" Η Αναστάσιμη Βάπτιση του Ματθαίου "

(photo via)

Γράφει ο : Συνοδινός Γεράσιμος
Θεολόγος

Είναι κάποιες φορές που θες να εξωτερικεύσεις τα συναισθήματα σου, όχι απλώς για να μάθει ο κόσμος τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και πήρες και συ μέρος σε αυτά, αλλά για να εκφράσεις και να μοιραστείς τη χαρά που νιώθεις, με όλους. Αυτό συνέβη και σε μένα σήμερα Σαββάτο της Διακαινησίμου στο όμορφο χωριό των Χαυδάτων και αυτή είναι η αιτία που γράφω τούτο το άρθρο.

Και ο τίτλος αμέσως πληροφορεί τον αναγνώστη για το γεγονός, για μια βάπτιση. Βάπτιση που εμένα δεν μου φάνηκε συνηθισμένη. (στα 15 χρόνια στο ψαλτήρι πρέπει να έχω βαφτίσει με τον εφημέριο μου γύρω στα 200 παιδιά). Ίσως εγώ να μην ήθελα να την δω με τα μάτια που βλέπω καθημερινά. Ίσως σε αυτήν τη βάφτιση, μέσα και στο Αναστάσιμο κλίμα να άνοιξαν και τα μάτια της ψυχής μου και να αισθάνθηκα αμυδρά, πολύ λιγότερο και από τον Ησαΐα τον παράδεισο, εγώ ο ελάχιστος.

Αξίζει όμως να εκθέσω στην αγάπη σας τα γεγονότα, όπως αυτά συνέβησαν. Αξίζει και έχει ενδιαφέρον αλλά και άφθονη τη χάρη του Θεού.
Ο Ματθαίος ένα παιδάκι μαθητής της δευτέρας δημοτικού σήμερα, θέλει να γίνει νεοσύλλεκτος στρατιώτης του Χριστού και να λάβει και αυτός το υπέρ παν όνομα. Γραφειοκρατικές ατραποί και οικογενειακοί λόγοι στέκονται εμπόδιο περίπου ενάμιση χρόνο σε αυτή του την επιθυμία. Αυτός όμως θέλει να γίνει χριστιανός. Έρχεται στην εκκλησία προσεύχεται, όπως ξέρει, σε Αυτόν που σταυρώθηκε για αυτόν και τον παρακαλεί όπως μου είπε να γίνει χριστιανός. Στέκεται και κοιτάζει τα άλλα παιδιά που μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού όταν ο εφημέριος προσκαλεί «Μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όμως εκείνος με ένα βλέμμα λυπημένο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόσκληση γιατί ακόμα δεν έχει αναγεννηθεί δι ύδατος και Πνεύματος.

Το παραπάνω γεγονός ήταν εκείνο που σαν λόγχη πέρασε από τη καρδιά μου και στάθηκε η αφορμή, ώστε να μην χάσω την ευκαιρία με τον ερχομό του παπά Αντώνη στη γενέτειρα του, να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του Ματθαίου. Και ο παπά Αντώνης ανταποκρίθηκε. Με τον ερχομό του την Μεγάλη εβδομάδα είπε στο Ματθαίο: «παρακάλεσε το Χριστό που παθαίνει μέχρι θανάτου για όλους μας και θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου». Δεν μου φάνηκε ακατόρθωτο το να γίνει μια βάπτιση. Όμως μέσα μου αγωνιούσα, γιατί ένας αδελφός μου θέλει το Χριστό και η γραφειοκρατία τον εμποδίζει από τον Νυμφίο της Εκκλησίας!!!

Τελικά την Μεγάλη Παρασκευή ο Δεσπότης πάντων μπορεί να ήταν στο μνημείο όμως άκουσε την προσευχή του Ματθαίου και ο παπά Αντώνης όρισε τελικά την ημέρα της Βαπτίσεως Σαββάτο της Διακαινισίμου.
Και ο Ματθαίος περίμενε και έλπιζε και μαζί με αυτόν και γω, να μεταλάβουμε από το κοινό ποτήρι εν τω συνδέσμω της Αγάπης τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό.

