Σε ένα χωριό κοντά
στο Βολογδά της Ρωσίας ζούσε ένας πιστός χριστιανός, ο Ιβάν
ο οποίος δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία, μάλιστα το ίδιο
τακτικοί ήσαν η γυναίκα του και τα παιδιά. Μία ημέρα η γυναίκα του φεύγοντας
για την εκκλησία ξέχασε την πόρτα ανοιχτή και ένας κλέφτης μπήκε και
αφού μάζεψε όλα τα τιμαλφή ετοιμάστηκε να φύγει.
Αλλά δεν πρόφθασε!
Είδε ένα όραμα τρομακτικό. Είδε να μπαίνει στο σπίτι ο άγιος Νικόλαος
ντυμένος με όλη την αρχιερατική του στολή. Κοιτάζοντάς τον με άγριο
βλέμμα του είπε: Ώστε έτσι! Οι άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό είναι
στην εκκλησία και εσύ ήρθες να κλέψεις; Δεν θα σου περάσει. Και με τα λόγια
αυτά άστραψε ένα δυνατό χαστούκι και ο κλέφτης αμέσως τυφλώθηκε.
Ο κλέφτης επειδή
ήταν τυφλός δεν μπόρεσε να βγει και αφού συνελήφθη και δικάστηκε
καταδικάστηκε σε εκτόπιση στη Σιβηρία. Όμως εκεί κατάλαβε το λάθος του και
ότι για το πάθημά του «έφταιγε» ο άγιος Νικόλαος και ότι η εμφάνισή του
δεν ήταν φαντασία.
Ζήτησε λοιπόν να του
επιτρέψουν να πάει στο χωριό του για να προσκυνήσει τον Άγιο και να
ζητήσει συγγνώμη. Όταν πήγε γονάτισε μπροστά στην εικόνα και παρακάλεσε τον
Άγιο Νικόλαο να τον συγχωρήσει, ευχαριστώντας τον παράλληλα που του
άνοιξε τα μάτια της ψυχής κλείνοντας όμως τα σωματικά του μάτια. Και αφού προσευχήθηκε
για πολλή ώρα σηκώθηκε και ασπάσθηκε την εικόνα του αγίου. Μόλις την
φίλησε άνοιξαν και τα σωματικά του μάτια!
(Αρχιμ. Κρονίδη: «Η
παρουσία του Χριστού και των Αγίων στη ζωή μας»)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου