" Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης για τον π. Γερβάσιο... "

Απόσπασμα από την επικήδειο ομιλία του Αρχιμ. Αυγουστίνου Καντιώτη (νυν Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης) κατά την εξόδιο ακολουθία του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου.

"... Είναι φαινόμενο πραγματικώς ο π. Γερβάσιος. Δυνάμεθα περί του π. Γερβασίου να είπωμεν εκείνο το οποίο είπε ο Ιερός Χρυσόστομος ότι " ποικίλον είναι δεί τον ιερέα του Θεού ". Ενώ ήτο ο αμετάβλητος, ενω ήτο ο ασυμβίβαστος, ενώ ήτο ο αυτός πάντοτε, εν τούτοις όμως ως προς τα μέσα και τας μεθόδους διδασκαλίας και κατηχήσεως εποίκιλλε πάντοτε. Άλλοτε μεν ως επιεικής φιλόστοργος πατήρ, άλλοτε ως αυστηρός ελεγκτής, άλλοτε ως αύρα λεπτή και άλλοτε ως ανεμοστρόβιλος πραγματικός ".

"... Ναί δύναμαι να είπω ότι θα περάσουν 100, 200, 300 χρόνια δια να ίδη η Πάτρα έναν Γερβάσιο. Δεν γεννώνται Γερβάσιοι. Δεν είναι η Εκκλησία φάμπρικα για να γεννά Γερβασίους. Αιωνία η μνήμη του πατρός ημών Γερβασίου, ο οποίος υπήρξε κρίνον εν μέσω ακανθών, ο οποίος υπήρξε η δόξα της Εκκλησίας, η ρομφαία του Πνεύματος, ο ήλιος των Πατρών ".

" π. Γερβάσιος : 46 χρόνια Mνήμης "

"... Όλοι όσοι τον γνώρισαν τον έκλαψαν σαν πατέρα, τον έθαψαν σαν πατριάρχη και τον τίμησαν σαν άγιο. Μέσα στον χείμαρρο των δακρύων, που πλημμύρισε τον ναό, όλος ο λαός ανεφώνησε με μια φωνή Άγιος, Άγιος... Ήταν ο αντίλαλος του μεγάλου εκείνου πόθου, που είχε δια πρώτη φορά ανάψει στην καρδιά του μικρού Γεωργίου, όταν εισήλθε στην Εκκλησία της Παναγίας στο Μοναστήρι της Κερνίτσης..."

" Είπαν για τον π. Γερβάσιο... "

" Ο αείμνηστος αρχιμανδρίτης Γερβάσιος, ο άγιος εκείνος άνδρας, ο πατέρας των Πατρέων, ενέπνεε την πόλιν των Πατρών, συνεχίζει δε να την εμπνέη και θα την εμπνέη... "

(Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, πρ. Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας)

" Αναγνωρίζω ότι ο Γερβάσιος είναι έντιμος, αγνός, ωφέλιμος δια την Εκκλησίαν. Ο Γερβάσιος σας επαναλαμβάνω ότι είναι ηθικός... "

(Γεώργιος Παπανδρέου, πρ.Πρωθυπουργός)

" Η εκδημία του π. Γερβασίου..." (Τελευταίες στιγμές...)

"... Ήταν λίγο πριν τις δύο η ώρα το πρωί της 30ης Ιουνίου 1964, όταν ο Γέροντας ζήτησε επίμονα την εικόνα της Παναγίας. Παίρνοντάς την στα χέρια του άρχισε να την καταφιλεί λέγοντας: 

   Μανούλα μου, Μανούλα μου, μη με εγκαταλείπεις".

Αυτά τα λόγια τα επαναλάμβανε πολλές φορές επειδή είχε ιδιαίτερη αγάπη προς Παρθένο Μαρία. Με αυτά τα λόγια παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού. Ήταν δύο η ώρα το πρωί, ώρα την οποία είχε προβλέψει ο Γέροντας. Έφυγε από αυτό τον κόσμο για να εισέλθη στην αιωνιότητα, όπου συνεχίζει να πρεσβεύει για τα αγαπημένα του παιδιά.

Βαρύ πένθος έπεσε σ' όλη την πόλη των Πατρών, αλλά και στην γύρω περιοχή, με την αναγγελία της προς Κύριον εκδημίας του. Οι καμπάνες των Εκκλησιών ηχούσαν πένθιμα. Κλήρος και λαός εγκατέλιπαν τις εργασίες τους και έσπευδαν να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους. Όλοι θρηνούσαν την απώλεια. Οι χήρες τον προστάτη, τα ορφανά τον πατέρα, οι πτωχοί τον τροφοδότη, οι άρρωστοι τον ιατρό, οι δυστυχισμένοι τον ευεργέτη..."

«Μια αλησμόνητη φωνή σ’ ένα ξεχασμένο κόσμο…»

«Μια αλησμόνητη φωνή σ’ ένα ξεχασμένο κόσμο…»

(π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος)

Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

(Μέλος των Νεανικών Ομάδων της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών)

 

Προσπάθησα να στρέψω την προσοχή μου στα τεκταινόμενα του κόσμου και ομολογώ πως εύκολα απελπίστηκα. Επιχείρησα να αγγίξω για λίγο την δυσάρεστη πραγματικότητα και παραχρήμα αισθάνθηκα ένα πέπλο φόβου και απογοήτευσης να σκεπάζει τον «μαύρο» μας τώρα πια ουρανό. Χωρίς αμφιβολία αρκετοί θα ομολογήσουν πως υφίσταται μια βαθιά οικονομική κρίση με προεκτάσεις πνευματικής πτώσης. Όλοι όμως θα συμφωνήσουν πως πρόκειται για ένα κόσμο ξεχασμένο, μια κοινωνία αποκομμένη από τις ρίζες και την παράδοσή της.

Θα σας προσκαλούσα ωστόσο να γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω, φυλλομετρώντας το βιβλίο της ιστορίας και σταματώντας στην περίοδο που έζησε και έδρασε (1877-1964) ο τρισμακάριος γέροντας π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος. Τι ευλογημένη ύπαρξη! Όντως ουράνια η αποστολή του στη γη! Φέτος (Ιούνιος 2010) συμπληρώνονται 46 χρόνια από την κοίμησή του και όμως η φωνή του φαντάζει τόσο επίκαιρη όσο ποτέ, η διδασκαλία του κρίνεται απαραίτητη όσο άλλοτε, η δραστηριότητά του αναζητά μιμητές και συνεχιστές επάξιους και αντάξιους του έργου του.

