν φωνή εκ Θεου λέγουσα: «Αν είναι και αγαπάς να ιδής την δόξαν μου, πήγαινε μέσα εις την βαθυτάτην έρημον και θέλεις αποκαλυφθή μυστήρια».
Ως ήκουσε ταύτην την φωνήν ο γέρων, εξέβη από το κελλίον του και, ωσάν εμάκρυνεν εκείθεν, τον απάντησεν ένας λη στής, ο οποίος, καθώς είδε τον αββάν, ώρμησε με βίαν προς αυτόν θέλοντας να τον φονεύση. Και ωσάν τον επίασεν, είπε προς αυτόν: «Εις καλήν ώραν σε απάντησα, Γέ ροντα, να τελειώσω την εργασίαν μου να σωθώ. Διότι ημείς oι λησταί έχομεν τοιαύτην συνήθειαν και τοιούτον νόμον και πίστιν, ότι όποιος ημπορέσει να κάμη εκατόν φόνους, κατά πάσαν ανάγκην υπάγει εις τον παράδεισον. Λοιπόν εγώ, πολλά κοπιάσας έως τώρα, έκαμα φόνους εννενήκοντα εννέα και λείπωντάς με ένας είχα πολλήν φροντί δα και μέριμναν να τελειώσω την εκατοντάδα μου να σωθώ. Λοιπόν έχω σε μεγάλην χάριν και σε ευχαριστώ, οτι σήμερον δια εσένα απολαμβάνω τον παράδεισον».
Ταύτα λέγοντος του ληστού, ως τα ήκουσεν ο γέρων, εξεπλάγη και ετρόμαξεν εις τον εξαφνικόν και ανέλπιστον πειρασμόν. Και ατενίσας τα όμματα του νοός του προς τον θεόν τοιαύτα διαλογιζόμενος έλεγεν: «Αυτή είναι η δόξα σου, Δέσποτα Κύριε, όπου έταξες να δείξης εις εμέ τον δούλον σου; Τοιαύτην βουλήν με έδωκες τον αμαρτωλόν, να εξέβω από το κελλίον μου να με πληροφορήσης τοιούτον φοβερόν μυστήριον; Με τοιαύτας δωρεάς κά μνεις την αμοιβήν δια τους κόπους της ασκήσεως όπου έσυρα δια λόγου σου; Τώ ρα εγνώρισα αληθώς, Κύριε, ότι όλος μου ο κόπος της ασκήσεως ήταν μάταιος• και πάσα προσευχή μου ελογίσθη έμπροσθεν σου ώς σίγχαμα και βδέλυγμα. Όμως ευχα ριστώ την φιλανθρωπίαν σου, Κύριε, ότι, καθώς γνωρίζεις, παιδεύεις την άναξιότητά μου, καθώς με πρέπει, διά τας αμέτρους άμαρτίας μου και με παρέδωκες εις χείρας ληστού και φονέως».
Τοιαύτα λέγων ο γέρων και λυπούμενος εδίψησε πολλά και είπε προς τον ληστήν: «Επειδή, ώ τέκνον, με το να είμαι αμαρτωλός, με επαρέδωκεν ο Θεός εις τας χείρας σου να με θανατώσης και γίνεται και η επιθυμία σου, καθώς ηγάπησας, και στερεύομαι την ζωήν, ωσάν κακός άνθρωπος όπου είμαι, δια τούτο παρακαλώ σε κάμε μου μίαν χάριν και ένα θέλημα παραμικρόν και δος μοι ολίγον νερόν να πίω, είτα αποκεφάλισόν με». Και ώς ήκουσεν ο ληστής τον λόγον του γέροντος, θέλοντας μετά προθυ μίας να πληρώση το ζητημά του, έβαλεν εις την θήκην την σπάθην, όπου εκράτει ξεγυμνωμένην, και έβγαλεν από τον κόλπον του ένα αγγείον και επήγεν εις το ποτάμι όπου ήτον εκεί σιμά και έσκυψε να το γεμώση, διά να φέρη του γέροντος να πίη. Και εκεί όπου ήθελε να γεμίση το αγγείον, εξεψύχησε και απέθανεν. Λοιπόν, ως απέρασεν ολίγη ώρα και δεν ήλθεν ο ληστής, διελογίζετο ο γέρων και έλεγε: «Μήπως και ήτον νυστασμένος και έπεσε και απεκοιμήθη και διά τούτο αργεί και έχω άδειαν να φύγω και να υπάγω εις το κελλίον μου. Αμή επειδή και είμαι γέρων, φοβούμαι, διότι δεν έχω δύναμιν να δράμω και ως αδύνατος θέλω κουρασθή, να με φθάση. Και αφού τον θυμώσω με τούτον τον τρόπον, θέλει με τυραννήση χωρίς λύπησιν κόπτοντάς με ζωντανόν εις πολλά κομμάτια. Λοιπόν ας μη φύγω, αμή ας υπάγω εις τον ποταμόν, να ιδώ τι κάμνει». Υπήγε λοιπόν ό γέρων μέ σα εις τοιούτους διαλογισμούς και ευρήκεν αυτόν αποθαμένον και, ως τον είδεν, εθαύμασε και εξεπλάγη. Και σηκώνοντας τα χέ ρια του εις τον ουρανόν έλεγε: «Κύριε φι λάνθρωπε, εάν ουκ αποκαλύψης μοι το μυστήριον τούτο, δεν βάνω τα χέρια μου κά τω. Λυπήσου λοιπόν τον κόπον μου και φανέρωσόν μου το πράγμα τούτο».
Ταύτα προσευχομένου του γέροντος, ήλθεν Άγγελος Κυρίου και είπε προς αυ τόν: «Βλέπεις, αββά, τούτον κείτεται έμπροσθέν σου αποθαμένος; Διά λόγου σου αναρπάσθηκεν αιφνιδίω θανάτω, διά να γλυτώσης εσύ και να μη σε θανατώση. Λοι πόν θάψε τον ως ένα σωσμένον. Διότι ή υπακοή όπου έκαμε προς εσένα και έκρυψε την φονεύτριαν σπάθην εις την θήκην της, διά να υπάγη να σε φέρη νερόν, να καταπαύση την φλόγα της δίψης σου, με αυτό το έργον εκαταπράυνε την οργήν του Θεού και τον εδέχθη ως εργάτην της υπακοής. Και η ομολογία των εννενήκοντα εννέα φόνων εις εξομολόγησιν ελογίσθη. Λοιπόν θάψε τον και έχε τον με τούς σωσμένους. Και γνώρισε διά τούτου το πέλαγος της φιλανθρωπίας και ευσπλαγχνίας του Θεού. Και πήγαινε χαίροντας εις το κελλίον σου και ας είσαι πρόθυμος εις τας προσευχάς σου και μη λυπήσαι και να λέγης, ότι πως είσαι αμαρτωλός και άμοιρος από αποκάλυψιν. Ιδού γαρ απεκάλυψέ σε ό Θεός ένα μυστήριον. Ήξευρε δε και τούτο, ότι όλοι oι κόποι της ασκήσεώς σου είναι δεκτοί ενώπιον του Θεού• διότι δεν είναι κανένας κόπος όπου γίνεται δια τον Θεόν και να μην έλθη έμ προσθεν αυτού». Ταύτα ακούσας ο γέρων έθαψε τον νεκρόν.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

 

Προσοχή! Ο Διάβολος (για να σε παγιδέψει) άλλαξε την σειρά των πραγμάτων και έδωσε την ντροπή στην μετάνοια και την παρρησία στην αμαρτία
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορή να τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε.
ΑΓ.ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Ήταν μία φορά σε ένα δάσος τρία δέντρα.Το καθένα από αυτά είχε για
τον ευατό του έναν οραματισμό,μία προοπτική.Το πρώτο επιθυμούσε
να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο
όμορφα σκαλισμένο,που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυ-
ρός.Αυτό ήταν το όραμά του και η προοπτική του.
Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόνταν να γίνει στα χέρια ενός καλού
ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι γερό σκαρί όμορφο,μαγαλόπρεπο που θα
μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα,και θα έκανε ταξίδια υψηλών
προσώπων.
Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο έτσι ώστε οι άνθρωποι,που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου,να σκέπτωνται τον Ουρανό και τον
Θεό.
Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.
Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο,και ενώ σχεδίαζε και πο-
θούσε να γίνει ένα όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς,ο ξυλου-
ργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων,παχνίγια τα άχυρα των ζώ-
ων.Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι για να μεταφέρει
βασιλιάδες,έγινε ένα μικρό ψαροκάικο,που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους
το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.Περνούσαν
τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων
ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους.Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μία γυναίκα ήρθαν στον σταύλο που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα ά-
χυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.Ήταν ο Ιωσήφ και η Πανα-
γία Θεοτόκος.Απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια,αλλά τον ίδιο τον Θεό,που είχε γίνει άνθρωπος για μας.Έ-
τσι αξιώθηκε αυτό το παχνί,η φάτνη να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των
θησαυρών,τον ίδιο τον Θεό.
Στο μικρό ψαροκάικο που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες και ένας από αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε
να κοιμηθεί.Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα όταν ξέσπασε μία μεγάλη τρικυ-
μία.Το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει.Οι άλλοι τό-
τε ξύπνησαν εκείνον που κοιμόνταν.Εκείνος τότε σηκώθηκε και διέταξε
την φουρτουνισμένη θάλασσα:[Σιώπα πεφίμωσο],και η θάλασσα ειρήνεψε
αμέσως.Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ
Έτσι και το δεύτερο δέντρο που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο,
που να μεταφέρει υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες,αξιώθηκε να μεταφέρει
τον Βασιλέα των βασιλέων,τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του.
Και το τρίτο δέντρο που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού,μία μέρα το
πήραν και έκαναν ένα σταυρό.Και σε αυτόν τον σταυρό εσταύρωσαν το
Χριστό.Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει.Έφ-
θασε στον Ουρανό και στον Θεό!Έγινε όπως λέμε σε ένα τροπάριο,ου-
ρανού ισοστάσιο.

" Κατήχηση και Νέοι... "

" Nεανικές Συνάξεις Αναπλαστικής Σχολής Πατρών... "

 

 

 

Οι Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών σε προσκαλούν στην δική τους όμορφη και ξεχωριστή παρέα...

Κάθε Σάββατο στις 7:00 μ.μ.: Φοιτητές

Κάθε Κυριακή στις 11:00π.μ.:  

για κορίτσια δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου.

&

στις 05:00μ.μ. για αγόρια δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου.

Οι κατηχητικές συνάξεις ξεκινούν με την ευλογία της Ιεράς Συνόδου 

και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου το

Σάββατο 1 και Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011...

" Tα Στάδια της ζωής ενός ανθρώπου..."

12. Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου:

4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!

7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!

8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.

12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.

14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα!

21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!

25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.

30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.

35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.

50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό?

60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!

65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! – Ανώνυμος

"Απλά και ωφέλιμα..."

Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση.

Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήτο αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήτο αθώος.
Σ' αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν εδέχετο για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.
Από τότε που εξομολογήθηκε μέσα στις φυλακές ο Πέτρος Γ., άλλαξε τελείως διαγωγή και έγινε ο άνθρωπος της προσευχής και της μελέτης του Ευαγγελίου, που του δώρησε εκείνος ο καλός ιερεύς. Μέσα σ' έναν χρόνο αλλοιώθηκε τόσο πολύ, που όλοι οι συγκρατούμενοί του και βαρυποινίτες άρχισαν να τον σέβωνται και να του φέρωνται φιλικά. Και με την Χάρι και τον φωτισμό του Θεού γρήγορα πείσθηκε ο ευλαβής ιερεύς για την αθωώτητά του, ώστε του επέτρεπε να κοινωνή κάθε φορά που λειτουργούσε στις φυλακές.
Ο ιερεύς προσπάθησε κάτι να κάμη μέσω κάποιων δικηγόρων, αλλά οι μάρτυρες ήσαν απολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ήσαν δήθεν παρόντες στον φόνο. Παρά ταύτα ο Εξομολόγος πίστευε ότι όντως ήτο αθώος και θύμα σκευωρίας. Ο Πέτρος Γ. όχι μόνο προσηύχετο με το Όνομα του Ιησού Χριστού, που το έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», αλλά μελετούσε το Ευαγγέλιο και κοινωνούσε των αχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σε όλους τους συγκρατουμένους του πολλή καλωσύνη.
Συγχωρούσε δε με όλη του την καρδιά και τους κατηγόρους του και αυτόν ακόμα τον άγνωστο φονιά. Δεν φταίνε, οι καημένοι, έλεγε. Φταίει το πολιτικό και ιδεολογικό πάθος, φταίει και ο διάβολος που τους σκοτείνιασε το μυαλό κι έτσι κρύψανε την αλήθεια.
Θεέ μου, συγχώρεσέ τους. και από μένα να 'ναι συγχωρεμένοι. και χάρισέ τους πλούτη και αγαθά πολλά, αλλά χάρισέ τους προπαντός και ιδιαιτέρως φωτισμό και υγεία.
Έτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγω της καλής και αρίστης διαγωγής και επειδή έκανε και στις τότε αγροτικές φυλακές, όπου εμειώνετο η ποινή, αποφυλακίσθηκε. Ήτο πλέον 50 ετών. Στο χωριό όμως δεν έγινε δεκτός, επειδή τον πίστευαν όλοι για φονιά και κυρίως οι συγγενείς του φονευμένου. Έτσι, μετακόμισε σε μια γειτονική πόλι και έκαμε τον εργάτη, τον οικοδόμο και κυρίως τον μαραγκό, δουλειά που την έμαθε στην φυλακή. Η ζωή του όμως εξακολουθούσε να είναι ζωή ενός αληθινού χριστιανού, με την ακριβή συμμετοχή στα Μυστήρια, με την σωστή τήρηση των ευαγγελικών εντολών και ιδιαιτέρως με την προσευχή. Η προσευχή ήταν το οξυγόνο της ζωής του. Η Ευχή και το Ευαγγέλιο ήσαν γι' αυτόν «άρτος ζωής» και «ύδωρ ζων».
Μία κοπέλα 42 ετών, θεολόγος σε κάποιο Γυμνάσιο της περιοχής, πληροφορήθηκε από τον Πνευματικό των φυλακών, που ήτο και δικός της Πνευματικός, τα πάντα για τον Πέτρο Γ. και ιδιαιτέρως για το πόσο ήτο αφοσιωμένος στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Πήγε, τον βρήκε και κατόπιν τον ζήτησε η ίδια σε γάμο!. Από τον ευλογημένο αυτό γάμο προήλθαν δυό παιδιά, υγιέστατα.
Ύστερα από μερικά χρόνια, στο χωριό που έγινε ο φόνος, κάποιος αρρώστησε βαρειά με ανεξήγητους φοβερούς πόνους σε όλο του το σώμα. Η επιστήμη με τους γιατρούς και τις κλινικές εξετάσεις, που ήσαν προηγμένες, στάθηκαν αδύνατον να τον βοηθήσουν!!! Ούτε καν την αιτία δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν!
Έτσι, μια βραδυά στο σπίτι του, αφού επέστρεψε από το νοσοκομείο, σ' αυτήν την φοβερή κατάστασι, άρχισε να κραυγάζη μέσα στους φοβερούς του πόνους ότι αυτός ήτο ο φονιάς και με τους 4 ψευδομάρτυρες, τους οποίους εξηγόρασε με μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τον Πέτρο Γ., που συμπτωματικά περνούσε από εκείνο το σταυροδρόμι, την ώρα που έγινε ο φόνος.
Φώναξαν τον αστυνόμο του τμήματος του χωριού, υπέγραψε την ομολογία του κατονομάζοντας και τους 4 ψευδομάρτυρες και συνεργούς του. Ποια νομική διαδικασία ακολουθήθηκε μετά, δεν γνωρίζω. Η ομολογία του όμως έκανε κρότο στο χωριό, προκαλώντας σύγχυσι, ταραχές και πολλές κατάρες, οι οποίες βάραιναν τον φονιά. Παρά ταύτα, η ψυχή του φονιά δεν έφευγε. Κι αυτός εξακολουθούσε να τσιρίζη και να κραυγάζη.
Ο Πέτρος Γ., όπως ήτο επόμενον, το έμαθε. Δεν κίνησε όμως καμιά διαδικασία για την αποκατάστασι της τιμής του με αναθεώρησι της δίκης, με μηνύσεις κατά των ενόχων και άλλων ενδίκων νομίμων μέσων. Αλλά τι έκανε;
Πήγε στο σπίτι του φονιά!...Οι πάντες πάγωσαν. Οι περισσότεροι χωρικοί, όταν τον είδαν να περνάη μέσα από το χωριό, από την ντροπή τους κρύφθηκαν. Πάγωσε και ο φονιάς όταν τον αντίκρυσε, και με γουρλωμένα τα μάτια από την έκπληξι και την φρίκη, τον άκουσε να του λέη:
Γιώργο, σε συγχωρώ με όλη μου την καρδιά. Και σ' ευχαριστώ, γιατί ήσουν η αιτία να γνωρίσω τον Χριστό με την Εκκλησία Του και τα άγια Μυστήριά της. Εύχομαι να Τον γνωρίσεις κι εσύ, με μετάνοια και προσευχή!
Τον αγκάλιασε, τον φίλησε και έφυγε, ενώ κάποια δάκρυα κρυφά έτρεχαν από τα μάτια του.
Ο θρίαμβος της δικαιοσύνης του Θεού ήλθε, ύστερα από 35 χρόνια! Αλλά υπήρξε και θρίαμβος της εμπιστοσύνης, της πίστεως και της αδιαλείπτου προσευχής του αδικημένου Πέτρου Γ. στην Πρόνοια του Θεού. Και ταυτόχρονα στέφανος δόξης στην υπομονή και μακροθυμία, που έδειξε τόσα χρόνια.
Ευλογήθηκε η μετέπειτα ζωή του, όπως προείπαμε, μ' έναν χριστιανικό γάμο και με οικογένεια που ήτο «κατ' οίκον εκκλησία» και με δύο τρισευλογημένα παιδιά. Και μάλιστα, μετά την ολοκάρδια συγχώρησι που έδωσε και την αγάπη που έδειξε προς όλους, πολλαπλασιάσθηκε η ευλογία του Θεού στο σπιτικό του. Είχε την Χάρι του Θεού πάνω του, την ευλογία της Παναγίας, την προστασία των Αγίων και την συμπαράστασι των Αγγέλων.
Εκοιμήθη οσιακώς σε ηλικία 80 ετών, το 1999. Παρών στην κοίμησί του ήτο και ο εννενηντάχρονος ιερεύς των φυλακών, που μού διηγήθηκε αυτό το γεγονός, για να με διαβεβαιώση ότι λίγο πριν το τέλος του Πέτρου Γ., Άγγελοι και Αρχάγγελοι πλημμύρισαν το δωμάτιο του, τους οποίους έβλεπε όχι μόνο ο ψυχορραγών με τα μάτια του, αλλά και ο εν λόγω ιερεύς. Αυτοί και παρέλαβαν την ψυχή του, μετά το τελευταίο σημείον του σταυρού που έκανε ο Πέτρος Γ., λέγοντας:
- Άγγελέ μου! Άγγελέ μου. , δεν την αξίζω αυτή την τιμή. Και τούτο ειπών, εκοιμήθη!.
Ο άνθρωπος αυτός, παρ' όλο που ήταν έγγαμος και ζούσε μέσα στον σημερινό κόσμο, μετά από την τεράστια και άδικη δοκιμασία και ταλαιπωρία του στην φυλακή, μαζί με βαρυποινίτες, είχε καρπούς της Ευχής, της θείας Κοινωνίας και της ευαγγελικής ζωής. Η έγγαμη ζωή του δεν τον εμπόδισε να λέγη μερα-νύχτα την Ευχή, όπως την έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

 

Κάθε εξομολόγηση οδηγεί στην ταπείνωση την ψυχή, διδάσκοντάς την ότι δικαιώθηκε με τη χάρη του Θεού, και η ταπείνωση την διδάσκει ότι είναι ένοχη παραπτωμάτων που διέπραξε λόγω νωθρότητας
ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; (Βίντεο)

“ Σκέψεις- Ευχές για την έναρξη της Νέας Σχολικής Χρονιάς 2011-2012”

Οι μέρες πέρασαν. Το καλοκαίρι που όλοι με τόση προσμονή περιμέναμε μόλις τελείωσε. Η νοσταλγία για αυτά που ζήσαμε, η επιθυμία για αυτά που γευτήκαμε ως εμπειρίες, μας αφήνουν στην καρδιά μας μια γλυκύτητα αναμνήσεων που όλοι θα θέλαμε να ξαναζήσουμε, που οι περισσότεροι ίσως θα προτιμούσαμε να είναι πιο συχνό.

Τώρα παιδιά, όλοι μας γυρνάμε εκεί που ανήκουμε. Τι ωραία αίσθηση! Εκεί που ανήκεις. Στον χώρο τον δικό σου. Στην γωνιά την προσωπική σου. Αν είσαι μαθητής, στο σχολείο σου. Αν είσαι φοιτητής/τρια στον πανεπιστημιό σου. Αν είσαι εργαζόμενος, στην δουλειά σου. Αν είσαι ομογενής, πάλι πίσω στα μέρη τα ξένα.

Και να, ο καθένας από εμάς προ των ευθυνών του. Στον χειμώνα που προβάλλει μπροστά μας, οφείλουμε να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας, να αγγίξουμε τα οράματά μας, να ελπίσουμε πως φέτος είναι η χρονιά μας!

Οι Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών στον αγώνα σου αυτό θα είναι μαζί σου, θα σε στηρίξουν με την διαδικτυακή τους προσπάθεια, θα σε ωφελήσουν όμως περισσότερο με την προσευχή τους...

Καλή και Ευλογημένη, Μοναδική Νέα Σχολική Χρονιά!!!

" Θ. Λειτουργία στις Κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου... "

Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011 στις Κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου στα Συχαινά Πατρών θα τελεσθεί Θ.Λειτουργία για την λήξη της απερχομένης Κατασκηνωτικής περιόδου και εν συνεχεία Επιμνημόσυνη Δέηση 

υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών και ευεργετών 

της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών.

 
Έναρξις Όρθρου: 7:00π.μ.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.

" Εκκλησιαστικό Νηπιαγωγείο Αναπλαστικής Σχολής Πατρών

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνουμε πως ξεκίνησαν οι εγγραφές παιδιών για το νηπιαγωγείο της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (Ιωνίας 47).

Μέσα σ' ένα περιβάλλον εκκλησιαστικό και ειδικά διαμορφωμένο για μικρά παιδιά, οι μικροί μας φίλοι γνωρίζουν για τον Χριστό, και ταυτόχρονα ψυχαγωγούνται μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα.

Ζητείστε πληροφορίες στο τηλ: 2610-325244  καθώς και στο e-mail:[email protected]

