Σάββατο, 29 Αυγούστου 2009

" Συνέντευξη του Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ.Νεκταρίου στο anaplastiki.gr! "


1. Τί σημαίνει γιά τήν Ὀρθόξη Ἐκκλησία ἡ ἱεραποστολή;


Ὁ Κύριός μας μετά τήν Ἀνάστασή του ἔδωσε στούς μαθητές του τήν ἐντολή: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Ἡ Δεσποτική αὐτή ἐντολή ἀποτελεῖ γιά τήν Ἐκκλησία μία διαρκῆ ὑποχρέωση. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά δίνει τήν δική της μαρτυρία σέ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο καί νά κηρύττει μέ ἔργα καί λόγια τό σωστικό μήνυμα τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά ἐκκλησιάσει τόν κόσμο καί νά Χριστοποιήσει τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία καί ὁμιλῶ γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οὐδέποτε χρησιμοποίησε κοσμικές μεθόδους ἐπιβολῆς τῆς διδασκαλίας της καί δημιουργίας προσηλύτων. Δέν προσπαθοῦμε μέ τήν βία ἤ μέ ψυχαναγκαστικές μεθόδους νά ἐξαπλώσουμε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.

Βέβαια εἶναι ἀλήθεια ὅτι δυστυχῶς ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἀσκεῖ ὀργανωμένη ἱεραποστολή. Κάθε τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσπαθεῖ μέ τά δικά της κριτήρια καί μέ τίς δικές της δυνάμεις νά κάμει ἱεραποστολή. Ἐάν προσθέσουμε καί τό φαινόμενο τῶν καταραμένων παραλλήλων Ὀρθοδόξων δικαιοδοσιῶν πού παρατηρεῖται τίς τελευταῖες δεκαετίες στήν Ἀμερική, Εὐρώπη, Αὐστραλία καί προσφάτως στήν Νοτιοανατολική Ἀσία, τότε μποροῦμε νά καταλάβουμε γιατί στά μάτια τῶν μή χριστιανῶν φαινόμαστε σάν κάτι παρόμοιο μέ τούς Προτεστάντες, διηρημένοι σέ πολλές ὁμάδες, οἱ ὁποῖες προσπαθοῦν ἀνταγωνιστικά νά ἐπιδείξουν τήν ἱεραποστολική τους προσπάθεια καί τίς τυχόν «ἐπιτυχίες τους». Δέν εἶναι ὑπερβολή αὐτά πού λέγω καί δέν θά πρέπει νά παρεξηγηθοῦν τά λόγια μου. Στό χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς πρέπει νά βλέπουμε τά πράγματα μέσα ἀπό τά μάτια τῶν ἄλλων. Αὐτῶν πού δέν εἶναι χριστιανοί καί φυσικά ἔχουν ἄλλη ἄποψη καί γνώμη περί Χριστιανισμοῦ ἀπό ὅτι ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε τήν εὐλογία νά γεννιόμαστε καί νά μεγαλώνουμε σέ χριστιανικό περιβάλλον καί χριστιανικές χῶρες. Ἄν δέν τό κάνουμε αὐτό, τότε δέν θά μπορέσουμε νά δώσουμε στούς ἄλλους νά καταλάβουν τό ἱεραποστολικό μας κήρυγμα καί φυσικά ἡ ἱεραποστολική μας ἐργασία παρά τούς κόπους θά ἀποβεῖ ἄκαρπη.


2. Πῶς ὁδηγήθηκαν τά βήματά σας στήν ἱεραποστολή καί μάλιστα τόσο μακριά;


Πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὅταν ὁμιλοῦμε γιά ἱεραποστολή δέν ἐννοοῦμε μόνο αὐτή πού ἀπευθύνεται πρός τούς μή χριστιανούς ἀλλά καί αὐτή που ἀπευθύνεται πρός τούς ἤδη βαπτισμένους χριστιανούς. Ὁ Θεός εὐλόγησε καί ὁδήγησε τά πρῶτα νεανικά βήματα τῆς ζωῆς μου στήν μοναχική ἀφιέρωση καί γενικώτερα στήν διακονία τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν σέ ἕνα μοναστήρι ζεῖς καθημερινά τήν ἀσκητική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί βιώνεις τόν χριστιανικό τρόπο ζωῆς μέσα ἀπό τίς καθημερινές Ἀκολουθίες καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, τότε θέλεις νά κηρύξεις αὐτήν τήν πραγματικότητα ζωῆς στούς χριστιανούς τῆς πολυθρόνας καί τῆς ἀδιαφορίας. Ἀπό τό μυαλό μου ποτέ δἐν εἶχε περάσει ἡ ἰδέα τῆς λεγομένης ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς. Τότε ἔβλεπα πώς πολλοί ἀδελφοί μας στήν Ἑλλάδα ἄν καί βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι ἦσαν παντελῶς ἀκατήχητοι. Καί σήμερα αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Κομπάζουμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι χριστιανική χώρα κι ὅτι τό 95% εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Χαιρόμαστε ὅταν τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα γεμίζουν οἱ Ἱεροί Ναοί. Συγχωρέστε με ἀλλά τόν ὑπόλοιπο χρόνο πού εἶναι ὅλοι αὐτοί; Μήν ζοῦμε σέ ἕναν εἰκονικό κόσμο τῆς φαντασίας μας. Δεῖτε γύρω σας καί ψάξτε πόσοι εἶναι αὐτοί πού ζοῦν χριστιανική ζωή; Ἡ Ελλάδα μας θέλει πολλή δουλειά στόν τομέα τῆς Ὀρθοδόξου κατηχήσεως τῶν ἐνηλίκων. Καί χρειάζονται ἐργάτες ἀφοσιωμένοι καί μέ ζῆλο. Στήν Νοτιοανατολική Ἀσία πολλές φορές ἐντόπιοι χριστιανοί μέ ρωτοῦν:Γιατί οἱ Ἕλληνες δέν ἔρχονται κάθε Κυριακή στήν Ἐκκλησία; Τήν Ἑλλάδα τήν θεωροῦν πρότυπο καί στενοχωροῦνται ὅταν βλέπουν χριστιανούς Ἕλληνες νά εἶναι τελείως ἀκατήχητοι.

Τό ὅτι τελικά βρέθηκα μακριά ἀπό τήν Ἑλλάδα, τό ἀποδίδω στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν τό ἐπεδίωξα. Ὁ Θεός μέ κάλεσε καί μέ ἔστειλε σέ νέο μετερίζι. Ταπεινά δέχτηκα τήν νέα κλήση κι ἔτσι βρέθηκα στό μακρινό Χόνγκ Κόνγκ.


3. Πόσο δύσκολο εἶναι τό ἔργο τοῦ ἱεραποστόλου στήν Ἀσία;


Ἡ Ὀρθοδοξία στήν Ἀσία εἶναι παντελῶς ἄγνωστη. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ γνωρίζουν τήν χριστιανική παράδοση πού μετέφεραν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί οἱ Προτεστάντες. Οἱ ἄλλες χριστιανικές ὁμολογίες ἔχουν ὀργανωμένες ἱεραποστολές. Βέβαια παλαιότερα συνδύασαν τήν δράση τους μέ τήν ἀποικιοκρατική πολιτική τῶν Μεγάλων Δυνάμεων κι αὐτό τό γεγονός ἔκανε τούς ἐντόπιους λαούς νά εἶναι πολύ ἐπιφυλακτικοί ἀπένταντι σέ κάθε τι χριστιανικό. Ὁ Ὀρθόδοξος ἱεραπόστολος ἔρχεται νά ἐργαστεῖ σέ χῶρες πού ἔχουν ἄλλη νοοτροπία καί ἄλλο πολιτισμό ἀπό αὐτά πού ὁ ἴδιος ἔχει συνηθίσει. Δέν ὑπάρχουν ὑποδομές νά τόν ὑποστηρίξουν καί βέβαια δέν ἔχει οἰκονομικούς πόρους γιά νά στηρίξει τήν ἐργασία του. Τό λέγω αὐτό γιατί μερικοί ἔχουν δημιουργήσει μία ὀνειρική εἰκόνα γιά τούς ἱεραποστόλους. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική. Πῶς θά ζήσει ἕνας ἱεραπόστολος στήν Νοτιοανατολική Ἀσία; Δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό στέγη καί τροφή; Καί πῶς θά κάνει ἱεραποστολή; Ἡ ἱεραποστολή ἔχει καί πρακτικά πράγματα. Πῶς θά κτιστεῖ ἕνας Ναός; Ποιός θά πληρώσει τίς μεταφράσεις, τήν ἔκδοση φυλλαδίων καί βιβλίων, καί χίλια δυό ἄλλα πράγματα;

Ἐπίσης νομίζουν μερικοί ὅτι ὁ ἱεραπόστολος μπορεῖ νά ζήσει σάν ζητιάνος. Ἄς ἔλθουν ὅλοι αὐτοί νά ἐπισκεφθοῦν τό Χόνγκ Κόνγκ, τήν Σιγκαπούρη ἤ τήν Ταϊβάν καί μετά ἄς ἐπαναλάβουν τίς θεωρίες τους περί ἱεραποστολῆς.