Η περίοδος στην οποία μεγαλούργησε ο π. Γερβάσιος, χαρακτηρίζεται από μια απομάκρυνση του κόσμου από την Εκκλησία, από μια στάση ζωής που θύμιζε περισσότερο αδιαφορία και πνευματικό λήθαργο παρά μια συνειδητή επιλογή εκκλησιαστικής ζωής.

Και όμως σε μια τέτοια δύσκολη εποχή, που τα πάντα μύριζαν απαισιοδοξία, δήλωναν έλλειψη προτύπων, εξέφραζαν στέρηση ιδανικών και αξιών, η φωνή του αγίου γέροντος π. Γερβασίου δήλωνε μια άλλη πρόταση ζωής, παρουσίαζε ένα καινούργιο κόσμο που μπορούσε να φτιάξει ο άνθρωπος, μια ομορφότερη κοινωνία μέσα στην οποία μπορούσε να ζήσει.

Σε ερώτηση που απηύθηνα σε ένα γνωστό πνευματικό, μετρημένο και σεμνό κληρικό της Εκκλησίας της Ελλάδος, σχετικά με τον π. Γερβάσιο μου είπε:

« Αυτό που χαρακτήριζε τον γέροντα ήταν ότι ήταν ακέραιος στην ζωή του, στα πιστεύω του, στην διδασκαλία του…»

Τι ωραίο πράγμα! Μεγάλη υπόθεση! Να είσαι σταθερός, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες, να παραμένεις ακέραιος άσχετα με τις αντιδράσεις των γύρων σου. Πράγματι ο π. Γερβάσιος παρέμεινε σταθερός στην διδασκαλία της Εκκλησίας, ακέραιος στο γράμμα και στο πνεύμα της Ορθοδοξίας, πιστός στην αποστολή του και στην διακονία του στην Εκκλησία.

Εύκολα θα μπορούσαμε να πούμε πως στο πρόσωπο του μακαριστού γέροντος επαληθεύεται ο λόγος ενός νέου αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, του νέου Ομολογητού, που έλεγε:

«H Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το οποίο καλείσαι να ζήσεις».

46 χρόνια μετά και δύσκολα μπορούμε να ξεχάσουμε την φωνή του.

Ευκαίρως ακαίρως έρχεται μπροστά μας η μορφή του και μας θυμίζει την αποστολή μας, μας υπενθυμίζει τον ρόλο μας μέσα στην Εκκλησία, την στάση μας μέσα στην κοινωνία.

Αλήθεια όπως καρδιακά δήλωσε ένας σύγχρονος θεολόγος, για τον π. Γερβάσιο:

" Ναι, πρόκειται για μια αλησμόνητη φωνή σ΄ένα ξεχασμένο κόσμο, που σήμερα την έχουμε ανάγκη".

" O π. Γερβάσιος Πνευματικός Άρχοντας της Μικρασιάτικης Προσφυγιάς..."

"  O π. Γερβάσιος Πνευματικός Άρχοντας 

της Μικρασιάτικης Προσφυγιάς..."

" ... Ο π. Γερβάσιος ανέλαβε το τιτάνιο έργο να τους αγκαλιάσει και να τους περιθάλψει με την αγάπη του και την υποστήριξή του, με λόγια παρηγορητικά και ενθαρρυντικά, αλλά και έργα που ανακούφιζαν τον πόνο τους. 

Γύριζε στους πρόχειρους καταυλισμούς, ενίσχυε τους έχοντες μεγάλες ανάγκες, έριχνε έλαιον και οίνον στις πληγές της ψυχής και του σώματος και όπως εύστοχα σημείωσε ο μαθητής του τότε  και μετέπειτα μητροπολίτης Ύδρας κυρός Ιερόθεος,"πτωχός αυτός, χωρίς μισθό και τυχερά, έγινε ο πνευματικός άρχοντας της προσφυγιάς..."

" Ποίημα για τον π. Γερβάσιο... "

 

Χρόνια πολλά ήσουν μαζί μας

Φάρος Άγιε Πάτερ στη Ζωή μας

Ήσουν χαρά μας, ήσουν ελπίδα,

γιά όλους Συ, είχες φροντίδα.

Κατατρεγμένοι, ανήμποροι,

μικροί, μεγάλοι, όλοι

γλυκαίνανε τους πόνους τους

στου Γερβασίου το θείο περιβόλι.

Χρόνια πολλά αγκάλιαζες

την προσφυγιά απ' τη Μικρασία

στο πρόσωπό σου βρίσκανε

στοργή, αγάπη, προστασία.

Τη θεία της αγάπης αρετή

την έκαμες ζωή σου,

και ζέσταινε τη ζήση της

η θερμουργός πνοή σου.

Τα θεία λόγια του Χριστού

τα έκαμες σύ, πράξη

και η Αγιασμένη σου μορφή

παντού έβανε τάξη.

Το ζωντανό σου κήρυγμα

δύναμη είχε μεγάλη

πόσους και πόσους έφερε

στην του Χριστού Αγκάλη.

Η στεντορεία σου φωνή

η φλογερή ματιά σου

δίναν μια χάρη θεϊκή

εις τα κατηχητόπουλά σου.

Έργο μας άφησες μεγάλο

ο λογισμός σου ως το στοχάσθη

και το φτιαχνες αδιάκοπα

ως που η Αγνή ψυχή σου αναπαύθη.

Για σένα που έψελνες γλυκά

τα θεϊκά τραγούδια

ολόδροσα ανθολογούν

της Πάτρας τα λουλούδια.

Κοιμήσου Πάτερ, ήσυχα

γλυκά κι' αθώα κοιμήσου

ολόθερμα ζη μέσα μας

πατέρα, η θύμησή σου.

Κοιμήσου Άγιε Γέροντα

γλυκά και αθώα κοιμήσου

στην αγκαλιά που σ'άνοιξε

της Πάτρας η φιλόξενη γή Σου.

Τον τάφο σου στολίζουμε

με άνθη, με λουλούδια,

και μυστικά ψελλίζουμε

γλυκά θεϊκά τραγούδια.

Παναγιώτης Ρήγας

Συνταξιούχος Δάσκαλος

" Ο π. Γερβάσιος ως στρατιωτικός ιερέας... "

"... Ένα δείγμα της φιλοπατρίας του υπήρξε το γεγονός ότι όταν άρχισε η ιστορική εξόρμηση του 1912 για την απελευθέρωση της Ηπείρου, της μακεδονίας και της Θράκης, ο Γερβάσιος, διακόπτοντας τις σπουδές του, έδωσε χωρίς δισταγμό το "παρών", ως εθελοντής στρατιωτικός ιερέας.