Και σήμερα που η εκκλησία τιμά τον άλλο Ευαγγελιστή τον Απόστολο Μάρκο έγινε αυτό για το οποίο προσεύχονταν. Παρακάλεσα μόνο το παπά Αντώνη και τον παπά Γεράσιμο να λειτουργήσουμε προηγουμένως ώστε μετά την Βάπτιση να μην στερηθεί και την μεγαλύτερη χαρά, αλλά να μεταλάβει!!!!

Έτσι και έγινε κατά τις 8 αρχίσαμε την ακολουθία του Όρθρου και στις 9 την Θεία Λειτουργία. Σε όλο το μυστήριο παρατηρούσα την αγωνία στο πρόσωπο του. Αισθάνονταν ότι η σημερινή μέρα είναι η δική του μέρα, η μέρα της δικής του προσωπικής Ανάστασης και αναγέννησης. Καταλάβαινε ότι ο Χριστός που πέθαινε πάνω στο Σταυρό την προηγούμενη Εβδομάδα πέθαινε και γι αυτόν. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία πήγε στο σπίτι του για να έρθει με την μητέρα του για να συνταφεί και να συναναστηθεί με το Χριστό.

Όταν έφτασαν τον κράτησα από το χέρι και τον προσέφερα στους 2 ιερείς , που περίμεναν ντυμένοι στα λευκά, έτοιμο για την Βάπτιση του. Και έτσι άρχισε το μυστήριο. Πράγματι φαινόνταν να κατέβαινε ο ουρανός στη γη. Τελούνταν ένα μυστήριο με απλότητα χωρίς ιδιαίτερες ετοιμασίες και φτιασιδώματα χωρίς μπαλόνια και πολύχρωμα σχέδια αλλά με το άκτιστο φως της Αναστάσεως το οποίο έλαμπε στο πρόσωπο του μικρού Ματθαίου. Εν τη απλότητι μεγαλοπρέπεια!!! Και ξεκίνησε ο παπά Αντώνης «Επιτίθημι την χείραν μου επί τον δούλον σου Ματθαίον…» Ο Ανάδοχος κυρ Γιώργος και εμείς κοιτάγαμε τον μικρό, ο οποίος με σκυμμένο το κεφάλι άκουγε όσα του έλεγαν οι ιερείς. Απαντούσε ότι αποτάσσεται το διάβολο και τα έργα του και ότι συντάσσεται με το Χριστό. Και ο Χριστός τον προσκάλεσε προς το Άγιο Βάπτισμα. Λαδώθηκε από τον παπά Αντώνη στο σώμα για να είναι δυνατός και υγιής, στα αυτιά για να ακούει το Λόγο του Θεού, στα πόδια για να πορεύεται τα διαβήματα του Χριστού, στα χέρια για να θυμάται ότι είναι δημιούργημα του Θεού και να δημιουργεί το αγαθό. Λαδώθηκε και από τον ανάδοχο του έλαιον αγαλλιάσεως για να γλιστρά από τις παγίδες και τα πάγανα του μισαρού διαβόλου. Και μπήκε στην κολυμβήθρα σε νερό αγιασμένο και ζωντανό δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος. Όλοι πάγωσαν και πρώτη η μητέρα του. Όλοι συγκινήθηκαν γιατί όλοι θέλαμε να βαπτιστεί να γίνει αδελφός μας. Πρώτη φορά είδα δάκρυ σε βαφτίσι και αναλογίστηκα ότι το παιδί όπως λέει και ο Απόστολος πέθανε, συνετάφηκε δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον και αναγεννήθηκε για να περιπατήσει εν καινότητι ζωής. Βάπτίστηκε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Έλαβε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος καθώς ο παπά Αντώνης τον μύρωνε με Άγιο Μύρο από την μητέρα Εκκλησία και ενδύθηκε καινούρια ρούχα. Τέλος φόρεσε το τρόπαιο της νίκης τον ζωοποιό Σταυρό του Χριστού, πάνω στον οποίο έβλεπε την Μεγάλη Παρασκευή να κρεμιέται η ζωή των Απάντων. Τον φέρει με καμάρι στο λαιμό του και καμαρώνει γιατί καταξιώθηκε της μεγάλης δωρεάς. Ω Δεσπότου φιλανθρωπία!!!!.