Ἐκτός ἀπό αὐτά τά πρακτικά ὑπάρχουν καί ἄλλες δυσκολίες γιά κάποιον ὁ ὁποῖος θέλει νά ἐργασθεῖ ἱεραποστολικά στήν Ἀσία. Ὑπάρχει τό θέμα τῆς γλώσσας. Ἡ διαφορετική νοοτροπία καί κουλτούρα. Ὁ θρησκευτικός φανατισμός. Καί βέβαια ἡ καχυποψία ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τά ὅσα ἔπαθαν αὐτοί οἱ λαοί ἀπό τούς ἀποικιοκράτες.

Θεωρῶ ὅτι ἡ παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν Νοτιοανατολική Ἀσία παρ’ ὅλες τίς ἀδυναμίες της εἶναι ἕνα μεγάλο θαῦμα.


4. Πῶς ξεκινᾶ καί σέ ποιούς τομεῖς κινεῖται ἡ Ἱεραποστολή;


Καί στή σύγχρονη ἐποχή παρατηροῦνται φαινόμενα πού συναντοῦμε στά πρῶτα ἀποστολικά χρόνια. Ἀναφέρομαι στό ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς. Σέ ὁρισμένες περιοχές τῆς Νοτιοανατολικῆς Ἀσίας ἡ Ὀρθοδοξία ἔφθασε μέσω ἀνθρώπων πού πῆγαν ἐκεῖ γιά νά ἐργασθοῦν. Σέ ἄλλες περιοχές κάποιος Ὀρθόδοξος Κληρικός ἀποφάσισε νά ἐγκατασταθεῖ καί νά ξεκινήσει ἱεραποστολική προσπάθεια. Ὑπάρχουν καί περιπτώσεις κατά τίς ὁποίες ἐντόπιοι ἔμαθαν γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέσω τοῦ Διαδικτύου καί στή συνέχεια ἐζήτησαν νά τούς ἐπισκεφθοῦν Ὀρθόδοξοι Κληρικοί καί νά τούς κατηχήσουν.

Αὐτή τή στιγμή, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, στήν Ἱερά Μητρόπολη Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς λειτουργοῦν 47 Ὀρθόδοξες Κοινότητες, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 25 διαθέτουν κτισμένο Ἱερό Ναό. Οἱ Κοινότητες αὐτές λειτουργοῦν στό Χόνγκ Κόνγκ, τή Σιγκαπούρη, τήν Ταϊβάν, τήν Ἰνδία, τήν Ἰνδονησία, τίς Φιλιππῖνες, τό Πακιστάν καί τήν Μαλαισία.

Στήν Ταϋλάνδη, τήν Σανγκάη, τό Πεκίνο, κ.ἄ. δέν ὑπάρχουν μόνιμοι χῶροι λατρείας ἀλλά προσπαθοῦμε νά ἐξυπηρετοῦμε τούς ἐκεῖ εὑρισκομένους Ὀρθοδόξους κατά τίς μεγάλες Ἑορτές.

Στήν Ἱερά Μητρόπολη διακονοῦν 32 Κληρικοί. 4 Ἕλληνες, 1 Βρεττανός, 11 Ἰνδοί, 9 Ἰνδονήσιοι, 6 Φιλιππινέζοι καί 1 Πακιστανός. Στήν περιοχή Μασμπάντε τῶν Φιλιππίνων λειτουργεῖ μία Γυναικεῖα Ἱερά Μονή μέ τέσσερις Μοναχές καί σχεδιάζουμε τήν ἵδρυση νέας Γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς στό Μεντάν τῆς Ἰνδονησίας.

Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί στήν Νοτιοανατολική Ἀσία εἶναι περίπου 17.000 καί δέν συνυπολογίζουμε τούς Κατηχουμένους, ὅσους καθημερινά μᾶς ζητοῦν νά γίνουν Ὀρθόδοξοι καί ὅσοι εἶναι ἤδη Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀλλά κρύβουν τήν θρησκευτική τους πίστη λόγῳ τῶν τοπικῶν Καθεστώτων.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς συντονίζει, ἐπιβλέπει καί συντηρεῖ τά φιλανθρωπικά προγράμματα, τά ὁποῖα λειτουργοῦν στίς χῶρες τῆς δικαιοδοσίας της.

Συγκεκριμένα:

· 8 Ἰατρεῖα στήν Δυτική Βεγγάλη τῆς Ἰνδίας. (κάθε Ἰατρεῖο στελεχώνεται ἀπό ἕναν Ἰατρό, μία Νοσηλεύτρια, μία Εὐπρεπίστρια καί διαθέτει ἐξοπλισμένο Φαρμακεῖο).

· 2 Ἰατρεῖα στήν Ἰνδονησία.

· 1 Κλινική στό νησί Nias τῆς Ἰνδονησίας (Στελεχώνεται ἀπό δύο Ἰατρούς, τέσσερις Νοσηλεύτριες).

· 1 Ὀδοντιατρεῖο στήν Καλκούτα τῆς Ἰνδίας.

· 1 Ὀδοντιατρεῖο στήν Ἰνδονησία.

· 1 Ὀρφανοτροφεῖο μέ 180 κορίτσια στήν Καλκούτα τῆς Ἰνδίας.

· 1 Οἰκοτροφεῖο διά ἄπορα παιδιά στό Μεντάν τῆς Ἰνδονησίας.

· 1 Οἰκοτροφεῖο διά ἄπορα παιδιά στήν Σινγκαράγια τῆς Ἰνδονησίας.

· 4 Νηπιαγωγεῖα. (Ἰνδία, Ἰνδονησία, Φιλιππῖνες).

· 10 Δημοτικά Σχολεῖα. (Ἰνδία, Ἰνδονησία).

· 1 Γυμνάσιο. (Ἰνδονησία).

· 2 Τεχνικές Σχολές. (Ἰνδία, Ἰνδονησία).

· 1 Ἀνωτάτη Πολυτεχνική Ἀκαδημία μέ δύο τμήματα Πληροφορικῆς καί Διοικήσεως Ἐπιχειρήσεων. (Ἰνδονησία).

· 1 Θεολογικό Σεμινάριο στό Μεντάν τῆς Ἰνδονησίας. (Διδάσκεται καί ἡ Ἑλληνική γλῶσσα).

Ἐπίσης ἡ Ἱερά Μητρόπολις ἀναπτύσσει προγράμματα:

· οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως σέ ἀπόρους.

· ἐβδομαδιαῖας διανομῆς τροφίμων, ἰματισμοῦ, εἰδῶν προσωπικῆς ὑγιεινῆς καί φαρμάκων.

· διανομῆς σχολικῶν εἰδῶν καί σχολικῶν βιβλίων σέ ἄπορα παιδιά (στίς χῶρες τῆς Νοτιοανατολικῆς Ἀσίας δέν ὑπάρχει δωρεάν Παιδεία. Οἱ μαθητές ἀκόμα καί στά Δημόσια Σχολεῖα ὀφείλουν νά καταβάλουν ἕνα μικρό ποσό διά δίδακτρα καί τήν ἀγορά τῶν βιβλίων).

· ἐπισκέψεων σέ Νοσοκομεῖα καί Φυλακές.

· καθημερινοῦ συσσιτίου.

· κατασκευῆς μικρῶν οἰκιῶν διά ἄστεγες οἰκογένειες.

· ψυχολογικῆς καί ὑλικῆς ὑποστηρίξεως σέ κακοποιημένες γυναῖκες καί ἐγκαταλελειμένα παιδιά.

· προστασίας προσφύγων.

· διανομῆς ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας σέ περιοχές πού ἐπλήγησαν ἀπό φυσικές καταστροφές.

· ὑποτροφίες σέ ἀπόρους σπουδαστές.

· ἐκπαιδευτικῆς ὑποστηρίξεως ἀναλφάβητων (κυρίως στό Πακιστάν).

· γεωτρήσεις σέ ὑποβαθμισμένες περιοχές γιά τήν ἐξασφάλιση πόσιμου ὕδατος.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις εἶναι ὑπεύθυνη γιά τήν συντήρηση, τόν ἐξοπλισμό καί τήν λειτουργία τῶν Ἱδρυμάτων καί τῶν Προγραμμάτων καθώς καί γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Προσωπικοῦ. Τό ἐτήσιος κόστος ὅλων τῶν ἱεραποστολικῶν καί φιλανθρωπικῶν προγραμμάτων ἀγγίζει τά 750.000 εὐρώ. Ἡ Ἱερά Μητρόπολις, δηλαδή, πρέπει κάθε μῆνα νά δαπανᾶ περί τά 70.000 εὐρώ.