Με απόφαση του τότε υπουργού Στρατιωτικών Ελευθ. Βενιζέλου τοποθετήθηκε άμισθος στρατιωτικός ιερέας στο 2ο Ευζωνικό τάγμα, το οποίο διακρίθηκε για την ανδρεία του σε πολλές νικηφόρες μάχες.

Ο ρόλος του π. Γερβασίου ήταν να εμψυχώνει και να στηρίζει τους μαχητές, να παρηγορεί τους τραυματίες, να τελεί Θείες Λειτουργίες και να τους κοινωνεί, να ομιλεί και να εξομολογεί, να συμπάσχει στις κακουχίες...".

" O Kήρυκας της Σταυρικής Διακονίας... "

" .... Όταν ωμιλούσε ο χριστοκεντρικός κήρυκας π. Γερβάσιος έβγαινε από το χρυσό του στόμα ένα κύμα ευωδίας σαν το θυμίαμα, που βγαίνει από το θυμιατό. Το όνομά του κυκλοφορεί με την ταχύτητα του ανέμου. Τον θέλουν παντού. Η φωνή του σκόρπιζε ρίγη συγκινήσεων και ενθουσιασμού. Τα ακροατήριά του ήσαν πολυπληθή από ανθρώπους κάθε ηλικίας, μορφώσεως, φύλου και επαγγέλματος. Τα κηρύγματά του που ήσαν γεμάτα ουσία και συνεκλόνιζαν τις διψασμένες ψυχές για το λόγο του Θεού, μίλησαν σε πολλές καρδιές και αφύπνισαν πολλές συνειδήσεις. Όταν κήρυττε έπασχε και όταν έλεγε Ζω δε ουκέτι εγώ, Ζη δε εμοί Χριστός, αυτό το έβλεπαν οι ακροατές του στη ζωή του και δεν είχαν καμιά απολύτως αμφιβολία. Οι ακροατές του τον ελάτρευον... "


Πηγή: Παναγιώτου Αντ. Λόη, "Γερβάσιος ο Άγνωστος Άγιος των Ημερών μας και Φάρος των Πατρών" Πάτρα 1998, σ121-122.

" 28 Zωντανή Διαδικτυακή Εκπομπή ... "

" Συντονείστε τους
Διαδικτυακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,τo Σάββατο 26 Ιουνίου
2010 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 28η
ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .Θέμα
της Εκπομπής:" Αφιέρωμα στον Όσιο Γέροντα των Πατρών, π.Γερβάσιο
Παρασκευόπουλο.."

" Γερβάσιος Παρασκευόπουλος: Ορόσημο για την εποχή του..."

Γράφει ο : Θεοφάνης Κλωνής

( Καθηγητής Καλλιτεχνικών)

Όταν θέλεις να περιγράψεις ένα όμορφο τοπίο και τα συναισθήματα που σου προκαλεί, δυσκολεύεσαι πραγματικά. Όταν προσπαθήσεις να εξηγήσεις, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι, μια προσωπικότητα και μάλιστα ένα πρόσωπο που ομόρφυνε το περιβάλλον του και το φωτίζει ακόμα, παραμένεις άφωνος και η σκέψη σου σταματά.

Ο Γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, έχει αποτελέσει ορόσημο στην εποχή του. Εξακολουθεί όμως να διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο και στη σημερινή εποχή. Οι παλαιότεροι γνωρίζουν πολύ καλά, το κοινωνικό έργο που επιτέλεσε στην εποχή του, ο ακούραστος πνευματικός άνδρας και έχουν γραφτεί τόσα βιβλία και άρθρα γι’ αυτόν. Όμως και για εμάς τους νεότερους, που δεν τον γνωρίσαμε από κοντά, αποτελεί μια ζωντανή παρουσία που καθοδηγεί τα βήματά μας, στα πνευματικά μονοπάτια της Ορθόδοξης Παράδοσής μας.

Ο αγαπητός πνευματικός, των Πατρινών, αλλά και όλων των Ελλήνων, γίνεται όλο και περισσότερο γνωστός παγκοσμίως. Το παράδειγμά του δίνει έμπνευση σε κάθε άνθρωπο που αναζητά την Αλήθεια. Εμείς προσωπικά, έχουμε την ευλογία να τον γνωρίζουμε, μέσα από την Αναπλαστική Σχολή Πατρών. Ζώντας, στην πόλη και στον χώρο που ανέπτυξε το έργο του, νοιώθουμε όλο και περισσότερο ελεύθεροι, από τα δεσμά της καθημερινότητας και ειρηνικοί σε έναν κόσμο βίαιο και επιθετικό. Αυτό που νοιώθει ο επισκέπτης, των σημερινών κατηχητικών σχολείων και κατασκηνώσεων της Α.Σ.Π., είναι η παρουσία μιας πνευματικής όασης, που δροσίζει και φωτίζει τις ψυχές μικρών και μεγάλων. Ο άγιος Γέροντας, παραδίδει καθημερινά σε όλους μας, την σκυτάλη του καλού αγώνα, υπενθυμίζοντάς μας, τα λόγια του αγίου Ισαάκ του Σύρου: «Δίψασε τον Χριστό, για να σε μεθύσει με την αγάπη Του».

Εμείς, περισσότερο «διψασμένοι» από οποιαδήποτε άλλη εποχή, τρέχουμε σαν τα ελάφια, στην μόνη αληθινή Πηγή της ζωής, τον Χριστό, δοξολογώντας Τον, που μας αξίωσε μιας τέτοιας ευλογίας. Η Εκκλησιαστική ζωή, είναι αυτή που βίωσε ο ενάρετος Γέροντας και αυτή θα αποτελέσει το λιμάνι για τις σπαραγμένες ψυχές μας. Είναι αναγκαία η καταφυγή. στους Αγίους μας, την Παναγία μας και τον Κύριό μας, ιδιαίτερα για εμάς που ζούμε και ταλανιζόμαστε σε έναν κυκεώνα ιδεολογιών, θεωριών και κοινωνικών συστημάτων. Ο πατέρας Γερβάσιος, είναι πατέρας όλων των χριστιανών, είναι κοντά μας, δίπλα μας και ευφραίνεται για την συνέχιση του έργου του σήμερα. Η ελπίδα μας για το μέλλον, εξαρτάται από τις ικεσίες του. Η χάρη του, μας δυναμώνει και το παράδειγμά του αποτελεί, τον οδοδείκτη προς την Βασιλεία του Θεού και την αιωνιότητα!