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Αν γεράσεις σήμερα με την αμαρτία, αύριο γίνε νέος με την μετάνοια
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Ένας Ινδός Χριστιανός είχε τη συνήθεια κάθε Κυριακή απόγευμα να βγαίνει από το σπίτι του και να μοιράζει στις γύρω γειτονιές φακέλους,
που είχαν μέσα διάφορα εκκλησιαστικά περιοδικά και έντυπα με περι-
κοπές από την Αγία Γραφή.
Μία Κυριακή όμως που έβρεχε δυνατά αποφάσισε να μείνει στο σπίτι
του.Ο δεκάχρονος γιός του όμως σκέφτηκε να πάρει τη θέση,φόρεσε το αδιάβροχό του και βγήκε έξω με δέκα φακέλους.
Είχε μοιράσει τους εννιά,όταν σταμάτησε και προσευχήθηκε ο Θεός να
τον φωτίσει που να διαθέσει το φάκελο που του έμεινε.Κατευθύνθηκε σε
ένα σπίτι όπου η πόρτα ήταν κλειστή.
Κτύπησε και δεν πήρε απάντηση.Κτύπησε ξανά,αλλά και πάλι δεν πήρε απάντηση.Τελικά,τράνταξε την πόρτα.Μία ηλικιωμένη κυρία άνοιξε την
πόρτα και τον ρώτησε τι θέλει.Το παιδί έβαλε γρήγορα το δέμα στα χέρια
της και έτρεξε μακριά γιατί το παρουσιαστικό της το τρόμαξε πολύ.
Λίγες μέρες αργότερα σε μία δημόσια χριστιανική εκδήλωση όπου το α-
γόρι και ο πατέρας του παρευρίσκονταν,ο υπεύθυνος ζήτησε από τους α-
νθρώπους που βρίσκοταν εκεί να διηγηθούν ένα περιστατικό,που να δεί-
χνει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός τους ευλόγησε κατά τη διάρκεια της
εβδομάδας που πέρασε.
Μία ηλικιωμένη κυρία σηκώθηκε και είπε:Κύριε εγώ ήμουν τόσο απελ-
πισμένη την τελευταία εβδομάδα,που ήθελα να αυτοκτονήσω.Ανακάτευα
το δηλητήριο σε ένα φλυτζάνι όταν κτύπησε η πόρτα.Δεν άνοιξα,αλλα
πρόσθεσα περισσότερο δηλητήριο.Πάλι κτύπησε η πόρτα ,αλλά ήμουν
τόσο αποφασισμένη να αυτοκτονήσω,που την αγνόησα.
Καθώς ήμουν έτοιμη να πιώ το δηλητήριο,ακούστηκε ένα τράνταγμα στη
πόρτα μου.Άνοιξα και είδα ένα μικρό αγόρι.Αυτό έσπρωξε κάτι μέσα στα
χέρια μου και έτρεξε μακριά.
Αυτό που μου έδωσε ήταν ένας φάκελος με περικοπές που μιλούσαν για
την αγάπη του Θεού για μένα.Μία περικοπή παρουσιάζε μία εικόνα του
Ιησού που άπλωνε τα χέρια Του και έλεγε:Έλα σε εμένα και θα σου δώ-
σω ανάπαυση.
Αποφάσισα να πάω σε αυτόν τον Θεό και να τον παρακαλέσω να με βοη-
θήσει.Αυτός απάντησε και σήκωσε το φορτίο μου και μία γλυκιά γαλήνη
γέμισε την καρδιά μου.Σήμερα βρίσκομαι εδώ εξαιτίας της επιμονής ε-
κείνου του μικρού παιδιού που μου έδωσε τις περικοπές.
Η χαρά όλων ήταν μεγάλη ιδιαίτερα όμως χαρά ένιωσε το παιδί εκείνο
που έγινε η αιτία για να σωθεί η γυναίκα από τον αιώνιο θάνατο.

" O Πατρών Χρυσόστομος για τους μαθητές... "

·        Στοὺς Μαθητάς ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως ἀπευθυνόμεθα μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ τοὺς διαβεβαιοῦμε, ὅτι τούς ἔχομε στή σκέψη καί στήν καρδιά μας καί προσβλέπωμε σ’ αὐτούς μὲ χρηστὲς ἐλπίδες γιὰ τὸ μέλλον τῆς κοινωνίας μας.

Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ πρόοδός τους, ἡ ἐπιτυχία τους στὴ ζωὴ, ἡ σύνολη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητός τους.

Τοὺς διαβεβαιοῦμε, ὅτι δὲν ὑπάρχει γιὰ μᾶς τίποτε πολυτιμότερο ἀπὸ τὴν ψυχή τους.

Παιδιά μου, ἀξιοποιεῖστε τὸν χρόνο τῶν σπουδῶν σας, ὥστε νὰ προσλάβετε ὅ,τι καλύτερο καὶ ὑψηλότερο πνευματικὰ γιὰ τὸ μέλλον σας. Λάβετε ὑπ’ ὄψη σας, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα, ἀλλὰ εἶναι καὶ πνεῦμα.

Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς τύχης, ἀλλὰ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, μὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ Θεανθρώπινη σχέση.

Ἡ Ἐκκλησία σᾶς ἀγκαλιάζει μὲ ὅλη της τὴν ἀγάπη, εἶναι ἡ στοργική σας μητέρα καὶ τὸ δικό σας σπίτι. Προσεύχεται γιὰ σᾶς, ὑπάρχει γιὰ σᾶς, θυσιάζεται γιὰ σᾶς, σᾶς περιμένει καὶ εὔχεται νὰ ἔχετε ὑγεία καὶ καλὴ πρόοδο στὰ μαθήματα καὶ στὴ ζωή σας.

Καλή καί εὐλογημένη χρονιά.

www.i-m-patron.gr

" Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ! "

Ένα μωρό ρώτησε το Θεό...

"Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο,
αλλά πώς θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρό και αβοήθητο;"

"Ο φύλακας άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και θα σε προσέχει."

Το παιδί ξαναρώτησε, "Πες μου όμως, εδώ στον Παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένο δεν έχω παρά μόνο να τραγουδώ και να γελώ."

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα.
Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενο."

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, "Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δεν ξέρω την γλώσσα;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και
γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ και με πολύ υπομονή και φροντίδα,
ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς."

"Και ποιος θα με προστατεύει;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δώσει την ίδια του τη ζωή."

Όταν ήρθε η στιγμή ν΄ αφήσει τον Παράδεισο, το παιδί ρώτησε με βιασύνη, "Θεέ μου,
εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου."

"Απλά θα τη φωνάζεις... ΜΑΜΑ.

Dejana Backo: Όταν η θέληση για ζωή ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυσκολία!

Πηγή: hamomilaki.gr

"Απλά και ωφέλιμα..."

Ένας παντρεμένος άνθρωπος που είχε παιδιά και δούλους και άφθονο πλούτο, ήταν πολύ ελεήμων και φιλόξενος. Μία νύκτα, αφού εδείπνησε, κοιμήθηκε και το πρωί τον εβρήκαν ξαπλωμένο στη γη, ψυχρό, αναίσθητο, σαν να ήταν πεθαμένος. Οι συγγενείς του τον εσήκωσαν, τον έβαλαν στο στρώμα, κάνοντάς του διάφορες γιατρειές και ζεσταίνοντάς τον για να αναζήση, αλλά μάταια εκοπίαζαν. Μετά από πολλές ημέρες ήλθε στον εαυτό του και ερωτήθηκε από τους συγγενείς του να τους ειπεί τί έπαθε και πού βρισκόταν τόσες ημέρες νεκρός. Εκείνος δεν αποκρινόταν, μόνο έκλαιγε απαρηγόρητα και ακατάπαυστα και, μέχρι του θανάτου του, δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Όταν πλησίαζε το τέλος, εκάλεσε τον μεγαλύτερο γιο του και του είπε τα εξής μπροστά σε όλους:
«Αγαπητό μου παιδί, αυτή την τελευταία εντολή σου δίνω προστακτικά και σε διατάζω να την τηρής αυστηρά, όσο μπορείς. Να δίνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς και να έχεις πολλή συμπάθεια στους ξένους και οδοιπόρους. Να τους περιποιείσαι στο σπίτι σου με πολλή αγάπη, να τους υπηρετής πρόθυμα και να τους δίνεις άφθονα, όσα χρειάζονται, καθώς είδες να κάνω και εγώ μέχρι τώρα. Διότι η φιλοξενία είναι η πιο ευπρόσδεκτη στον Θεό απ' όλες τις αρετές και όποιος την εκτελεί επιμελώς, για την αγάπη του Θεού, ευρίσκει πολύ μισθό στην ουράνια Βασιλεία Του. Και για να παρακινηθήτε όλοι οι συγγενείς μου σ' αυτή την φιλόθεη πράξη της καλωσύνης και συμπαθείας προς τους ξένους και πτωχούς, την τελευταία αυτή ημέρα μου θα σας διηγηθώ την φοβερή οπτασία που είδα, όταν με ευρήκατε ωσάν αποθαμμένον προ ετών, κάτω στο πάτωμα του σπιτιού μας.
Γνωρίζετε ότι από την νεότητά μου είχα πολλή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο και κάθε ημέρα της εδιάβαζα εγκώμια και ευχές. Γι' αυτό μου τον πόθο και την αγάπη που είχα με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, με αξίωσε ο Δεσπότης, με τις δικές της πρεσβείες, να απολαύσω πολλές δωρεές και χάριτες, μα προπαντός για τη συμπάθεια που είχα για τους πτωχούς και ξένους, καθώς εσείς το ξέρετε, υποδεχόμενος τον καθένα με αγάπη και παρέχοντας άφθονα, όλα τα χρειαζόμενα.
Την νύκτα εκείνη που είδα την οπτασία, άκουσα φωνή που εφώναξε με το όνομά μου λέγοντας: «Σήκω από το κρεβάτι και ακολούθησέ με». «Όταν σηκώθηκα, μ' έπιασε βίαια εκείνος που με φώναξε από το χέρι και με ωδήγησε σ' ένα μεγάλο λιβάδι. Τότε αυτός έγινε άφαντος και εγώ μόνος μου, μη ξέροντας τι να κάνω, άκουσα πίσω μου ξαφνικά φοβερές φωνές και ταραχές. Γυρίζοντας πίσω βλέπω ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων και ήρχοντο κατεπάνω μου να με αρπάξουν ως θηρία ανήμερα. Εγώ, καθώς τους είδα, όσο μπορούσα, έτρεχα με ασυγκράτητο φόβο έως ότου έφθασα σε ένα σπίτι και μπαίνοντας μέσα έκλεισα την πόρτα. Αλλά αυτοί την έσπασαν και μπήκαν μέσα να μ' αρπάσουν. Αλλά για να καταλάβεις καλλίτερα, άκουσε και αυτά. Είναι τώρα τρία χρόνια αφ' ότου επήρα ένα ξένο εδώ στο σπίτι μου, από το βράδυ της εορτής των Αγίων Πάντων για να τον φιλοξενήσω, κατά την συνήθειά μας. Φθάνοντας στο σπίτι, ευρήκα και άλλον ξένο, που είχε κρατήσει η μητέρα σου, κατά το πρόσταγμά μου που της είχα δώσει, να υποδέχεται και φιλοξενή τον καθένα ως άγγελο Κυρίου και σε λίγο έφερε άλλον έναν και ο αδελφός σου. Τότε εγώ εδοκίμασα μεγάλη χαρά που αξιώθηκα να υποδεχθώ και φιλοξενήσω στο σπίτι μου αυτούς τους τρεις ξένους κατά τον τύπο της Παναγίας Τριάδος. Τους εφίλευσα πλουσιοπάροχα, όσο μου ήταν δυνατόν, κατά την συνήθειά μου.
Όταν λοιπόν, επανέρχομαι στην οπτασία, μπήκαν μέσα οι δαίμονες, άρχισα να φωνάζω στον Κύριο να μ' ελεήση με τις πρεσβείες της Παναχράντου Μητρός Του. Τότε βλέπω τρεις ωραίους άνδρες και μου λέγουν: «Μη φοβάσαι διότι εμείς ήλθαμε να σε βοηθήσουμε». Αφού έδιωξαν τους δαίμονες μ' ερώτησαν, εάν τους ήξερα. Εγώ τους είπα: «Όχι, Κύριοί μου, δεν σας γνωρίζω». Οι δε αποκρίθηκαν: «Εμείς είμεθα εκείνοι οι τρεις ξένοι που εφίλευσες στο σπίτι σου με πλούσια και αβραμιαία καρδιά και μας έστειλε ο Κύριος προς βοήθειά σου, να σε ανταμείψουμε για την πολλή αγάπη που μας έδειξες, και να οπού σε ελυτρώσαμε από τα χέρια των δαιμόνων». Αφού είπαν αυτά έγιναν άφαντοι.
Εγώ ευχαρίστησα τον Θεό και φοβούμενος να βγω έξω μήπως με πειράξουν πάλι, έμεινα λίγη ώρα μέσα στο σπίτι. Μετά από λίγο έκανα το σημείο του Σταυρού και βγήκα έχοντας την ελπίδα μου στον Κύριο. Αφού εβάδισα λίγο, είδα να τρέχουν πίσω μου οι δαίμονες λέγοντας τα εξής: Ας τρέξουμε τώρα να τον πιάσουμε μήπως και μας φύγη». Εγώ φοβήθηκα και τρέχοντας περισσότερο, εφώναξα στην Θεοτόκο: «Παναγία Θεοτόκε, βοήθησέ με». Έτσι τρέχοντας έφθασα σ' ένα πύρινο ποτάμι, που ήταν γεμάτο φίδια και άλλα φοβερά θηρία του Άδου. Το σώμα τους ήταν όλο χωμένο μέσα στις φλόγες και μόνο το στόμα τους είχαν έξω ανοιχτό, ωσάν να πεινούσαν και ήθελαν να με φάγουν. Οι δαίμονες που με κυνηγούσαν, με φώναζαν να πέσω μέσα στο ποτάμι η θα με ρίξουν εκείνοι. Εγώ τότε εκύταζα τριγύρω, εάν υπάρχη κάποια άλλη διέξοδος, οπότε και βλέπω ένα πολύ στενό γεφύρι ως μια σπιθαμή και τόσο ψηλό, ώστε μου φαινόταν πως έφτανε στον ουρανό. Μη ξέροντας τι να κάνω απ' αυτά τα τρία, δηλαδή να πέσω στο ποτάμι, όπου φοβόμουν την φωτιά και τους δράκοντες, να μείνω στην εξουσία των δαιμόνων, που ήταν χειρότερο ή να ανέβω το γεφύρι; Προτίμησα το τρίτο. Έτσι ανέβαινα τα σκαλιά ένα-ένα με πολύ φόβο και κίνδυνο να πέσω κάτω στις φλόγες. Οι πονηροί δαίμονες με ακολουθούσαν με φωνές και απειλές. Όταν ήμουν στην κορυφή του γεφυριού, έφθασαν και οι δαίμονες και εγώ τότε με δάκρυα εβόησα προς την Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με». Τότε, ευρέθηκε ενώπιόν μου η φιλεύσπλαχνη Μητέρα της ελεημοσύνης και μου έδωσε το δεξί της χέρι λέγοντας: Μη φοβάσαι, αγαπημένε δούλε μου. Επειδή εσύ μου διάβαζες εγκώμια και προσευχές και αγαπούσες τους φτωχούς, τους ελαχίστους αδελφούς του Υιού και Δεσπότου μου, γι' αυτό ήλθα και εγώ να σε βοηθήσω στην ανάγκη σου». Αφού μου είπε αυτά με εκράτησε από το χέρι και, ώ του θαύματος! σε μια στιγμή μ' έφερε στο σπίτι μου και μπήκε η ψυχή μου στο σώμα μου, ενώ εσείς με θεωρούσατε ως πεθαμένο.
Λοιπόν παιδί μου, να μη αμελήσης και εσύ την υπηρεσία αυτή προς την Μητέρα του Παντοδυνάμου Θεού, την Πανάχραντη Θεοτόκο, αλλά κάθε ώρα να την υμνολογής, να την δοξάζεις, όπως πρέπει και όπως μέχρι τώρα έκανα και εγώ ο πατέρας σου. Έτσι θα την έχεις βοήθεια σε κάθε σου ανάγκη. Αυτό είναι το πρώτο πρόσταγμά μου που σου παραγγέλλω. Το δεύτερο είναι, όπως σου προείπα, βίαζε τον εαυτό σου, όσο μπορείς να αγαπάς τους ξένους, τους πτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά, να τους δίνεις όλα τα αναγκαία, εάν θέλεις ν' απολαύσης σ' αυτόν τον κόσμο κάθε αγαθό και να κληρονομήσης και την αιώνια Βασιλεία του Θεού!».
Αυτά, αφού είπε ο αοίδιμος σ' όλους τους παρευρισκομένους να ευλαβούνται την Θεομήτορα και να βοηθούν τους πτωχούς, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Ο γυιός του, ενθυμούμενος σ' όλη την ζωή του τις πατρικές συμβουλές, εξήσκησε ενάρετη πολιτεία και μετά το τέλος της επιγείου ζωής του, αξιώθηκε της ουρανίου μακαριότητος.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Είναι ντροπή να υπερηφανεύεται ο άνθρωπος για ξένα πράγματα. Κ' η χειρότερη ανοησία είναι το να καυχιέται για κάποια χαρίσματα που έλαβε από τον Θεό. Όσα κατορθώματα έκανες πρίν από τη γέννησή σου, γι' αυτά μονάχα να υπερηφανεύεσαι. Γιατί, όσα σου συμβήκανε έπειτα από τη γέννησή σου, σου τα δώρησε ο Θεός, όπως σου δώρησε και τη γέννηση.
Η πονηριά είναι επιστήμη, ή καλύτερα, ασχήμια δαιμονική, που στερήθηκε την αλήθεια, και που θαρρεί πως κρύβεται από τους άλλους.
Η πίστη είναι μια σταθερότητα ατράνταχτη κι ασάλευτη, μια κατάσταση της ψυχής αμετατόπιστη, που δεν τη σαλεύει καμμιά δύναμη.
Ευθύτητα είναι απερίεργη διάνοια, καθάριο ήθος, άπλαστα (απερίτεχνα) λόγια, που δεν είναι από πρίν μελετημένα.
Όσοι θέλουμε να ελκύσουμε κοντά μας τον Κύριο, ας προσέλθουμε απλά κι άπλαστα κι απονήρευτα, δίχως πολλούς λογισμούς, και δίχως περιέργεια, σαν τους μαθητάδες στον δάσκαλο. Γιατί, επειδή Εκείνος είναι απλός και ίσιος, θέλει κ' οι ψυχές που έρχονται σ' Αυτόν, να είναι απλές και ακέραιες. Επειδή δε μπορεί ποτέ να δει κανένας απλότητα, χωρίς να είναι μαζί της η ταπείνωση.
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Μία φορά και έναν καιρό,σε μία ουράνια και παραμυθένια χώρα υπήρχαν
δύο πολιτείες γειτονικές,μα πολύ διαφορετικές.Η μία η πολιτεία της αλή-
θειας,είναι χτισμένη κοντά στη λίμνη της ειλικρίνειας και λούζεται καθη-
μερινά με το φως του ήλιου.Οι κάτοικοί της είναι πάντα χαρούμενοι και
ξέρουν να λένε μόνο αυτό που αισθάνονται,χωρίς να κατηγορούν ή να κατακρίνουν.Μέσα στην καρδιά τους υπάρχει χώρος μόνο για την αγάπη.
Ζουν ήρεμα,σε αντίθεση με τους γείτονές τους,που τρώγονται διαρκώς και με τα πάντα.
Δίπλα λοιπόν στην πολιτεία της αλήθειας ,βρίσκεται εκείνη της ψευτιάς.
Είναι μία πολιτεία σκοτεινή και βρώμικη.Δεν υπάρχει τάξη,ούτε στα σπί-
τια και τις πλατείες,ούτε και στους ανθρώπους.Οι κάτοικοι εδώ ζουν κλεισμένοι στα σπίτια τους,χωρίς να κάνουν πολύ παρέα μεταξύ τους,
γιατί κανένας δεν εμπιστεύεται κανέναν.Στους δρόμους δεν παίζουν παι-
διά και υπάρχουν παντού φύλακες.
Μία μέρα ένα μπαλόνι ξέφυγε από το χέρι ενός παιδιού και πέρασε τα σύνορα της πολιτείας,πηγαίνοντας δίπλα σε αυτήν της αλήθειας.Έτρεξε
το παιδί να πιάσει το μπαλόνι του και βρέθηκε μπροστά σε μία αλλιώ-
τικη πολιτεία που το μάγεψε.Φώναξε τότε τους φίλους του να δουν κι ε-
κείνοι και να θαυμάσουν.
Τα παιδιά δεν πίστευαν στα μάτια τους.Δεν ήθελαν να φύγουν από εκεί.
κάθισαν και συζητούσαν για την ομορφιά της αλήθειας και το φως της
αγάπης και ζήλευαν,με μία ζήλεια δημιουργική που τα οδήγησε στη μί-
μηση.Για πολλές μέρες συναντιόντουσαν στο ίδιο μέρος και παρατηρού-
σαν τους κατοίκους.Στη συνέχεια αυτά που έβλεπαν τα έκαναν πράξη στη δική τους πολιτεία.
Έτσι σιγά-σιγά με πολύ υπομονή και επιμονή,η αγάπη και η ειλικρίνεια
νίκησαν και μετέτρεψαν την πολιτεία της ψευτιάς σε πολιτεία της αλή-
θειας και στο τέλος οι δύο πολιτείες ενώθηκαν σε μία και ζήσανε όλοι
μαζί χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

 Εγκρατής είναι αυτός που ζεί μέσα στούς πειρασμούς και τις παγίδες και τούς θορύβους του κόσμου και αγωνίζεται με όλη του τη δύναμη να μιμηθεί την ζωή εκείνων που είναι απαλλαγμένοι από τους θορύβους του κόσμου.
Στους αρχάριους οι πτώσεις σε σαρκικά αμαρτήματα κατά κανόνα συμβαίνουν από την απόλαυση των φαγητών. Στους μεσαίους και από την υπερηφάνεια.
Σ' εκείνους δε που πλησιάζουν πρός την τελειότητα, αποκλειστικά εξ αιτίας της κατακρίσεως.
Μην παίρνεις θάρρος και νομίζεις ότι λόγω της εγκρατείας σου θα σωθείς από την πτώση. Κάποιος (ο Σατανάς)χωρίς να τρώει τίποτα έπεσε από τον ουρανό!.
Όποιος πολεμά τον δαίμονα της πορνείας με την ταπεινοφροσύνη και την αοργησία, είναι σαν να τον σκότωσε και τον έκρυψε στην άμμο. Άμμο να θεωρείς την ταπείνωση, διότι η άμμος δεν παρέχει βοσκή στα πάθη, αλλά είναι χώμα και στάχτη.
ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Φωτογραφικό αφιέρωμα στη Σύμη (Πανορμίτης)