«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» έψαλλε ο παπά Αντώνης «Χριστόν ενεδύσασθε». Το άκουσε ο Ματθαίος και στη Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου μα δεν μπορούσε να το ζήσει. Τώρα όμως το ζει μέσα στην Αναστάσιμη χαρά. Το ζει για τον ίδιο τον εαυτό του καταλαβαίνει ότι ντύθηκε το Χριστό. Και ο ανάδοχος του, ψέλνει τον Απόστολο έχοντας δίπλα του το παιδί που αναγέννησε με οδύνη. Και όταν τελειώσε η ανάγνωση του Αποστόλου, ο Ματθαίος σκύβει το κεφάλι για να ακούσει και να ευαγγελιστεί από τον Ευαγγελιστή που φέρει το όνομα του να λέγει ότι ο Χριστός στον οποίο προσευχόταν και θα προσεύχεται θα είναι μαζί του εως της συντελείας του αιώνος.

Δοξάζουμε οι ψάλτες τον Κύριο και Θεό των όλων και ο παπά Αντώνης τον προσκαλεί να ζήσει αυτό που έχει στερηθεί τόσο καιρό. Μετά φόβου Θεού πίστεως και Αγάπης προσέλθετε. Για πρώτη φορά θα κοινωνήσει τον Χριστό. Έλαμπε το πρόσωπο του. Παρέστηκαν χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβίμ και τα Σεραφίμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά.
Έκδηλη όχι μόνο η δική μου χαρά αλλά και η χαρά ολών, ο κόσμος συνέχιζε να δακρύζει αυθόρμητα για ένα παιδί που λίγο χρόνο το ζουν αλλά είναι σαν να το ξέρουν τόσο πολύ. Έκδηλη και η χαρά του παπά Γεράσιμου ο οποίος μου λέγει: «Θα τον εισάγουμε στο Ιερό και θα ψάλλουμε το Άγιοι Μάρτυρες και το Δόξα σοι Χριστέ» αφ ενός μεν για τον αγώνα του αφ ετέρου για την χαρά του. Και πράγματι εκεί ουρανοποιήθηκε το ιερό του Αγίου Νεκταρίου. Έλλαμψεν η χάρις σου Κύριε, έλλαμψεν ο φωτισμός. Αύτη η πίστις ημών η νικήσασα τον κόσμον.
Αύτη η πίστις των Αποστόλων, των πατέρων, των Αγίων. Τις Θεός μέγας ως Ο Θεός ημών.
Ίσως εσύ αναγνώστα να τα κρίνεις υπερβολικά. Έτσι όμως εγώ τα έζησα με τα μάτια της ψυχής μου, ώστε σε αυτό το ταπεινό βαφτίσι να δω το μυστήριο και να ζήσω την Βασιλεία των Ουρανών.

Πηγή:www.glixouri.blogspot.com

" Ακούστε Ζωντανά "

" Συντονείστε τους Διαδυκτιακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,
Σήμερα το βράδυ και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 3η ζωντανή διαδυκτιακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

Θέμα της Εκπομπής:
" Έχεις Μάθει να Λες Ευχαριστώ; "

" Η Τελετή της Αναστάσεως στον Ι.Ν.Αγ.Νικολάου Πατρών "

" Αναμνήσεις που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις... "

" Δευτέρα του Πάσχα 2009 στη Φολόη Ηλείας..."

" Ταπείνωση: Η Κορωνίδα των Αρετών "

(photo via)

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ κάποιας επαρχίας έπεσε μια φορά σε μεγάλη αμαρτία. Την άλλη μέρα ήταν γιορτή κι επρόκειτο να λειτουργήσει σε μια εκκλησία, που πανηγύριζε και που πήγαινε συνήθως ολόκληρη η πόλις.

Μόλις μπήκε στην εκκλησία ο Επίσκοπος, ανέβηκε στον άμβωνα, φανέρωσε μπροστά στο πλήθος την αμαρτία του, έβγαλε το ωμοφόριο του, το έδωσε στο Διάκονο του, και είπε με πολλή συντριβή δυνατά για ν’ ακουστή απ’ όλους:

- Ύστερα από τέτοια αμαρτία, δεν μπορώ να είμαι πια Επίσκοπός σας. Διαλέξτε κάποιον άξιο.