Γέροντά μας, ξέρεις πως η αγάπη σου σκεπάζει κάθε προσπάθειά μας, και ας μην είμαστε αντάξιοί της. Ας έχουμε την ευχή σου, ως καθημερινό μας πνευματικό εφαλτήριο, στον αγώνα που δίνει ο καθένας μας, ενθυμούμενοι τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται εάν μη, νομίμως αθλήση» ( Β΄ Τιμ. β΄, 5).

" Bίντεο- Αφιέρωμα στον Όσιο Γέροντα των Πατρών, π. Γερβάσιο..."

" Μνήμη Γερβασίου Συνέχεια... "

Γράφει η : Ευαγγελία Κακολύρη

(Μέλος των Νεανικών Ομάδων της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών)

Νιώθω πολύ χαρούμενη και ευλογημένη που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω κι εγώ σ' αυτό το αφιέρωμα. Θα μιλήσω για τον Πατέρα Γερβάσιο έτσι όμως όπως τον γνώρισα εγώ, μέσα από τα έργα του! Σκοπός του ήταν και είναι η δόξα του Θεού και της Εκκλησίας, και λέω είναι γιατί ακόμα ζει στις ψυχές όλων εκείνων των οποίων τον γνώρισαν και συνεχίζει να τους βοηθεί και να τους καθοδηγεί έτσι ώστε και εκείνοι με τη σειρά τους, σαν απόστολοι, να συνεχίσουν το πολύτιμο και αναγνωρισμένο από όλη την οικουμένη έργο του! Μέλημα του Πατρός Γερβασίου όπως ήδη οι περισσότεροι θα γνωρίζουν και θα έχουν διαπιστώσει ήταν τα παιδιά,για τα οποία έλεγε ότι είναι το αύριο του Έθνους μας και οι χρυσές ελπίδες του μέλλοντός του!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μέριμνάς του για τα παιδιά είναι η ίδρυση των κατηχητικών σχολείων της Πάτρας και ολόκληρης της Ελλάδος. Μέσα στα κατηχητικά σχολεία της Αναπλαστικής Σχολής μαθαίνουμε το λόγο του Θεού και να τον κάνουμε βίωμά μας. 'Οπως το λέει και το όνομα της Σχολής αναπλάθεται η ψυχή μας μέσα από τη κατήχηση της Αγίας Γραφής και διαμορφώνεται σύμφωνα με Αυτή. Το κατηχητικό συμπληρώνει το έργο της εκκλησίας και της οικογένειας. Μας διδάσκουν τα λόγια της Εκκλησίας και εμείς με τη σειρά μας μαθαίνουμε πως να ζούμε και να πράττουμε σύμφωνα με αυτά! Ως μαθήτρια του κατηχητικού σχολείου της Αναπλαστικής Σχολής οφείλω να ομολογήσω ότι μέσα από τα μαθήματα και το παράδειγμα των ίδιων μου των κατηχητριών βρήκα τη λύση σε αρκετά προβλήματα που εμφανίστηκαν στη ζωή μου είτε λόγω των αδυναμιών που έχω ως άνθρωπος είτε λόγω της δύσκολης εποχής που ζούμε.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις κατασκηνώσεις του Πατρός Γερβασίου οι οποίες συντελούν στην σωστή καλλιέργεια της ψυχής και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έργου του Γέροντα! Όντας κι εγώ κατασκηνώτρια αρχικά σαν ομαδόπουλο και πλέον σαν ομαδάρχισσα κατανόησα καλύτερα το δύσκολο έργο της κατασκήνωσης που είναι απαραίτητο για την πνευματική,ψυχική και παιδαγωγική ανάπτυξη των παιδιών. Μαθαίνουμε την ηθική, την ομαδικότητα (αφού είναι κοινόβια), την τήρηση βασικών κανόνων, τον σεβασμό πάνω από όλα του εαυτού μας και στη συνέχεια των υπολοίπων και προ πάντων το λόγο του Θεού και όλα αυτά μέσα από παιχνίδια,διάφορες δραστηριότητες και κατηχητικό σε συνδυασμό πάντα με τις ιερές ακολουθίες. Οι ιερές ακολουθίες είναι αναφαίρετο κομμάτι για μια σωστή κατασκήνωση. Δοξάζοντας τον Κύριο το πρωί στον Όρθρο,το απόγευμα στον Εσπερινό ψέλνοντας όλοι μαζί το <<Φως ιλαρόν...>> με το θυμίαμα δίπλα να σιγοκαίει και όπως ο καπνός ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό έτσι και οι προσευχές μας,που με κατάνυξη και ευλάβεια ψέλνουμε, καταφθάνουν στο Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Και στο τέλος της ημέρας, λίγο πριν κοιμηθούμε, στο Απόδειπνο παρακαλούμε το φύλακα άγγελό μας να βρίσκεται τη νύχτα, όπως και την ημέρα, δίπλα μας προστατεύοντάς μας από κάθε είδους πειρασμό <<Άγιε άγγελε...σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου...>> και βέβαια η επίκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο ώστε να μας καθοδηγεί κάθε μας κίνηση καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Η παρουσία του Πατρός Γερβασίου είναι αισθητή στο κατηχητικό και ιδιαίτερα στη κατασκήνωση στο χώρο αυτό που είχε ζήσει και έχει ταφεί ο Άγιος Γέροντας.

Θα ήθελα και θα πρέπει να συνεχιστεί το έργο του Πατρός Γερβασίου γιατί η ωφέλεια που έχω πάρει και συνεχίζω να παίρνω, και την οποία βλέπω στην καθημερινή μου ζωή, να την λάβουν κι άλλα παιδιά!

Αιωνία του η μνήμη. Η ευχή του ας μας συνοδεύει!

" Tοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος..."

Γράφει ο : Γεράσιμος Κ. Συνοδινός

             (Θεολόγος)

Είναι πολύ δύσκολο να ομιλεί κάποιος για έναν Άγιο, διότι στέκεται με δέος, με τρόμο αλλά και θαυμασμό ενώπιον του. Εντούτοις πρέπει να ομιλούμε για έναν και μόνο λόγο, διότι οι Άγιοι αποτελούν τη δόξα του Παναγίου Θεού και της εκκλησίας. Οι Άγιοι ως προέκταση του Ευαγγελίου στον κόσμο, είναι αυτοί που δέχτηκαν το σταυρό του Κυρίου για να φτάσουν τη χάρη της Αναστάσεως. Χαριτώθηκαν λοιπόν τόσο πολύ οι Άγιοι με τη δια βίου προσπάθεια τους, την εξαιρετική αφοσίωση τους και την αγάπη τους προς το Θεό, ώστε τα χαρίσματα τους να λειτουργούν για εμάς, που ζούμε μετά από εκείνους. Άγιοι δεν έπαψαν ούτε θα πάψουν να υπάρχουν. Έτσι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει να παρουσιάσει ένα νέφος Αγίων στο πρόσωπο των οποίων διαλαλεί το θρίαμβο της Αναστάσεως.

Τέτοιοι σύγχρονοι Άγιοι είναι ο π. Πορφύριος, ο π. Παΐσιος, ο π. Ιάκωβος, ο π. Αμφιλόχιος, η γερόντισσα Αγάθη, ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος κ.α. Ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ο γέροντας της πόλεως των Πατρών, ο επί 64 έτη διακεκριμένος κληρικός, από μικρός επιθυμούσε την αγιότητα, όπως ο ίδιος έλεγε. Και το κατόρθωσε αφήνοντας σε εμάς την βεβαιότητα ότι είναι εύκολο να γίνει κανείς Άγιος αρκεί να το επιθυμεί με όλη τη ψυχή και τη καρδία του. Έτσι ο Θεός τον εθαυμάστωσε ώστε πολλοί άνθρωποι να τον επικαλούνται και να ζητούν από αυτόν μεσιτεία για τα διάφορα προβλήματα τους. Και ο γέροντας βλέποντας τον πόνο διάχυτο μεσιτεύει και ενισχύει στον αγώνα κατά του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου κάθε πονεμένη ψυχή που απευθύνεται σε αυτόν.

Ως διακεκριμένος κληρικός ο γέροντας αναλώθηκε κυρίως σε δυο πράγματα, στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας και στα κατηχητικά σχολεία. Χιλιάδες οι πιστοί οι οποίοι συμμετείχαν στις λειτουργίες και διατηρούσαν τα βιώματα αυτής της συμμετοχής μέχρι τα βαθιά γεράματα. Δεν είναι υπερβολή μάλιστα να αναφέρουμε ότι, το γεγονός της συμμετοχής τόσων πιστών στις Θείες Λειτουργίες υπήρξε πραγματικά ζωηρό και ανακαινιστικό χριστιανικό κίνημα του 20 αιώνα, όπως μάλιστα αναφέρει και ο αείμνηστος μητροπολίτης Ύδρας π. Ιερόθεος. Τόσο μεγάλη μάλιστα ήταν η αγάπη του γέροντα για το μυστήριο της αναίμαχτου Θυσίας ώστε ο ίδιος να γράψει και την «Ερμηνευτική Επιστασία επί της Θείας Λειτουργίας»

Η άλλη αγάπη του γέροντα ήταν τα κατηχητικά σχολεία. Ο σεβάσμιος γέροντας υπήρξε ο ιδρυτής των κατηχητικών σχολείων στην Ελλάδα. Αφορμή υπήρξε η αβυσσαλέα πτώση του παιδευτικού ενδιαφέροντος των σαρκικών και πνευματικών γονέων και διδασκάλων για την αγωγή των παιδιών. Η ημερομηνία 16/29 Απριλίου 1923 υπήρξε σταθμός για την Εκκλησία της Ελλάδος. Την ημέρα αυτή ο γέροντας ιδρύει οργανωμένα κατηχητικά σχολεία των οποίων μάλιστα ο ίδιος συντάσσει και εκδίδει κανονισμό λειτουργίας των. Πόσο επίκαιρος άραγε είναι σήμερα ο τρισμακάριστος γέροντας! Στην εποχή των κρίσεων, του καταναλωτισμού και της ευμάρειας απουσιάζει η χάρη του Θεού, γιατί οι άνθρωποι ηθέλησαν έτσι. Αγάπησαν τη κτίση παρά τον κτίσαντα και έμειναν ορφανοί.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε τέτοιες μορφές σαν τον Άγιο Γέροντα π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο είναι αναγκαίες για εμάς. Γιατί χρειαζόμαστε σήμερα έναν Μωυσή για να διαβούμε την Ερυθρά Θάλασσα των πειρασμών και των θλίψεων, για να μπορέσουμε και εμείς να φτάσουμε στην αγιότητα έχοντας λύχνους άσβεστους και δοχεία της χάριτος του θεού από τα οποία θα σβήνουμε τη πνευματική μας δίψα και θα πορευόμαστε με ασφάλεια το δρόμο του Θεού. Είθε ο Άγιος Γέροντας των Πατρών να μεσιτεύει και να περιφρουρεί με την πρεσβεία της Θεοτόκου την νεολαία.

" Αρχιμ.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος- Αποστάγματα Καρδιάς- Βιωματικές Προσεγγίσεις "

Με την ευκαιρία συμπληρώσεως 46 χρόνων (1964-2010) από την κοίμηση του μακαριστού γέροντος αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από παλαιότερη ανάρτησή μας...

 

Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

Είναι ομολογουμένως δύσκολο κανείς να ασχοληθεί με την πολυσχιδή και αγιασμένη μορφή του π.Γερβασίου Παρασκευοπούλου. Η διαδικασία και μόνο απαιτεί κόπο, ζητά ολοκληρωτικό δόσιμο αλλά και κατάθεση ψυχής για να αποτυπώσεις σε λίγες γραμμές , την απεραντοσύνη της καρδιάς του και την αγνότητα της πρόθεσής του για την Εκκλησία , τη διακονία και το παιδί.

Σε αυτή την ταπεινή μας προσπάθεια ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και ιερού χρέους σε μια προσωπικότητα όπως αυτή του πατρός Γερβασίου που μας εμπνέει, μας διδάσκει και μας καθοδηγεί, δεν θα δούμε τη μορφή του γέροντος μέσα από τα βιογραφικά του στοιχεία όπως αυτά έχουν καταγραφεί, αλλά θα καταθέσουμε από τη δική μας καρδιά στη δική σας αγάπη απόψεις, μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν, έζησαν, διδάχθηκαν, εξομολογήθηκαν και γεύτηκαν τα γεμάτα χάρη πατρικά λόγια του και νουθεσίες του.