5. Δυσκολίες καί ἐμπόδια πού τυχόν ἀντιμετωπίζετε.


Οἱ δυσκολίες εἶναι πολλές. Πρῶτα ἀπό ὅλα χρειαζόμαστε κληρικούς κατηρτισμένους, οἱ ὁποῖοι θά ἀποφασίσουν νά ἀφιερώσουν λίγο χρόνο στήν Ἱεραποστολή. Οἱ ἐντόπιοι ἱερεῖς χρειάζονται καθοδήγηση καί ἐπιμόρφωση. Ἐπίσης ἄλλο μεγάλο πρόβλημα εἶναι ἡ ἐξεύρεση οἰκονομικῶν πόρων. Οἱ Ὀρθόδοξες Κοινότητες εἴτε εἶναι ὀλιγάριθμες εἴτε ἀποτελοῦνται κυρίως ἀπό ἀνθρώπους πτωχούς καί συνεπῶς δέν εἶναι δυνατόν νά καλύψουν τά ἔξοδα ἀνοικοδομήσεως Ναῶν ἤ τῆς λειτουργίας τῶν ἱεραποστολικῶν καί φιλανθρωπικῶν προγραμμάτων. Αὐτή τή στιγμή ὅλα τά ἔσοδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως προέρχονται ἀπό δωρεές φίλων τῆς ἱεραποστολῆς. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τό ἄγχος καί τήν ἀγωνία μας κάθε μῆνα ὅταν προσπαθοῦμε νά ἐξασφαλίσουμε τούς μισθούς τῶν ἱερέων καί τοῦ προσωπικοῦ τῶν φιλανθρωπικῶν Ἱδρυμάτων καθώς καί τά ἀπαραίτητα χρήματα γιά τήν συντήρηση τοῦ ἐν γένει ἱεραποστολικοῦ ἔργου. Τό οἰκονομικό πρόβλημα ἔχει ἀντίκτυπο καί σέ ἄλλες δραστηριότητες. Π.χ. πολλές φορές ἀκυρώνουμε ἐπισκέψεις μας σέ ἱεραποστολικά κλιμάκια διότι δέν ἔχουμε νά πληρώσουμε τά ἀεροπορικά εἰσιτήρια ἤ κλείνουμε φιλανθρωπικά προγράμματα λόγω ἐλλείψεως οἰκονομικῆς ὑποστηρίξεως. Στά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στό Χόνγκ Κόνγκ δέν ἔχουμε τό ἀπαραίτητο προσωπικό διότι δέν μποροῦμε νά πληρώσουμε μισθούς. Ἔτσι φέρνουμε γιά δύο ἡμέρες τήν ἑβδομάδα ἕναν λογιστή ἀπό μία μεγάλη Λογιστική Ἑταιρεία καί τά ὑπόλοιπα προσπαθοῦμε νά τά καλύψουμε ἡ ταπεινότης μου καί ὁ π.Κωνσταντῖνος, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Στά μέρη αὐτά δέν εἶναι εὔκολο νά βρεῖς ψάλτες. Καί βέβαια εἶναι δύσκολο νά ἐκπαιδεύσουμε κάποιους. Θά πρέπει νά τούς στείλουμε εἴτε στήν Ἀμερική εἴτε στήν Αὐστραλία γιατί ἡ γλῶσσα στήν ὁποία τελοῦνται οἱ Ἀκολουθίες εἶναι κυρίως ἡ Ἀγγλική, ἀλλά τό κόστος εἶναι δυσβάστακτο γιά τήν Ἱερά Μητρόπολη. Λόγω αὐτῆς τῆς δυσκολίας ἀλλά καί τῆς ἐλλείψεως κληρικῶν τίς περισσότερες Κυριακές ἤ ἑορτές λειτουργῶ ὡς ἁπλοῦς ἱερεύς.

Ἄλλες σημαντικές δυσκολίες εἶναι ὁ θρησκευτικός φανατισμός καθώς καί ἡ ἐχθρική συμπεριφορά ἀπό ὁρισμένα Καθεστῶτα. Φανταστεῖτε ὅτι σέ ὁρισμένα Κράτη ἄν δοῦν στήν βαλίτσα σου θρησκευτικά ἀντικείμενα ἤ ἄμφια τότε σέ σταματοῦν καί ὑπάρχει ἡ περίπτωσις εἴτε νά στά κατασχέσουν εἴτε νά σοῦ ἀπαγορεύσουν τήν εἴσοδο στήν χώρα. Βεβαίως στά Κράτη αὐτά δέν μπορεῖς νά ἀποκαλύψεις τήν ἰδιότητα τοῦ Κληρικοῦ διότι ἁπλῶς δἐν σοῦ δίνουν ἄδεια εἰσόδου.

Δυσκολίες ἐπίσης ἀντιμετωπίζουμε καί ἀπό τίς διαφορετικές γλῶσσες καί τίς διαφορετικές κουλτούρες. Σκεφτεῖται ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολις δραστηριοποιεῖται ἱεραποστολικά σέ 23 χῶρες τῆς Νοτιοανατολικῆς Ἀσίας. Καί μερικές ἀπό αὐτές τίς χῶρες ὅπως ἡ Κίνα καί ἡ Ἰνδία ἔχουν πανάρχαιους πολιτισμούς καί πανάρχαιες θρησκευτικές παραδόσεις. Ὅλα αὐτά σημαίνουν ὅτι πρέπει νά βρεῖς τούς κατάλληλους τρόπους γιά νά πλησιάσεις τόν κάθε λαό καί βέβαια νά μεταφράσεις στίς ἀμέτρητες διαλέκτους τά λειτουργικά καί κατηχητικά κείμενα.

6. Ὁ Λαός πού ἔχετε ἀναλάβει νά διακονεῖτε. Πολιτισμός, Θρησκεία, ἔθιμα.


Ὅπως ἤδη ἔχω ἀναφέρει ἡ Ἱερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς δραστηριοποιεῖται ἱεραποστολικά σέ 23 χῶρες. Ἀπό τό Πακιστάν μέχρι τίς Φιλιππῖνες. Αὐτό σημαίνει πολλές διαφορετικές ἐθνότητες, πολιτιστικές καί θρησκευτικές διαφορές. Στά μέρη αὐτά οἱ κυρίαρχες θρησκεῖες εἶναι ὁ Ἰνδουϊσμός, ὁ Βουδισμός, ὁ Ταοϊσμός καί τό Ἰσλάμ. Οἱ Χριστιανοί ὅλων τῶν Ὀμολογιῶν εἶναι μειοψηφία. Καί βέβαια ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι παντελῶς ἄγνωστη.

Στίς χῶρες ὅπως ἡ Κίνα τό μεγαλύτερο ποσοστό τῶν ἀνθρώπων δηλώνουν ἄθρησκοι. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι γιά τούς περισσότερους θεός εἶναι τό χρῆμα.

Θεωρῶ ὅμως σημαντικό ὅτι διατηροῦν ζωντανές πανάρχαιες παραδόσεις καί ἔχουν ἔθιμα καί συνήθειες πού ὁμοιάζουν μέ τά δικά μας ὅπως π.χ. ὁ σεβασμός στούς κεκοιμημένους.

7. Προοπτική τῆς Ὀρθόδοξης ἱεραποστολῆς στήν Ἀσία τόν 21ο αἰῶνα.


Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει πολλά νά προσφέρει στήν Νοτιοανατολική Ἀσία. Οἱ ἐντόπιοι ὅταν γνωρίζουν τήν Ὀρθοδοξία νιώθουν οἰκειότητα, συνειδητοποιοῦν ὅτι βρῆκαν τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Ἀλλά πρέπει νά γίνουν πολλά πράγματα ἀκόμα. Ἡ Ὀρθόδοξη ἱεραποστολή εἶναι ἀκόμα στά σπάργανα καί δυστυχῶς ἀνοργάνωτη. Τό τονίζω αὐτό γιατί εἶναι ἀπό τίς πληγές πού πρέπει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐν τῶ συνόλω της νά θεραπεύσει. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο προσπαθεῖ, μέ ὅσες δυνάμεις διαθέτει, νά στηρίξει τήν ἱεραποστολή σέ διάφορα μέρη τοῦ πλανήτη μας. Εἶναι κρῖμα ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νά σκέφτονται μέ κριτήρια ἐθνικιστικά κι ἔτσι οἱ Ὀρθόδοξοι νά μήν παρουσιαζόμαστε ἑνωμένοι στόν χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς.

Ἐπίσης, ἄν θέλουμε ζωντανή ἱεραποστολή τότε πρέπει νά ἐμπνεύσουμε καί νά προετοιμάσουμε νέους κληρικούς ὥστε νά ἀφιερώσουν τήν ζωή τους σέ αὐτό τό σκοπό καί φυσικά νά στηρίξουμε οἰκονομικά τίς προσπάθειες πού γίνονται.

Θά σᾶς ἀναφέρω ἔνα παράδειγμα. Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί στό Χόνγκ Κόνγκ ἔχουν 180 ἱερεῖς! Οἱ 100 ἐξ αὐτῶν εἶναι ἱεραπόστολοι, δηλαδή κληρικοί ἀπό ἄλλες χῶρες οἱ ὁποῖοι ἦρθαν στό Χόνγκ Κόνγκ καί θά ἐργασθοῦν γιά μία διετία. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τί κάνουμε;


8. Τρόποι νά βοηθήσουμε στήν ἱεραποστολή.


Τρόποι ὑπάρχουν πολλοί. Πρῶτος καί βασικός ἡ προσευχή. Νά προσεύχεσθε γιά αὐτούς πού ἐργάζονται ἱεραποστολικά. Ἔχουν ἀνάγκη τήν προσευχή ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.

Κληρικοί μποροῦν νά βοηθήσουν μέ τό νά ἀφιερώσουν ἔστω ἕνα τρίμηνο στήν ἱεραποστολή. Εἰδικά οἱ ἄγαμοι κληρικοί στήν Ἑλλάδα δέν μποροῦν νά ἀφιερώσουν ἕνα τρίμηνο, ὄχι παραπάνω, γιά νά ἐπισκεφθοῦν κάποιο ἱεραποστολικό κλιμάκιο καί νά προσφέρουν τήν πολύτιμη βοήθειά τους;

Χρειαζόμαστε ἀνθρώπους νά κάνουν μεταφράσεις στά ἀγγλικά. Ὑπάρχει ἔλλειψις καταλλήλων βοηθημάτων.

Ἐπίσης χρειαζόμαστε καί πιό πρακτικά πράγματα ὅπως κεριά, καρβουνάκια, θυμίαμα, νάμα.

Τέλος, ἕνας σημαντικός τρόπος γιά νά βοηθήσει κάποιος τήν ἱεραποστολή εἶναι ἡ οἰκονομική προσφορά. Ἀκούγεται πεζό καί ἴσως μερικοί νά σκανδαλίζονται ἀλλά πρέπει νά εἴμαστε ρεαλιστές. Ἡ ἱεραποστολή χρειάζεται οἰκονομική ὑποστήριξη.

Εὐχαριστῶ θερμά γιά τήν δυνατότητα πού μοῦ δώσατε νά μιλήσω γιά τήν ἱεραποστολή στήν Νοτιοανατολική Ἀσία. Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ. Νά μᾶς θυμᾶστε στίς προσευχές σας.


Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Σεβασμιώτατο για την αγάπη του και την άμεση ανταπόκρισή του στην πρόσκλησή μας...


Εάν θέλετε να κατεβάσετε την συνέντευξη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.Νεκταρίου ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ!

"Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Τὸ μυστικὸ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεόν"


(μεταφρασμένο καὶ ἐμπλουτισμένο ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο)

«Ὅλους τους πιστοὺς ὀφείλομε νὰ τοὺς βλέπομε σὰν ἕνα καὶ νὰ σκεπτόμαστε ὅτι στὸν κάθε ἕνα
ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ Χριστός. Καὶ νὰ ἔχομε γιὰ τὸν καθένα τέτοια ἀγάπη, ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι
νὰ θυσιάσομε γιὰ χάρη του καὶ τὴν ζωή μας. Γιατί ὀφείλομε νὰ μὴ λέμε, οὔτε νὰ θεωροῦμε κανένα
ἄνθρωπο κακό, ἀλλὰ ὅλους νὰ τοὺς βλέπομε ὡς καλούς.

Κι ἂν δεῖς ἕναν ἀδελφὸ νὰ ἐνοχλεῖται
ἀπὸ πάθη, νὰ μὴν τὸν μισήσεις αὐτόν, μίσησε τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν. Κι ἂν τὸν δεῖς νὰ
τυραννεῖται ἀπὸ ἐπιθυμίες καὶ συνήθειες προηγούμενων ἁμαρτιῶν, περισσότερο σπλαχνίσου τὸν,
μὴν τυχὸν δοκιμάσεις καὶ σὺ πειρασμό, ἀφοῦ εἶναι ἀπὸ ὑλικὸ ποὺ εὔκολα γυρίζει ἀπὸ τὸ καλὸ
στὸ κακό.» Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφὸ σὲ προετοιμάζει νὰ ἀγαπήσεις περισσότερο τὸν Θεό.

Τὸ
μυστικό, λοιπόν, τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφό. Γιατί, ἂν δὲν ἀγαπᾷς
τὸν ἀδελφό σου ποῦ τὸν βλέπεις, πῶς εἶναι δυνατόν ν᾿ ἀγαπᾷς τὸν Θεὸ ποὺ δὲν Τὸν βλέπεις; «Ὁ
γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸ αὐτοῦ, ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν, ὃν οὐχ ἑώρακε, πῶς δύναται ἀγαπᾶν;»

Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΩ

Πέμπτη, 13 Αυγούστου 2009

"Μνήμη δικαίου…"


(photo via)


Του Γ. Ι. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Δικηγόρου – Διδάκτορος Εκκλησιαστικού Δικαίου Νομικής Αθηνών



Είναι δεδομένο ότι το πέρασμα του χρόνου γιατρεύει τις πληγές· επουλώνει τα τραύματα που επιβαρύνουν σωρηδόν, κατά καιρούς, την, ούτως ή άλλως ασθενική, ανθρώπινη φύση· μειώνει την εγγύτητα με ψυχοφθόρα γεγονότα και δυσάρεστες εμπειρίες και συνεπώς, ξεθωριάζει τα αποτυπώματα των συνεπειών τους. Ωστόσο, δύσκολα διαγράφει τις αναμνήσεις και σίγουρα δεν επιτρέπει να σβήσουν, ξεχασμένες σε μια αραχνιασμένη γωνιά του χρονοντούλαπου της Ιστορίας, οι μορφές εκείνες που άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη της παρουσίας τους και δικαιολόγησαν, με τρόπο πειστικό, το πέρασμά τους από τον μάταιο τούτο κόσμο...

Μια τέτοια μορφή, που δεν την άγγιξε ο επιλήσμων χρόνος, αλλά εξακολουθώ πάντοτε να τη συναντώ κατά την περιδιάβαση στης θύμησης τα ανηφορικά μονοπάτια, υπήρξε ο αείμνηστος π. Χριστόδουλος [Φάσσος], ο οποίος, σαν σήμερα, πριν από 13 χρόνια, παραμονή της Παναγίας (14.8.1996), έσπασε τους φραγμούς της επιγειότητας και πέρασε στη σφαίρα της αιωνιότητας, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος».


Γεννήθηκε, πριν από 80 χρόνια, (26.11.1929) στην Αροανία Καλαβρύτων και μεγάλωσε στα μαρτυρικά Καλάβρυτα, όπου ο πατέρας του έπεσε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας κατά το ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Μετά τον πόλεμο, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου ο Λύσανδρος -τότε – Φάσσος, μετά την περάτωση των θεολογικών του σπουδών, ανέπτυξε πολύμορφη και πλούσια δράση ως κατηχητής, ιεροκήρυκας και εκπαιδευτικός. Το έτος 1984 παραιτήθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση για να ενδυθεί το τιμημένο ράσο του ορθόδοξου παπά και, έκτοτε, να ιερουργεί, ως πνευματικός, στο θυσιαστήριο της ψυχής της κάθε ανθρώπινης υπάρξεως, η οποία, ταλαιπωρημένη από την τύρβη της καθημερινότητας και σημαδεμένη από τα στίγματα της απομακρύνσεώς της από τον Θεό, επιζητούσε εναγωνίως ανάπαυση, ενθάρρυνση, συγχώρεση...


Το πέρασμα του αοιδίμου γέροντα από τις τάξεις του ιερού κλήρου υπήρξε, κατ' άνθρωπον, σύντομο. Αποδείχθηκε όμως αρκετό για να καταγραφεί στις συνειδήσεις όσων είχαν την ευλογία να τον συναντήσουν ως μία, ανέγκλητη κατά πάντα, ιερατική προσωπικότητα, που αναλώθηκε, κυρίως, στο να απαλύνει τον πόνο και τον γογγυσμό της αμαρτίας, τον οποίο οι Πατρινοί, και όχι μόνο, εναπόθεταν, κατά χιλιάδες, κάτω από το πετραχήλι του. Δεν μπορώ να λησμονήσω τις αμέτρητες ώρες που διακονούσε αδιαμαρτύρητα το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, είτε στη μονή της εγκαταβιώσεώς του, το μοναστήρι της Παναγίας του Ομπλού είτε οπουδήποτε αλλού τον καλούσε η ανάγκη των ανθρώπων· ούτε πάλι να ξεχάσω τα ανακουφισμένα και γαλήνια πρόσωπα των ανθρώπων, οι οποίοι είχαν, μόλις προ ολίγου, ζήσει την εμπειρία αυτής της μυστηριακής συνάντησης με τον Θεό, μέσω του αειμνήστου γέροντα!


Δεν έλεγε πολλά. «Μιλούσε» κυρίως με το αυθεντικό παράδειγμά του... Δεν συμβούλευε τόσο με τον λόγο του όσο δίδασκε με την παραδεισένια γαλήνη της εκφράσεως του προσώπου του...Συμμετείχε πατρικά στις χαρές σου. Δεν έλειψε όμως ποτέ και από τις δύσκολες στιγμές μας. Ήταν πάντοτε εκεί. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα που τυχόν τον ζητούσες. Δεν σου αρνιόταν τη συνάντηση μαζί του, ακόμα και όταν η ασθένεια μείωνε, σιγά σιγά, τις σωματικές αντοχές του... Για αυτό, και όσοι γεύτηκαν, κατά καιρούς, αυτή τη γενναιόδωρη προσφορά του γέροντα, κατέκλυσαν τον ναό της Παντάνασσας, όπου τελέστηκε, εν μέσω θέρους, η εξόδιος ακολουθία του, θέλοντας έτσι να προσφέρουν την παρουσία τους ως ένα ελάχιστο αντιδώρημα για όσα εκείνος ποικιλοτρόπως, εν ζωή, τους χάρισε...


Είναι αλήθεια ότι αισθάνομαι λίγος για να γράψω περισσότερα για τον αοίδιμο αυτό ιερομόναχο, τον «δικό μας» π. Χριστόδουλο. Ωστόσο, είναι ανάγκη, σε καιρούς δυσχείμερους, όπως οι δικοί μας, να στρέφουμε το βλέμμα μας σε τέτοιες μορφές, οι οποίες ζουν, παρότι έφυγαν από τον κόσμο αυτό. Και αύριο, που σύμπασα η Ορθοδοξία γιορτάζει την Παναγία μας, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη Χάρη της και ας προσευχηθούμε σε
Αυτήν που τόσο αγάπησε να αναπαύσει την ψυχή του «εν σκηναίς δικαίων και εν χώρα ζώντων»...

Τετάρτη, 12 Αυγούστου 2009

"Ανακάλυψε την Ορθοδοξία στα βραχέα..."

''Για 18 χρόνια επικοινωνούσε με το Άγιο Όρος …στα υπερβραχέα. Το Σάββατο 8 Αυγούστου 2009, στην Ιερά μονή Δοχειαρίου στο ΄Αγιο ΄Ορος, μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, ο Γερμανός Dominik, 40 χρονών γεωλόγος, αποποιήθηκε τον Προτεσταντισμό και βαφτίστηκε Ορθόδοξος. Ο DL5EBE ακούει πια στο όνομα Μιχαήλ.


Ο Μιχαήλ γνώρισε τον Άθωνα και την Ορθοδοξία, με την επικοινωνία που είχε μέσω ασυρμάτου με τον ραδιοερασιτέχνη αδελφό της Μονής πατέρα Απολλώ (ή SV2ASP/A) που ξεκίνησε από το 1991. Ο έμπειρος Γερμανός ραδιοερασιτέχνης, φοιτητής τότε, όταν άκουσε για πρώτη φορά τον άπειρο Αγιορείτη μοναχό με το ασθενές του σήμα να κάνει κλήση, έσπευσε να επικοινωνήσει μαζί του και να τον βοηθήσει. Αυτό ήταν η πρώτη αφορμή να έλθει στον Άθωνα, να γνωρίσει τον μοναχό Απολλώ και να οργανώσει το σταθμό του. Η επίσκεψή αυτή έγινε …σταθμός και στη ζωή του. Γνώρισε τον Γέροντα Γρηγόριο, Καθηγούμενο της Μονής και τους αδελφούς, τους αγάπησε και συνέχισε να επισκέπτεται τη Μονή, ακολουθώντας όλο το καθημερινό πρόγραμμα της. Όταν τελείωσε τις Πανεπιστημιακές του σπουδές, τον προσέλαβε μια Γερμανική εταιρία πετρελαιοειδών με δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο. Εδώ και πολλά χρόνια εργάζεται στη Μόσχα και ένεκα τούτου είχε αρκετά χρόνια να επισκεφθεί τον Άθωνα, διατηρώντας όμως την επικοινωνία του.


Όλο αυτό το διάστημα πάλευε μέσα του για την αλλαγή του και -αποφασισμένος πλέον για το Βάπτισμα-πήρε το δρόμο για τον Άθωνα. Τις προηγούμενες μέρες, η μονή έσφιζε από ζωή και πάμπολλες εργασίες ήταν σε εξέλιξη, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος. Οι ημέρες περνούσαν κι ο Dominik αγωνιούσε να βαπτιστεί. Την Παρασκευή, τον ρώτησε πλέον ο Γέροντας, «θέλεις να βαπτιστής»; «Θα ήταν μεγάλη μου χαρά», του απάντησε και αμέσως έλαμψε το πρόσωπό του.


Ο Σταύρος Πωμάκης, Αξιωματικός στην Αεροπορία Στρατού, Ραδιοερασιτέχνης με κωδικό SV2BIC και πνευματικό τέκνο της Μονής, κλήθηκε και ολοπρόθυμα δέχθηκε να γίνει ανάδοχος. Οι ετοιμασίες έγιναν σε ελάχιστο διάστημα κι έτσι, το πρωί του Σαββάτου, μετά τη Θεία Λειτουργία, έλαβε το Άγιο Βάπτισμα στο λιμάνι της Μονής, εν μέσω όλης της αδελφότητος και των προσκυνητών και πανευτυχής επέστρεψε πλέον στην εργασία του. Η Αδελφότητα της Δοχειαρίου του ευχήθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ -προστάτης της Μονής, του οποίου το όνομα του έδωσε ο Γέροντας- να τον στηρίζουν στο δύσκολο δρόμο της ζωής που καθημερινά παλεύει.''


Πηγή: www.p-andr.blogspot.com

Κυριακή, 9 Αυγούστου 2009

" Ο π. Παΐσιος ως δάσκαλος και παιδαγωγός..."



Οί παραινέσεις καί οί συμβουλές, οί συστάσεις καί οί προτροπές του Γέροντα Παϊσίου προς τους επισκέπτες του, προς τίς διψασμένες καί πονεμένες ψυχές πού τόν πλησίαζαν ήταν πολλές καί σοφές. Συνομιλώντας ό Γέροντας με άτομα καί ομάδες προσκυνητών του Περιβολιού της Παναγίας ένα καί μόνο στόχο είχε. Ήθελε να τους ενισχύσει στον πνευματικό τους αγώνα, να τους επαναφέρει στην ορθόδοξη χριστιανική ποίμνη, να τους προστατεύσει από τους ποικιλόσχημους καί ποικιλώνυμους λύκους πού τους περιτριγυρίζουν καθημερινά με ανοικτά τα στόματα τους. Όσα προηγήθηκαν, αυθεντικές μαρτυρίες ενός «μαθητή» του Γέροντα, μπορούν να βεβαιώσουν του λόγου το αληθές. «Και ό έωρακώς μεμαρτύρηκε καί αληθινή αυτόν εστίν ή μαρτυρία».

Ό Γέροντας υπήρξε δάσκαλος πολλών. Ήταν ό μεγάλος παιδαγωγός, του οποίου το έργο υπερέβη τίς ικανότητες ενός κοινού ανθρώπου. Ήταν έργο καί προσφορά ενός απεσταλμένου, ενός οργάνου της χάριτος του Θεού. Ήταν ό μοναχός πού καθημερινά έκανε «δεήσεις, προσευχάς, έντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων», διότι ήθελε «παντός ανθρώπους σωθήναι καί εις έπίγνωσιν αληθείας έλθείν» (Α' Τιμ. β' 4). Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο συνεχίζει καί από τον Ουρανό, οπού απολαμβάνει μακαριότητας. Ή αγάπη του προς τα πνευματικά του παιδιά συνεχίζεται καί από εκεί ψηλά.

Παρασκευή, 7 Αυγούστου 2009

"Ο αποχαιρετισμός του νεκρού ως έκφραση θρησκευτικής ελευθερίας"


Tου Γ. Ι. Ανδρουτσόπουλου

Δικηγόρου – Διδάκτορος Εκκλησιαστικού Δικαίου Νομικής Αθηνών



Η πρόσφατη απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, προβεβλημένου στελέχους της Αριστεράς, και η επιλογή της πολιτικής κηδείας ως τρόπου αποχαιρετισμού του, επανέφερε προς συζήτηση το, και άλλοτε διατυπωθέν, αίτημα για τη νομοθετική κατοχύρωση της λεγόμενης “πολιτικής κηδείας”.


Σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο εκλιπών συνοδεύεται στο ξόδι του από τις παραμυθητικές ευχές και τους ύμνους της Εκκλησίας. Το άψυχο πλέον σώμα του εκλιπόντος τοποθετείται στο κέντρο του ναού, προκειμένου τα υπόλοιπα μέλη της εκκλησιαστικής κοινότητας να τον προπέμψουν στην αιωνιότητα, “ένθα ουκ έστιν πόνος ου λύπη ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος”. Την ιερή αυτή στιγμή, που το σώμα υπακούει απαράβατα στους φυσικούς νόμους της φθαρτότητας και η αθρώπινη φύση διαλαλεί σιωπηλά το πεπερασμένο των ορίων της, η εκκλησιαστική υμνολογία, με τη μεστότητα των νοημάτων της και την εκφραστικότητα της συνθέσεώς της, μεταμορφώνει το συναίσθημα σε πίστη, την ανάμνηση σε παρουσία, το δάκρυ του αποχαιρετισμού σε ελπίδα συναντήσεως, τη ματαιότητα της επιγείου ζωής σε πρόγευση της αιωνίου καταστάσεως...


Στον αντίποδα αυτού του εκκλησιαστικού τυπικού, βρίσκεται η εκδοχή της “πολιτικής κηδείας”, όρος, ο οποίος, ωστόσο, προβάλλει αδόκιμος, καθώς, ορθότερα, θα έπρεπε να γίνεται λόγος για μια “θρησκευτικά αποχρωματισμένη, άνευ ιερολογίας, τελετή, αποχαιρετισμού του νεκρού”. Στην ουσία πρόκειται για μία τελετή, η οποία διεξάγεται σε κάποιον ουδέτερο χώρο, συνήθως του νεκροταφείου και διανθίζεται, κυρίως, από επικηδείους λόγους, που ιστορούν τις αρετές του εκλιπόντος και επαληθεύουν ποικιλοτρόπως το μέγεθος της απουσίας του και το αναντικατάστατο της ύπαρξής του...


Είναι προφανές ότι η πίστη, οι περί Θεού αντιλήψεις του ατόμου, άλλως το θρησκευτικό συναίσθημα εμπίπτουν στην προστασία της ελληνικής, και όχι μόνο βεβαίως, εννόμου τάξεως, η οποία, μάλιστα, αποτυπώνεται εκφραστικότατα στο άρθρο 13 του Συντάγματος περί θρησκευτικής ελευθερίας. Δίχως αμφιβολία, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει κανείς να “σημαδέψει” την έξοδό του από τον κόσμο αυτό αποτελεί έκφραση και βασική συνιστώσα αυτών των προστατευόμενων θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Επομένως, η επιλογή μεταξύ μιας εξοδίου ακολουθίας, που έχει εκκλησιαστικά χαρακτηριστικά και εκείνης, που είναι αποχρωματισμένη θρησκευτικά συνιστά ενάσκηση του δικαιώματος στη θρησκευτική ελευθερία. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει αυτονοήτως ότι χρειάζεται η νομοθετική κατοχύρωση μιας τέτοιας επιλογής. Και τούτο, διότι η δυνατότητα αυτή απορρέει αμέσως και άνευ ετέρου από το συνταγματικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Άλλωστε, η “εκκλησιαστική” κήδευση, όπως άλλωστε και η “πολιτική”, τελούνται σήμερα, εν τοις πράγμασι, χωρίς να έχει προηγηθεί η νομοθετική κατοχύρωσή τους. Συνεπώς, η όποια σχετική φιλολογία είναι άνευ αντικειμένου και προέρχεται εκ του πονηρού...

Τετάρτη, 5 Αυγούστου 2009

"ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ"


ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

6. Καί νά πού πρόσφερε η Παρθένος γιά χάρη ολου του κόσμου αυτή τήν υπέροχη δικαιοσύνη κι εγινε σ΄ εμας η κάθαρση κι ο ιλασμός κι εξάγνισε ολόκληρο τό ανθρώπινο γένος. Κι οπως η φλόγα η η φωτοχυσία μεταδίδεται σ΄ οποιο σωμα συναντήση, ετσι καί η Παρθένος μετέδωκε σ΄ ολους τό λαμπρό φως της. Υπάρχει μιά αναλογία ανάμεσα στήν Παρθένο καί τόν ηλιο: τό φυσικό φως παρουσιάζεται σάν η ωραιότης των ορατων πραγμάτων, χωρίς νά ανήκη στή φύση ολων, γιατί τό εδωσε ο Θεός μόνο στό δίσκο του ηλίου, παρόμοια ακριβως καί η ωραιότης των ανθρώπων καί ολο τό σεμνό μεγαλειο της φύσεως καί ολη η χάρη, οπως ανθουσε πρίν νά χάση ο ανθρωπος τό Θεό καί τήν οποία θά ειχε, αν ειχε τηρήσει τό νόμο του Θεου καί τήν δικαιοσύνη πού ειχε καί κείνη πού επρεπε νά εχη, αλλά δέν ειχε, ολα αυτά βρέθηκαν συγκεντρωμένα μόνο στήν Παρθένο καί εδικαίωσαν ολους τούς ανθρώπους, πραγμα πού ο Παυλος ειπε γιά τό Σωτήρα. Υπηρξε ετσι η Παρθένος θησαυρός η περιουσία η πηγή η δέν ξέρω πως αλλοιως νά τό πω της αγιότητος ολων των ανθρώπων.


Γι΄ αυτό από τούς ανθρώπους ολων των εποχων αυτή μόνη κατοίκησε στό θυσιαστήριο. Καί προσφέρθηκε σάν μιά προπαρασκευαστική καί καθαρτήρια θυσία πρίν από τό μεγάλο θυμα γιά τό καλό ολου του γένους. Ετσι «πρόδρομος του ανθρωπίνου γένους εισηλθεν εις τά Αγια των Αγίων ο Ιησους». Σάν πρόδρομος δέ του Σωτηρα εισηλθε στά ενδότερα του καταπετάσματος η μακαρία Παρθένος καί προσέφερε τόν εαυτό της στόν Πατέρα. Καί ο Ιησους βέβαια συμφιλίωσε απόλυτα τούς ανθρώπους μέ τόν Πατέρα πεθαίνοντας πάνω στό σταυρό. Ενω η μακαρία, μέ τό νά προσφερθη στό Θεό, τόσο μπόρεσε νά συμβάλη στήν καταλλαγή, οσο χρειαζόταν γιά νά φέρη τόν κυβερνήτη ανάμεσα στούς ανθρώπους, νά κάνη αδελφό τους τόν πρεσβευτή, αυτόν πού επρόκειτο νά ελθη γιά χάρη τους μπροστά στό Θεό καί νά διεκδικήση τή σωτηρία γι΄ αυτούς πού ησαν πλέον δικοί του, πού ειχαν τήν ιδια μέ αυτόν φύση. Γιατί οφειλε νά ομοιωθη κατά πάντα μέ τούς αδελφούς του, «ινα ελεήμων γένηται καί πιστός αρχιερεύς τά πρός τόν Θεόν». Καί αυτός βέβαια, οντας μέσα στή μιά του υπόσταση καί τά δυό: καί αυτό πού ειμαστε εμεις καί Θεός, εγινε τό κοινό οριο καθεμιας από τίς δύο φύσεις. Ειναι γι΄ αυτό καί ενωση του Θεου μέ τούς ανθρώπους καί καταλλαγή καί ειρήνη καί ερως καί ο,τιδήποτε αλλο οδηγει πρός αυτά. Ενω η μακαρία μέ τό νά ειναι από τό ενα μέρος ανθρωπος, εφ΄ οσον καταγόταν από τούς ανθρώπους, καί νά ταιριάζη από τό αλλο σέ ο,τι αφορα τήν υπέροχη αρετή της μόνο μέ τόν Θεό, αυτό καί τούς ανθρώπους μεγαλύνει καί τόν Θεό κινει σέ ερωτα πρός τό ανθρώπινο γένος, ελκύοντάς Τον μέ τό κάλλος της. Καί ο Σωτήρας βέβαια εξόφλησε ολα εκεινα τά οποια εμεις χρωστούσαμε. Γιατί δέν ενοιωθε ο ιδιος νά ειχε κάμει κάτι γιά τό οποιο νά ειναι υπεύθυνος, αφου «αμαρτίαν ουκ εποίησεν», αλλά πηρε πάνω Του τίς δικές μας αμαρτίες καί βασανίσθηκε γιά χάρη μας. Ετσι η πληγή ενός, πού δέν ειχε αδικήσει σέ τίποτα, μέ τό νά πάρη τή θέση της ποινης πού αξιζε σ΄ ολους τούς ανθρώπους πού εσφαλαν τά μέγιστα, ηταν αρκετή νά διαλύση τίς κατηγορίες εναντίον ολων. Η δέ Παρθένος μέ τό νά παρουσιάση μόνη αυτή ανάμεσα σ΄ ολους τούς ανθρώπους τήν ψυχή της αξία του Θεου μπόρεσε νά υπερασπισθη καί τούς αλλους.


Γι΄ αυτό, ενω πολλοί καί πολλές φορές δέχθηκαν από τόν ουρανό μηνύματα, μόνο σ΄ αυτή ο Θεός ειπε τό «χαιρε». Γιατί δέν υπηρξε πρίν από αυτή κανείς πού, απαλλαγμένος από κατηγορίες, νά μπορη νά ειναι απαλλαγμένος καί από τή σχετική ποινή. Ολους πράγματι τούς εκρινε ο Θεός αξίους νά πονουν καί νά βασανίζονται. Αυτή ακριβως ηταν η τιμωρία των ανθρώπων γιά τό οτι καταπάτησαν τό νόμο της αληθινης χαρας καί ειρήνης. Μέ τό νά θεωρήση λοιπόν τή μακαρία Παρθένο αξία νά χαίρεται καί μέ τό γεγονός οτι τήν αποκάλεσε «ευλογημένη» καί «κεχαριτωμένη», φανέρωσε οτι δέν ειχε νά της καταλογίση τίποτε από ολα εκεινα γιά τά οποια η ανθρώπινη φύση ηταν υπεύθυνη.


8. Ανθρωπος ηταν. Από τούς ανθρώπους εβλάστησε. Κι ηταν μέτοχος σέ κάθε κοινό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου γένους. Δέν κληρονόμησε ομως τήν ιδια νοοτροπία ουτε παρασύρθηκε από τήν τόσο μεγάλη κακία πού επικρατει σ΄ αυτή τή ζωή. Αλλά νίκησε τήν αμαρτία κι αντιστάθηκε στή φθορά της φύσεώς μας κι εδωσε τέλος στήν κακία. Εγινε ετσι αυτή η ιδια αγία απαρχή καί βάδισε πρώτη καί υπηρξε οδηγός των ανθρώπων στό δρόμο πρός τό Θεό. Γιατί διατήρησε τή θέλησή της τόσο καθαρή, σάν νά ηταν μόνη της σ΄ αυτή τή ζωή, σάν νά μήν υπηρχε κανείς αλλος ανθρωπος ουτε κανένα αλλο πλάσμα νά ειχε ποτέ δημιουργηθη, σάν νά βρισκόταν μόνη μπροστά στό μόνο Θεό. Δέν συγκέντρωσε τήν προσοχή της σέ κανένα από τά κτίσματα ουτε προσηλώθηκε σέ τίποτε απολύτως από ο,τι υπάρχει στόν κόσμο. Αλλά από τήν πρώτη κιόλας στιγμή πού ηρθε ανάμεσα στους ανθρώπους τούς αποχωρίσθηκε κατά τό καλύτερο μέρος. Κι ετσι, εχοντας ξεπεράσει ολη τήν κτίση, τή γη, τόν ουρανό, τόν ηλιο, τά αστέρια, τόν ιδιο τό χορό των Αγγέλων, πού περιβάλλει τό Θεό, δέν σταμάτησε παρά αφου ενώθηκε μέ τόν καθαρό Θεό, η καθαρή. Κι αναδείχθηκε ιερώτερη από τίς θυσίες, τιμιώτερη από τά θυσιαστήρια γιά τό Θεό, τόσο πιό αγια από τούς δικαίους καί τούς προφητες καί τούς ιερεις, οσο αγιώτερος από αυτούς πού αγιάζονται ειναι εκεινος πού τούς αγιάζει. Γιατί βέβαια κανείς δέν ηταν αγιος πρίν γεννηθη η μακαρία. Αυτή πρώτη καί μοναδική, απαλλαγμένη εντελως από τήν αμαρτία, παρουσιάσθηκε νά ειναι πραγματικά αγία, καί αγία αγίων κι ο,τι ακόμη περισσότερο θά μπορουσε κανείς νά πη. Κι ανοιξε καί στούς αλλους τήν πόρτα της αγιωσύνης μέ τό νά εχη προετοιμασθη κατάλληλα γιά τήν υποδοχή του Σωτηρα, από οπου ηλθε η αγιότης καί στούς προφητες καί στούς ιερεις καί σέ οποιονδήποτε αλλον αξιώθηκε νά συμμετάσχη στά θεια μυστήρια.


Γιατί ο καρπός της Παρθένου ειναι εκεινος πού πρωτος καί μόνος εφερε τήν αγιότητα στόν κόσμο. Αυτό ακριβως σημαίνει εκεινο πού ειπε ο μακάριος Παυλος: «πρόδρομος γιά χάρη μας εισηλθε ο Ιησους εις τά αγια». Γιατί, αν συμβαίνη νά λέγεται οτι καί πρίν νά ερθη ο Σωτήρας πολλοί ανθρωποι αξιώθηκαν νά εχουν αυτήν τήν επωνυμία, αυτό οφείλεται στό οτι ελαβαν μέρος στά μυστήρια της θείας οικονομίας, συμμετέχοντας στίς προτυπώσεις τους. Γι΄ αυτό τό λόγο λέγει ο Παυλος οτι καί πρίν ακόμη «ονειδισθη ο Χριστός, ο Μωυσης προτίμησε «από τούς θησαυρούς της Αιγύπτου τόν ονειδισμό του Χριστου.» Γιά τόν ιδιο λόγο καί πρίν ακόμη νά ελθη στή γη ο αρτος «ο εκ του ουρανου καταβάς», πρίν νά δοθη στούς ανθρώπους τό Πνευμα τό Αγιον -αφου «ο Ιησους δέν ειχε ακόμη δοξασθη»- ηταν δυνατόν στούς Εβραίους τό βάπτισμα καί η πνευματική μετάδοση ψωμιου καί νερου. Καί ακόμη, γιά νά μπορέσουν νά ειναι καλά παρασκευασμένοι γιά τήν αληθινή αγιότητα κι ετοιμοι νά υποδεχθουν, τήν ακτίνα εκείνη από τήν οποία ανέτειλε η σωτηρία. Μέ αυτά συμφωνει ακριβως εκεινο πού ειπε ο ιδιος ο Σωτήρας: «υπέρ αυτων εγώ αγιάζω εμαυτόν ινα καί αυτοί ωσιν ηγιασμένοι εν αληθεί?α». Ετσι καταλαβαίνουμε πώς οι παλιοί εκεινοι αγιοι, μιά καί ο Σωτήρας δέν ειχε ακόμη φανερωθη, δέχθηκαν τόν αγιασμό διά μέσου σκιων καί συμβόλων. Ειναι αυτό πού λέγει ο Παυλος, οτι δηλαδή «ολοι αυτοί οι αγιοι ανδρες, καίτοι ελαβαν εγκωμιαστική μαρτυρία γιά τήν πίστη τους, δέν απήλαυσαν τήν υπόσχεση της ουράνιας κληρονομίας... γιά νά μήν τελειωθουν χωρίς εμας»!


13. Ποιός λόγος ειναι αρκετός γιά νά υμνήση, ω μακαρία, τήν αρετή σου, τίς χάριτες πού σου δώρισε ο Σωτήρας, αυτές πού Σύ δώρισες στήν κοινωνία των ανθρώπων; Κανείς, εστω κι αν «λαλη τίς γλωσσες των ανθρώπων καί των αγγέλων», οπως θαλεγε ο Παυλος. Προσωπικά μου φαίνεται οτι τό νά καταλαβαίνη κανείς καί νά διακηρύσση σωστά καί οπως πρέπει τά μεγαλεια Σου αποτελει τμημα της αιώνιας μακαριότητος, πού απόκειται στούς δικαίους. Γιατί κι αυτά «οφθαλμός δέν τά ειδε καί αυτί ανθρώπινο δέν τά ακουσε» κι «ο κόσμος ολόκληρος δέν μπορει νά τά χωρέση», σύμφωνα μέ τόν περιώνυμο Ιωάννη. Τά δικά Σου μεγαλεια ανήκουν μόνο στό χωρο εκεινο οπου «ο ουρανός ειναι καινός καί η γη καινή, τό χωρο πού φωτίζεται από τόν Ηλιο της δικαιοσύνης, ο οποιος Ηλιος ουτε προηγειται ουτε επεται από τό σκοτάδι, εκει οπου υμνητής των μεγαλείων Σου ειναι ο ιδιος ο Σωτήρας καί Αγγελοι αυτοί πού χειροκροτουν. Σ΄ αυτόν μόνο πράγματι τό χωρο μπορει νά Σου προσφερθη η υμνωδία πού Σου αξίζει. Οι ανθρωποι ειναι αδύνατον νά ολοκληρώσουμε τήν υμνησή Σου. Τόσο μόνο μπορουμε νά Σέ υμνήσουμε, οσο χρειάζεται γιά νά αγιάσουμε τή γλώσσα καί τήν ψυχή μας. Γιατί καί μόνο ενας λόγος καί μιά ανάμνηση, πού αναφέρεται σέ κάποιο από τά δικά Σου μεγαλεια, ανυψώνει τήν ψυχή καί κάνει καλύτερο τό νου καί μας μετατρέπει ολους από σαρκικούς σέ πνευματικούς καί από βέβηλους σέ αγίους.


Αλλ΄, ω Παρθένε, Σύ πού εισαι κάθε αγαθό, κάθετι πού ξέρουμε σ΄ αυτή τή ζωή κι ο,τι θά μάθουμε, οταν αφήσουμε τόν κόσμο! Ω Σύ, πού αρχίζοντας από τόν εαυτό Σου οδήγησες καί τούς αλλους πρός τή μακαριότητα καί τήν αγιωσύνη! Ω σωτηρία των ανθρώπων καί φως του κόσμου καί οδός πού οδηγει στόν Σωτήρα καί θύρα καί ζωή, Σύ πού εισαι αξία νά ονομάζεσαι μέ ολα εκεινα τά ονόματα μέ τά οποια προσφωνήθηκε γιά τή σωτηρία πού μας χάρισε ο Σωτήρας. Γιατί αυτός ειναι ο αιτιος καί Σύ η «συναίτιος» του δικου μου αγιασμου καί ολων εκείνων τά οποια από τό Σωτήρα διά μέσου Σου καί των δικων Σου απήλαυσα μόνο· Αιμα δικό Σου ειναι τό αιμα πού καθαρίζει τίς αμαρτίες του κόσμου. Δικό Σου μέλος ειναι τό σωμα μέσα στό οποιο αγιάστηκα, μέσα στό οποιο βρίσκεται η Καινή Διαθήκη καί κάθε ελπίδα σωτηρίας. Δικό Σου σπλάχνο ειναι η βασιλεία του Θεου.


Ω Σύ Παρθένε, πού εισαι ανώτερη από κάθε επαινο κι από κάθε ονομα, πού θά μπορουσε νά σέ χαρακτηρίση, δέξου αυτόν τόν υμνο μας καί μήν παραβλέψης τήν προθυμία. Καί δωσε νά μπορέσουμε νά κατανοήσουμε καί νά ψάλλουμε κάπως καλύτερα τά μεγαλεια Σου καί τώρα, σ΄ αυτή τή ζωή, καί μετά από αυτήν, στήν αιωνία, Αμήν. [1]

[1] Νικολάου Καβάσιλα.Η ΘΕΟΜΗΤΩΡ,ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ (παρ. 6, σελ. 185,παρ. 8, σελ. 195, παρ. 13, σελ. 217) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ - Δ΄ ΕΚΔΟΣΗ -1995


(via)

Δευτέρα, 3 Αυγούστου 2009

" Αν ο Χρόνος γυρνούσε πίσω... "


"Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω τι θα θέλατε ή τι θα επιδιώκατε ν' αλλάξει στην ζωή σας;"

Περιμένουμε τις απαντήσεις σας στο
e-mail: [email protected] ή δίπλα στο chat!!!

" Στη Ρωσία κτίζουν και στην Ελλάδα γκρεμίζουν... "


Μου έστειλαν από το διαδίκτυο κάποιες ειδήσεις που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και σας τις μεταφέρω

με κάποια μικρά σχόλια. Εμείς είμεθα πιο προοδευμένοι και ελεύθεροι από τους Ρώσους;


Γιατί στη σημερινή Ρωσία συνέβησαν τα εξής πρόσφατα: Ο πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Β. Πούτιν.


Ο πατριάρχης κατά τη συνάντηση αυτή δήλωσε ότι το έργο της Εκκλησίας είναι μια συνεχής προσφορά, θετική κι ευεργετική για τον λαό και την κοινωνία, που τελικά ωφελεί και την Εκκλησία και το Κράτος.


Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους τα τελευταία χρόνια είναι πολύ καλές.


Ο Ρώσος πατριάρχης συνέχισε πως οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους και της κοινωνίας των πολιτών είναι βεβαίως πολύ καλά αναπτυγμένες, αλλά θα πρέπει να εργασθούμε όλοι για μεγαλύτερη ανάπτυξή τους.


Πολύ καλή εργασία γίνεται από τους στρατιωτικούς ιερείς στον ρωσικό στρατό. Γίνονται θείες λειτουργίες, κηρύγματα και εξομολογήσεις.


Ιερουργούν 650 ιερείς σε 530 ναούς του στρατού. Όλοι οι στρατιωτικοί ιερείς απολαμβάνουν την υποστήριξη των στρατιωτικών διοικητών.


Ο υπουργός Πολιτισμού της Ρωσίας κ. Α. Σοκολόβ δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι θεωρεί πως ήρθε η ώρα για την διδασκαλία των “αρχών του Ορθόδοξου Πολιτισμού” στα σχολεία μέσης εκπαιδεύσεως, λέγοντας πως σε πολλές περιοχές της Ρωσίας υπάρχει ήδη συσσωρευμένη εμπειρία στο θέμα αυτό.


Προ καιρού Έλληνας επίσκοπος, που είχε επισκεφτεί τη Μόσχα, ρωτήθηκε από τον υπουργό Παιδείας της Ρωσίας με αγωνία αν είναι αλήθεια ότι η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία.


Τώρα ακούμε εμείς ότι στα ελληνικά σχολεία θα εισαχθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η γιόγκα. Τι άλλο θ’ ακούσουμε;


Κατά την πρόσφατη επίσκεψη στη Μόσχα αγιορείτου ηγουμένου και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ρωσίας κ. Δ. Μεντβέντεφ διαπίστωσε τον βαθύ σεβασμό του προς την Εκκλησία.


Προς τους σπουδαστές της Θεολογικής Ακαδημίας της Πετρουπόλεως, που κατόπιν συνάντησε, τους είπε γι’ αυτόν: “Πρέπει να ομολογήσω ότι ο πρόεδρός σας με εξέπληξε. Συζητήσαμε μαζί του αρκετά. Και είδα έναν άνθρωπο που αγαπάει την πατρίδα του, που αγαπάει την Εκκλησία και τον κλήρο”.



Κατά τις επισκέψεις μου στη Ρωσία για δύο συνέδρια, προ διετίας και τριετίας, παρατήρησα μια θρησκευτική αναγέννηση, ανοικοδόμηση νέων ναών, ανακαίνιση παλαιών μονών κι εκκλησιών, συνειδητή συμμετοχή νέων στα μυστήρια της Εκκλησίας και λοιπά.


Δεν λέω ότι όλα στη Ρωσία σήμερα είναι ρόδινα και τέλεια. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα.


Δεν συμφωνούμε με ανίερες βλέψεις και περί άστοχων ιδεών τρίτης Ρώμης. Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι δεύτερη Ρώμη, αλλά είναι η Νέα Ρώμη. Όμως στη Ρωσία υπάρχει σεβασμός, υπάρχει ειλικρινής αναζήτηση του αληθινού φωτός της Ορθοδοξίας.


Στη Ρωσία κτίζουν και στην Ελλάδα γκρεμίζουν. Η Ελλάδα είναι πιο προοδευτική και μοντέρνα. Θέλει να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών, την προσευχή στα σχολεία, να κάνει χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.


Ν’ αποϊεροποιήσει τα πάντα. Η ελευθερία να μη σέβεται και να τιμά τίποτε. Να γελοιοποιήσει όλους τους κληρικούς και τους μοναχούς.


Να χαμηλώσει και το Άγιον Όρος. Να υποτιμήσει την Εκκλησία. Κρίμα για κάποια λάθη ορισμένων, να ισοπεδώνονται θεσμοί, αρχές, πρόσωπα, σύμβολα και αρχαίες αξίες…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...