- Έκανε να φύγει, ο κόσμος όμως, που τον αγαπούσε, τον εμπόδισε.

- Μείνε στη θέσι σου κι ας είναι επάνω μας η αμαρτία σου, φώναξαν όλοι με μια φωνή.

Συγκινημένος ο Επίσκοπος από την αγάπη του λαού, ανέβηκε πάλι στον άμβωνα και φώναξε:

- Αν θέλετε να μείνω στη θέσι, που ανάξια κατέχω, θα κάνετε ότι σας ειπώ.

Πρόσταξε να κλειστούν αμέσως οι πόρτες της εκκλησίας και να μείνη μόνο μια μικρή έξοδος. Έπεσε κατάχαμα μπροστά σ’ αυτή και είπε δυνατά στο εκκλησίασμα για να τον ακούσουν όλοι:

- Δεν θα έχη μέρος με τον Θεό όποιος δεν με πατήση, προτού βγει από εδώ.

Οι χριστιανοί, για να μη χάσουν τον Επίσκοπο τους, υπήκουσαν. Ένας-ένας, που έβγαινε, πατούσε από πάνω του. Όταν πέρασε και ο τελευταίος, ακούστηκε φωνή από τον ουρανό να λέγη:

- Για τη μεγάλη του ταπείνωσι, συγχωρήθηκε η αμαρτία του.

"H ζεστασιά της αμαρτίας αναπαύει..."

(photo via)

Πως έχουν γίνει οι άνθρωποι! Σαν τα ζώα! Τα ζώα ξέρετε τι κάνουν. Στην αρχή μπαίνουν στο στάβλο, κοπρίζουν, ουρούν... Μετά αρχίζει να χωνεύει η κοπριά. Μόλις αρχίζει να χωνεύει η κοπριά, αισθάνονται μια ζεστασιά. Δεν τα κάνει η καρδιά να φύγουν από το σταύλο αλλά αναπαύονται. Έτσι και οι άνθρωποι... νιώθουν τη ζεστασιά της αμαρτίας, καταλαβαίνουν ότι βρωμάει, αλλά από τη ζεστασιά εκείνη δεν τους κάνει η καρδιά να φύγουν. "Αν μπει ένας μέσα στο σταύλο, δε μπορεί να αντέξει τη μυρωδιά. Ο άλλος που είναι συνέχεια μέσα στο σταύλο δεν ενοχλείται- έχει συνηθίσει πλέον.

"Άγιοι Κολλυβάδες Πατέρες"

Άγιοι Κολλυβάδες Πατέρες
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης - Άγιος Αθανάσιος Πάριος.

Το Σάββατο της Διακαινησίμου εβδομάδος η Εκκλησία μας τιμά άπαντες τούς Αγίους Κολλυβάδες Πατέρες. Πρόκειται για οσιακές μορφές κυρίως του 18^ου και του 19^ου αιώνος, αν και δεν είναι άτοπο να συγκαταριθμήσουμε μαζί τους και άλλους Πατέρες του 20^ου, οι οποίοι αγωνίστηκαν να επαναφέρουν στο προσκήνιο την γνήσια ορθόδοξη πνευματική ζωή. Η αρχή έγινε με οξείες διαφωνίες με άλλους αγιορείτες που υποστήριζαν την κατά την Κυριακή τέλεση των μνημοσύνων αλλά και την σπάνια συμμετοχή στην θεία Κοινωνία. Οι «Κολλυβάδες»- όνομα που τους επιδόθηκε σκωπτικά- αγωνίστηκαν να συνδέσουν τους ορθοδόξους της εποχής τους με την λοιπή ιερή ασκητική Παράδοση της Εκκλησίας μας, όχι μόνον διότι το ορθό ήταν να τελούνται τα μνημόσυνα το Σάββατο και οι Χριστιανοί να κοινωνούν συχνά, αλλά επειδή γενικότερα η ησυχαστική ζωή της Εκκλησίας είχε παραγκωνισθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Κολλυβάδες προτείνουν διαρκώς θέσεις του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Βέβαια, όπως τότε ο μεγάλος αυτός Πατήρ παρεξηγήθηκε έτσι και αυτοί παρεξηγήθηκαν, πολεμήθηκαν και διώχθηκαν προς χάρη της Αλήθειας. Το Φιλοκαλλικό Πνευματικό κίνημα αυτών των Οσίων οφείλουμε να το βιώνουμε διαρκώς εντός της Εκκλησίας, εάν θέλουμε να είμαστε συνδεδεμένοι με ολόκληρη την αγιοπνευματική Παράδοση Αυτής. Το φοβερότερο είναι πως ακόμη και σήμερα, ενώ πλέον έχουν ανακηρυχθεί Άγιοι της Εκκλησίας και εμείς είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε πως όσα δίδαξαν είναι απολύτως σύμφωνα προς την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, κατηγορούνται και συκοφαντούνται από κάποιους που θεώρησαν εαυτούς ανωτέρους των Αγίων.

(via)

" Ξέρεις να Προσεύχεσαι...? "

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ενός Μοναστηριού που είχε ιδρύσει ο Άγιος Επιφάνιος, ο Επίσκοπος Κύπρου, επισκέφθηκε κάποτε τον Άγιο και του είπε με κάποια ικανοποίηση:

- Με την ευχή σου, Δέσποτα, δεν παραμελούμε τον κανόνα της προσευχής που μας έδωσες. Διαβάζομε με προθυμία την πρώτη ώρα, την Τρίτη, την έκτη και την ενάτη.

- Και τις άλλες ώρες τί κάνετε; Ρώτησε με έκπληξι ο Άγιος Ιεράρχης. Δεν ασχολείσθε με την προσευχή; Τότε δεν είσθε Μοναχοί.

Και βλέποντας την απορία του Ηγουμένου, εξήγησε:

- Εκείνος που ανήκει στην τάξι του Μοναχού έχει καθήκον ν’ ασχολήται διαρκώς με την προσευχή και την ψαλμωδία. Ο προφήτης Δαυίδ, αν και βασιλιάς μαζί και πολεμιστής, το βράδυ προσευχόταν, τα μεσάνυχτα σηκωνόταν από το στρώμα του – το ομολογεί ο ίδιος – για να δοξολογήσει μαζί με τους Αγγέλους το Θεό. Πριν από τα ξημερώματα τον βρίσκομε ακόμη να δέεται. Μόλις ξημέρωνε, ύψωνε την καρδιά του για να ευχαριστήση τον Πλάστη του. Το πρωί παρακαλούσε και πάλι, το μεσημέρι και το βράδυ έκλινε το γόνυ για να ικετεύση τον Θεόν. Γι’ αυτό μας βεβαιώνει πως επτά φορές την ημέρα αινούσε τον Κύριο.

"86 Χρόνια Πορείας στο σύγχρονο γίγνεσθαι..."

1923 - 2009



Την εορτή της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής επέλεξε πριν από 86 ολόκληρα ο τρισμακάριος γέροντας π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος για την ίδρυση των πρώτων Κατηχητικών Σχολείων στην Πάτρα και στην Ελλάδα γενικότερα, με την ονομασία αρχικά Κατηχητικά Ι.Ν.Αγ.Δημητρίου Πατρών και έπειτα Αναπλαστικής Σχολής Πατρών.

" 3η Ζωντανή Διαδυκτιακή Εκπομπή "

" Συντονείστε τους Διαδυκτιακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,
την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 3η ζωντανή διαδυκτιακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

Θέμα της Εκπομπής:
" Έχεις Μάθει να Λες Ευχαριστώ; "

" H Σιωπή είναι Χρυσός "

(photo via)

ΕΡΩΤΗΣΑΝ κάποτε τον Αββά Παμβώ, αν είναι καλό να επαινεί κανείς τον άλλον.

- Καλλύτερο απ’ όλα είναι η σιωπή, αποκρίθηκε εκείνος.

ΑΝ ΘΥΜΑΤΑΙ συχνά ο άνθρωπος το γραφικό ρητό που λέγει: «εκ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου κατακριθήση», θα προτιμά χίλιες φορές να σωπαίνη, έλεγε και ο Όσιος Ποιμήν.

ΘΕΡΙΖΕ κάποτερ μαζί με άλλους αδελφούς ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός κι άκουσε ξαφνικά έναν απ’ αυτούς να λέη θυμωμένος στο διπλανό του:

- Ουφ κι εσύ.

Τότε παράτησε στη μέση τη δουλειά ο φιλήσυχος Γέροντας και γύρισε αμέσως στο κελλί του μήπως γίνει φιλονικία κι αναγκαστή να μιλήσει.

" Φεύγετε Αδελφοί..."

(photo via)

O Αββάς Μακάριος συνήθιζε στο τέλος της Θ. Λειτουργίας να στέκεται στην πόρτα της εκκλησίας και να ψιθυρίζη στους Μοναχούς που έβγαιναν:

- Φεύγετε, Αδελφοί.

- Πού θέλεις να πάμε, Αββά; ρωτούσαν οι νεώτεροι. Μήπως πιο βαθειά στην έρημο;

Ο Όσιος τότε έβαζε το δάκτυλο στο στόμα και τους απαντούσε:

- Τούτο δω να φεύγετε.

Εννοούσε τις συνομιλίες, για να μη σκοτίζεται ο νους τους και χάνουν τις καλές σκέψεις που κέρδισαν με την προσευχή.

" Δεν είναι Περίεργο... "

(photo via)

1.Δεν είναι περίεργο πώς ένα ποσό των 20 Ευρώ σας φαίνεται πολύ μεγάλο όταν το δίνετε στην εκκλησία, αλλά είναι μικρό όταν πηγαίνετε για ψώνια;

2. Δεν είναι περίεργο που 2 ώρες σας φαίνονται πολλές όταν είστε στην εκκλησία, ενώ σας φαίνονται λίγες όταν παρακολουθείτε μια καλή ταινία;

3. Δεν είναι περίεργο το ότι δεν βρίσκετε λόγια να πείτε όταν προσεύχεστε, αλλά δεν έχετε κανένα πρόβλημα όταν σκέφτεστε για ποιο πράγμα θα μιλήσετε με έναν φίλο;

4. Δεν είναι περίεργο το πόσο «δύσκολο» και «βαρετό» είναι να διαβαστεί ένα κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, ενώ πόσο εύκολα διαβάζονται 100 σελίδες ενός δημοφιλούς μυθιστορήματος;

5. Δεν είναι περίεργο το ότι ο καθένας θέλει εισιτήρια για μπροστινές θέσεις σε συναυλίες και αγώνες, αλλά προτιμά να κάθεται στα τελευταία καθίσματα της εκκλησίας;

6. Δεν είναι περίεργο το ότι πρέπει να ξέρετε για μια εκδήλωση της εκκλησίας 2-3 εβδομάδες πριν από την ημέρα που θα γίνει, ώστε να μπορέσετε να την βάλετε στον προγραμματισμό σας, αλλά μπορείτε για άλλα γεγονότα να αποφασίσετε και την τελευταία στιγμή;

7. Δεν είναι περίεργο το πόσο δύσκολο είναι να μάθετε κάτι που σχετίζεται με το Θεό, ώστε να το μοιραστείτε με άλλους, αλλά το πόσο εύκολο είναι να μάθετε, να καταλάβετε και να διαδώσετε ένα κουτσομπολιό;

8. Δεν είναι περίεργο το ότι εύκολα πιστεύετε αυτά που γράφονται στα περιοδικά και στις εφημερίδες, αλλά από την άλλη αμφιβάλλετε για τα λόγια της Αγίας Γραφής

9. Δεν είναι περίεργο πώς ο καθένας θέλει μια θέση στον ουρανό, αλλά δεν θέλει να πιστέψει, να κάνει ή να πει κάτι για να φθάσει εκεί;

10. Δεν είναι περίεργο το πόσο εύκολα στέλνετε ανέκδοτα σε e-mails τα οποία προωθούνται δεξιά κι αριστερά, ενώ το σκέφτεστε διπλά όταν πρόκειται να στείλετε ένα μήνυμα για το Θεό;

" 2η Ζωντανή Διαδυκτιακή Εκπομπή "

Στηρίξτε την νέα μας προσπάθεια...