Πρώτος στην κλίμακα των ανθρώπων που βιωματικά τον προσέγγισαν ένας άγιος της Oρθοδόξου Εκκλησίας, ο Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως. Ο άγιος Νεκτάριος ως σχολάρχης της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής αντιλήφθηκε αμέσως τη χαρισματική προσωπικότητα του νεαρού τότε διακόνου Γερβασίου και γι’αυτό ευθαρσώς και προφητικά διεκήρρυτε:

«Εις το πρόσωπό του βλέπω τον αυριανόν ταγόν της Εκκλησίας τον γνήσιον ποιμένα του χρηστεπωνύμου πληρώματος».

Στη συνέχεια της κλίμακος έρχεται εμπρός μας ο αγαπητός φίλος του γέροντος αείμνηστος καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών Π.Τρεμπέλας με τα μεστά καρδιακής φιλικής αγάπης σχόλιά του:

«Τον ενθυμούμαι εις τον Άγιον Δημήτριον όπου ελειτούργουν τα κατηχητικά σχολεία περιστοιχιζόμενον από πλήθος παιδιών . Με ποίαν υπομονήν,με πόσην συγκατάβασην, με πόση αγάπη και γαλήνη ίστατο. Ας είναι μακαρία η ψυχή του!.

Πως όμως να παραβλέψει κανείς αυτά τα λόγια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου πρώην Αυστραλίας Ιεζεκιήλ που μέσα σε λίγες λέξεις περικλείει αγώνες χρόνων ,διακονίες μαρτυρικές, για την αγάπη του Χριστού του πατρός Γερβασίου:

«Ήτο πραγματικός ιερεύς,διδάσκαλος,κήρυξ και ποιμήν. Εις το πρόσωπό του εφηρμόζετο απολύτως η ρήσις του θείου Αποστόλου Παύλου: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».

Ωστόσο η καρδία και η ύπαρξη του αοιδίμου πλέον μητροπολίτου πρώην Ύδρας Ιεροθέου (Τσαντίλη), πνευματικού τέκνου και αχωρίστου συνεργάτου του π.Γερβασίου, φλέγεται και με όλο της το είναι φωνάζει και ομολογεί:

«Γλυκύς αλλά και προφητικός ως διδάσκαλος και κήρυξ, ουράνιος ως ιερουργός. Μεστός ελέους και στοργής ως πνευματικός...».

Το ίδιο φλογερή και η μαρτυρία του νεανικού φίλου του Γέροντος Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κυρού Διονυσίου:

«Ήτο ο εγκρατής και ασκητικός μοναχός εν τω κόσμω και νικητής του κόσμου κατά την Γραφή , του τα κοσμικά φρονούντος».

Ανεβαίνοντας τη νοητή κλίμακα συναντούμε τον Κ.Τριανταφύλλου, ιστορικόν της πόλεως των Πατρών που βαθιά συγκινημένος από τη λειτουργική ζωή του π.Γερβασίου, μας αφήνει ως παρακαταθήκη τα εξής:

«Έβλεπες ,παρηκολούθης, ησθάνεσο έναν άγιον της Εκκλησίας του Χριστού. Κάτι περισσότερον χάρις εις τον π. Γερβάσιο εζήσαμεν ημείς και εγνωρίσαμεν ημέρας των πρώτων χριστιανών, των χριστιανών της ολοθέρμου αφοσιώσεως , της άνευ ορίων πίστεως , της ανεξαντλήτου θρησκευτικότητος.

Ελπίζουμε κλείνοντας οι βιωματικές αυτές προσεγγίσεις ανθρώπων που γνώρισαν τον γέροντα και τα αποστάγματα καρδιάς ψυχών που ωφελήθηκαν από την ουράνια παρουσία του εδώ στη γη, να αποβούν καρπός πνευματικής αναγεννήσεως αλλά και υγιούς μιμήσεως της ζωής και της διδασκαλίας ενός συγχρόνου αγίου του αιώνος μας, του «παπά των φτωχών» όπως του αποδόθηκε ο τίτλος, του πατρός Γερβασίου Παρασκευοπούλου.

" Ευλαβικό Αφιέρωμα στον π. Γερβάσιο... "

Οι Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών από σήμερα 21 Ιουνίου μέχρι τις 30 Ιουνίου 2010 θα σας παρουσιάσουν ένα ευλαβικό αφιέρωμα στον μακαριστό γέροντα και ιδρυτή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών , π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο.

" Αξέχαστες Στιγμές... "

(Ευχαριστούμε τον Λευτέρη Φραγκούλια για την φώτο....)

" Ανοικοδόμηση Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Τιμόρ... "

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ ΚΑΙ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Με την χάρη του Θεού και την ευγενή βοήθεια της

Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας

ξεκίνησε και συνεχίζεται η ανοικοδόμηση του

πρώτου Ορθοδόξου Ιερού Ναού στο Τιμόρ.

Ο Ιερός Ναός θα τιμάται επ᾽ονόματι του Αγίου

ενδόξου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού και

πρόκειται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της

Ορθοδόξου Κοινότητος στην πόλη Kupang.

Στο Τιμόρ εργάζεται ιεραποστολικά ο Ινδονήσιος

Κληρικός π.Στέφανος Boik, ο οποίος εφημερεύει στον

Ιερό Ναό Αγίων Πάντων της Ορθοδόξου

Κοινότητος Σινγκαράγιας, Ινδονησίας. Στην

Σινγκαράγια ο π.Στέφανος είναι υπεύθυνος και για

την λειτουργία Οικοτροφείου για ορφανά καί άπορα

ΙΟΥΝΙΟΣ 2010 παιδιά.

" 46 Xρόνια Μνήμης... Mνημόσυνο π. Γερβασίου "

" 27η ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή ... "

" Συντονείστε τους Διαδικτυακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,την Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 27η ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

Θέμα της Εκπομπής:

" Μια ξεχωριστή ευκαιρία: Ζώντας στις Κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου..."

Παρουσίαση Εκπομπής:

Νεανικές Ομάδες Αναπλαστικής Σχολής Πατρών

" Ευχές στον Εορτάζοντα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο "

Αναπλαστική Σχολή Πατρών 15/06/10

(Ιδρυθ. υπό π.Γερβασίου Παρασκευοπούλου)

Ιωνίας 47, τηλ.2610-325244

e-mail: [email protected]

Πάτρα

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος

κ. κ . Ιερώνυμε,

Το Διοικητικό Συμβούλιο και οι Νεανικές Ομάδες της Aναπλαστικής Σχολής Πατρών, ιδρυτής της οποίας υπήρξε ο τρισμακάριος γέροντας π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, εύχονται επί τοις σεπτοίς υμών ονομαστηρίοις Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα, υγείαν και κατά Θεόν ενίσχυσιν στο δύσκολο έργο σας, δια πρεσβειών του προστάτου ημών Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

Μετά σεβασμού,

Ασπαζόμεθα τη Δεξιάν σας

Για το Διοικητικό Συμβούλιo

 

Ο Πρόεδρος

Χαράλαμπος Παρασκευόπουλος

" Ωφέλιμα Ρητά του π. Πορφυρίου... "

• Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.

• Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.

• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.

• Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.

 Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.

• Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου.

• Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.

• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.

• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.

• Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.

• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

• Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νὰ ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰ ἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.

" Ιερά Αγρυπνία... "

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Κυριακή 13-6-10 ώρα 9:30μμ – 1:00πμ

θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία, επί τη μνήμη του ΑΓ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΠΟΠΟΒΙΤΣ) ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

(1896 – 1979)

Ο Όσιος Ιουστίνος εορτάζεται διά πρώτη φορά, μετά την αναγνώριση της αγιότητός Του από την Εκκλησία της Σερβίας.

"26η ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή..."

" Συντονείστε τους Διαδικτυακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,την Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 26η ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

Θέμα της Εκπομπής:

" Θέλω να γίνω Άγιος: Μπορώ...;"

Παρουσίαση Εκπομπής:

Νεανικές Ομάδες Αναπλαστικής Σχολής Πατρών

"Διαμαρτυρία υπέρ Χαράς Νικοπούλου στις 7/06/2010, στο Υπουργείο Παιδείας"

Μια πρωτοβουλία του www.antirisis.wordpress.com

«Μια αλησμόνητη φωνή σ’ ένα ξεχασμένο κόσμο…»

«Μια αλησμόνητη φωνή σ’ ένα ξεχασμένο κόσμο…»

(π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος)

Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

(Μέλος των Νεανικών Ομάδων της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών)

 

Προσπάθησα να στρέψω την προσοχή μου στα τεκταινόμενα του κόσμου και ομολογώ πως εύκολα απελπίστηκα. Επιχείρησα να αγγίξω για λίγο την δυσάρεστη πραγματικότητα και παραχρήμα αισθάνθηκα ένα πέπλο φόβου και απογοήτευσης να σκεπάζει τον «μαύρο» μας τώρα πια ουρανό. Χωρίς αμφιβολία αρκετοί θα ομολογήσουν πως υφίσταται μια βαθιά οικονομική κρίση με προεκτάσεις πνευματικής πτώσης. Όλοι όμως θα συμφωνήσουν πως πρόκειται για ένα κόσμο ξεχασμένο, μια κοινωνία αποκομμένη από τις ρίζες και την παράδοσή της.

Θα σας προσκαλούσα ωστόσο να γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω, φυλλομετρώντας το βιβλίο της ιστορίας και σταματώντας στην περίοδο που έζησε και έδρασε (1877-1964) ο τρισμακάριος γέροντας π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος. Τι ευλογημένη ύπαρξη! Όντως ουράνια η αποστολή του στη γη! Φέτος (Ιούνιος 2010) συμπληρώνονται 46 χρόνια από την κοίμησή του και όμως η φωνή του φαντάζει τόσο επίκαιρη όσο ποτέ, η διδασκαλία του κρίνεται απαραίτητη όσο άλλοτε, η δραστηριότητά του αναζητά μιμητές και συνεχιστές επάξιους και αντάξιους του έργου του.

Η περίοδος στην οποία μεγαλούργησε ο π. Γερβάσιος, χαρακτηρίζεται από μια απομάκρυνση του κόσμου από την Εκκλησία, από μια στάση ζωής που θύμιζε περισσότερο αδιαφορία και πνευματικό λήθαργο παρά μια συνειδητή επιλογή εκκλησιαστικής ζωής.

Και όμως σε μια τέτοια δύσκολη εποχή, που τα πάντα μύριζαν απαισιοδοξία, δήλωναν έλλειψη προτύπων, εξέφραζαν στέρηση ιδανικών και αξιών, η φωνή του αγίου γέροντος π. Γερβασίου δήλωνε μια άλλη πρόταση ζωής, παρουσίαζε ένα καινούργιο κόσμο που μπορούσε να φτιάξει ο άνθρωπος, μια ομορφότερη κοινωνία μέσα στην οποία μπορούσε να ζήσει.

Σε ερώτηση που απηύθηνα σε ένα γνωστό πνευματικό, μετρημένο και σεμνό κληρικό της Εκκλησίας της Ελλάδος, σχετικά με τον π. Γερβάσιο μου είπε:

« Αυτό που χαρακτήριζε τον γέροντα ήταν ότι ήταν ακέραιος στην ζωή του, στα πιστεύω του, στην διδασκαλία του…»

Τι ωραίο πράγμα! Μεγάλη υπόθεση! Να είσαι σταθερός, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες, να παραμένεις ακέραιος άσχετα με τις αντιδράσεις των γύρων σου. Πράγματι ο π. Γερβάσιος παρέμεινε σταθερός στην διδασκαλία της Εκκλησίας, ακέραιος στο γράμμα και στο πνεύμα της Ορθοδοξίας, πιστός στην αποστολή του και στην διακονία του στην Εκκλησία.

Εύκολα θα μπορούσαμε να πούμε πως στο πρόσωπο του μακαριστού γέροντος επαληθεύεται ο λόγος ενός νέου αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, του νέου Ομολογητού, που έλεγε:

«H Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το οποίο καλείσαι να ζήσεις».

46 χρόνια μετά και δύσκολα μπορούμε να ξεχάσουμε την φωνή του.

Ευκαίρως ακαίρως έρχεται μπροστά μας η μορφή του και μας θυμίζει την αποστολή μας, μας υπενθυμίζει τον ρόλο μας μέσα στην Εκκλησία, την στάση μας μέσα στην κοινωνία.

Αλήθεια όπως καρδιακά δήλωσε ένας σύγχρονος θεολόγος, για τον π. Γερβάσιο:

" Ναι, πρόκειται για μια αλησμόνητη φωνή σ΄ένα ξεχασμένο κόσμο, που σήμερα την έχουμε ανάγκη".