Παρακάτω ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στο πανέμορφο νησί της Σύμης. Το νησί μπορείτε να το επισκεφθείτε μόνο αφού πρώτα κάνετε μία στάση στη Ρόδο. Από εκεί η Σύμη απέχει 2 ώρες με το καράβι της γραμμής ή περίπου 1 ώρα αν προτιμήσετε κάποιο ταχύπλοο.

Το νησί βρίθει μοναστηριών με μεγαλύτερο αυτό του Πανορμίτη (βλέπε 1^η φωτογραφία). Εκεί  μπορείτε να προσκυνήσετε την θαυματουργή εικόνα του Πανορμίτη (του Ταξιάρχου Μιχαήλ). Επιπλέον, αφού απολαύσετε την φυσική ομορφιά του νησιού μην ξεχάσετε και  να γευτείτε το περίφημο συμιακό γαριδάκι.

 

" Καλό Μήνα... "

" ΤΙ ΛΕΤΕ ΑΛΗΘΕΥΕΙ...? "

 

 

Αστυνομικός: € 1600 για να διακινδυνεύσει τη ζωή του
Πυροσβέστης: € 1800 για να σώσει μια ζωή
Δάσκαλος: € 1400 για να προετοιμάσει για τη ζωή
Γιατρός: € 2200 για να μας κρατάει ζωντανούς και
Στρατιωτικός:€ 900 για να φιλάει την εθνική μας ακεραιότητα

Υπουργός: € 30.000 για να καταστρέφει τη ζωή άλλων ανθρώπων στον αέρα !!!!

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Πώς θέλομεν να σωθώμεν αδελφοί μου; Το ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο πικρόν. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος, ναι! Αλλ’ είναι και δίκαιος . έχει και ράβδον σιδηράν. Λοιπόν αν θέλωμεν να σωθώμεν, πρέπει να έχωμεν την αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας.
ΑΓ.ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

"Απλά και ωφέλιμα..."

Κάποιος κουρασμένος,αποκαμωμένος από το βαρύ Σταυρό(δοκιμασία)
που κουβαλούσε,είπε στον Κύριο:
-Κύριε,ελέησέ με.Πάρε μου αυτό το βαρύ Σταυρό,τον οποίο δεν μπορώ
να σηκώσω.
Τότε ο Κύριος τον σπλαχνίσθηκε.Τον πήγε σε μία μεγάλη αίθουσα γεμά-
τη Σταυρούς,μικρούς,μέτριους,μεγάλους.Κι του λέει:
-Άφησε εδώ τον Σταυρό σου και διάλεξε όποιον θέλεις.
Αυτός χαρούμενος άρχισε να ψάχνει.Κάποιοι Σταυροί ήταν πολύ ελα-
φρείς,κάποιοι ασήκωτοι.Αφού έψαξε πολλή ώρα,βρήκε ένα Σταυρό,στα
μέτρα του,που μπορούσε να σηκώσει.
Λέει τότε στον Χριστό:
-Κύριε,βρήκα έναν Σταυρό στα μέτρα μου,και τότε του απαντά ο Χρι-
στός:
-Στο καλό παιδί μου.Να ξέρεις όμως ότι ο Σταυρός που βρήκες είναι αυ-
τός που άφησες όταν μπήκες στην αίθουσα.