" Oρθοδοξία και Βίωμα... "

«H Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις,

 αλλά βίωμα το όποιο καλείσαι να ζήσεις»

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

" Χιλιάδες Μίλια προς τον τόπο της καρδιάς... "

Εξαιρετικό βιβλίο για διάβασμα. Ότι πρέπει για το καλοκαίρι, για να ξεφύγουμε και λίγο από τις οθόνες των υπολογιστών...

" Αιτείτε και Δοθήσεται... "

« Αιτείτε και δοθήσεται ημίν »

- Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει ,αφού ξέρει τις ανάγκες μας;

- Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήσει, πολύ συγκινείται ο Θεός, γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήσει όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέσει. Γιατί, αν βοηθήσει κάποιον, χωρίς κανείς να Τον παρακαλέσει, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: « Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα ». Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Για αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνει - και θέλει ο Θεός να επεμβαίνει αμέσως, αν είναι για το καλό μας - , και να βοηθάει τα πλάσματά Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλει και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος ,το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλει να πάει στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβει ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια ,και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσεις . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου.

« Αιτείτε και δοθήσεται » , λέει η Γραφή. Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό , θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.

Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήσει, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέσει την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε. Μια φορά ένιωθα στην προσευχή μια αγαλίαση. Ώρες στεκόμουν όρθιος και δεν ένιωθα καθόλου κούραση . Όσο προσευχόμουν, ένιωθα μια γλυκιά ξεκούραση ,κάτι που δεν μπορώ να το εκφράσω. Ύστερα μου πέρασε ένας λογισμός ανθρώπινος : Επειδή μου λείπουν δυο πλευρά και εύκολα κρυώνω, σκέφθηκα, για να μην χάσω αυτήν την κατάσταση και να προχωρήσω όσο πάει, να πάρω ένα σάλι, να τυλιχθώ, μήπως αργότερα κρυώσω. Μόλις δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, αμέσως σωριάστηκα κάτω. Έμεινα πεσμένος κάτω μισή ώρα περίπου και μετά μπόρεσα να σηκωθώ να πάω στο κελλί να ξαπλώσω. Προηγουμένως ,όσο προχωρούσα στην προσευχή ,ένιωθα σαν ένα πούπουλο , ένα ελάφρωμα ,μια αγαλίαση, που δεν εκφράζεται. Μόλις όμως δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, σωριάσθηκα κάτω. Αν έφερνα έναν υπερήφανο λογισμό και έλεγα λ.χ. « ζήτημα είναι ,αν υπάρχουν δύο-τρεις σε τέτοια κατάσταση » , τότε είναι που θα πάθαινα ζημιά. Σκέφθηκα ανθρώπινα ,όπως σκέφτεται ο κουτσός να πάρη τα δεκανίκια του , όχι δαιμονικά. Ήταν ένας φυσικός λογισμός , αλλά και πάλι είδες τι έπαθα.

Το μόνο που έχει ο άνθρωπος είναι μια διάθεση και ανάλογα με αυτήν τον βοηθάει ο Θεός. Για αυτό λέω, όσα αγαθά έχουμε είναι δώρα του Θεού. Τα έργα μας είναι μηδέν και οι αρετές μας είναι μια συνέχεια από μηδενικά. Εμείς θα προσπαθούμε να προσθέτουμε συνέχεια μηδενικά και να παρακαλούμε τον Χριστό να βάλη την μονάδα στην αρχή, για να γίνουμε πλούσιοι. Εάν δεν βάλη τη μονάδα ο Χριστός στην αρχή, χαμένος ο κόπος.

Παΐσιος μοναχός

" O Yψιπέτης Αετός... "

Εὐγνωμοσύνης ἀπαύγμασμα καί καρπός εἶναι τό βιβλίο «Ὁ ὑψιπέτης ἀετός», τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Ὡς γνωστόν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ὅταν ἀνῆλθε στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο Ἀθηνῶν ὁ μακαριστός Χριστόδουλος, ὑπηρετοῦσε ἤδη στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος, περιέβαλε τόν τότε Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο μέ πολλήν ἀγάπη τόν τοποθέτησε Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀργότερα εἰσηγήθη στήν Σεπτή Ἱεραρχία τήν προαγωγή του εἰς Μητροπολίτην Πατρῶν.

Στό ὡς ἄνω βιβλίο περιλαμβάνονται ὁμιλίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας ἀφορῶσες στό πρόσωπο τοῦ Σεπτοῦ Πρωθιεράρχου καί ἐν ὅσῳ ζοῦσε ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του. Ἐπίσης ὑπάρχει φωτογραφικό ὑλικό μέ τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο καί κυρίως ἀπό τίς ἐπισκέψεις του στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν.

Στόν πρόλογο ὁ Σεβασμιώτατος, μεταξύ τῶν ἄλλων, γράφει: «Πόνεσε ὁ κόσμος ὅλος γιά τήν ἀναχώρηση τοῦ Μεγάλου Ἱεράρχου. Τόν ἔκλαυσαν μικροί καί μεγάλοι. Ἐθρήνησαν γιά τήν, κατά τό ἀνθρώπινον, ἀπώλεια ὅσοι κρεμάστηκαν ἀπό τά χείλη του, ὅσοι πίστεψαν στόν λόγο τοῦ τόν πηγαῖο, τόν ἐνθουσιώδη, τόν γεμάτο πάθος καί ἀγάπη γιά τήν Ἐκκλησία καί τήν Ἑλλάδα.

Χιλιάδες Ἑλλήνων πέρασαν γιά νά πάρουν τήν εὐχή τοῦ κοιμηθέντος Ἱεράρχου γιά τελευταία φορά καί μυριάδες ξεχύθηκαν στούς δρόμους τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης γιά νά ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στόν ἄνθρωπο μέ τά γνήσια αἰσθήματα καί νά ἀποχαιρετίσουν τόν Ἀρχιεπίσκοπο μέ τό σπινθηροβόλο βλέμμα τοῦ ὁποίου ὁ πύρινος λόγος ἀφύπνιζε συνειδήσεις καί ἠκούετο, ὡς φωνή ὑδάτων πολλῶν...».

(via)

" Διαφημιστικό Σποτ Κατασκήνωσης π.Γερβασίου 2010... "

" Γέρων Παΐσιος - Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού..." - Μέρος 4ο