" Συντονείστε τους Διαδυκτιακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,
την Τετάρτη του Πάσχα 22 Απριλίου 2009 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 2η ζωντανή διαδυκτιακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

" Χριστός Ανέστη "

(photo via)

"...ΧΑΡΗΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΕ ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ τη χαρά της Αναστάσεως.

Αντικαταστήσατε για όλη την περίοδο του Πεντηκοσταρίου τον καθημερινό σας χαιρετισμό με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Δείξτε προς πάσαν κατεύθυνση ότι ως χριστιανοί είμαστε, χάρις στην Ανάσταση, δυνατοί, νηφάλιοι, ορθά προσανατολισμένοι, αγωνιστές του καλού, αθάνατοι. Βιώσατε μέσα στο λειτουργικό χώρο της Εκκλησίας μας τις διαστάσεις της απελευθέρωσης από το φάσμα του θανάτου, από την απαξίωση του προσώπου μας..."
(+Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος)


Η Αναπλαστική Σχολή Πατρών σας χαιρετίζει με τον αναστάσιμο παιάνα
Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη!

"Επ' ελπίδι Αναστάσεως…"

Του Γεωργίου Ι. Ανδρουτσοπούλου

Δικηγόρου – Διδάκτορος Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Συνήθη εικόνα αποτελεί τα τελευταία χρόνια η τέλεση, ανήμερα του Πάσχα, στα διάφορα κοιμητήρια της χώρας αναστάσιμων τρισαγίων, τα οποία ραγίζουν χαρμοσύνως την εύλαλη σιωπή που εκεί επικρατεί. Με τον τρόπο αυτό θέλει η Ορθόδοξη Εκκλησία, δίχως αμφιβολία, να μεταφέρει συμβολικά και στα «κεκοιμημένα» μέλη της το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, στο οποίο συμπυκνώνεται η ουσία και η αλήθεια σύνολης της ορθόδοξης θεολογίας! Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις εκείνες που πάνω στην πλάκα που σκεπάζει τα μνήματα διακρίνει κανείς τη φράση «προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών…», η οποία συνοδεύει το άψυχο σώμα, το τελευταίο αυτό υπόλειμμα της φυσικής μας παρουσίας, στο εξόδιο διάβα του από τον κόσμο αυτόν της φθαρτότητας στην προοπτική της αιωνιότητας…

Αυτή η πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ανάσταση ψυχών και σωμάτων δικαιολογεί, σε μεγάλο βαθμό, τον σεβασμό της στην ιερότητα του ανθρώπινου σώματος και εξηγεί συνακολούθως την εθιμική επιλογή της να δέχεται την ταφή, και όχι την καύση, του νεκρού σώματος. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία το νεκρό σώμα γίνεται λείψανο, που απαιτεί μεγαλύτερο σεβασμό. «Η διαδικασία της φυσικής φθοράς», γράφει σύγχρονος Επίσκοπος, «πρέπει να είναι εντελώς φυσική και ποτέ εξαναγκασμένη. Την αναλαμβάνει μόνον ο Θεός μέσα από τις συνθήκες που ο Ίδιος προνοεί ή η φύση μέσα από την ευθύνη που της έχει ανατεθεί. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που η Εκκλησία μας αρνείται την καύση των νεκρών. Αφήνει στη φύση να αναλάβει την ευθύνη της φθοράς του σώματος. Δεν το καίει, αλλά το αφήνει να σβήσει. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που η φύση επιτρέπει να μείνει κάποιο υπόλειμμα, αυτό έχει το λόγο του» (βλ. Αρχ. Νικολάου [Χατζηνικολάου], Μητρ. ήδη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, «Καύση νεκρών: Αμετάκλητη λήθη ή αιώνια μνήμη;», Καθημερινή της Κυριακής, 17.1.1999).

Στη χώρα μας δεν υπήρχε, μέχρι πρότινος, η δυνατότητα επιλογής της καύσεως, αντί της ταφής. Η δυνατότητα αυτή κατοχυρώθηκε νομοθετικώς για όσους οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις επιτρέπουν τη, μετά θάνατον, αποτέφρωση του σώματος με το άρθρο 35 του ν. 3448/2006 (Ε.τ.Κ. Α' 57/15.3.2006), όλως δε προσφάτως εκδόθηκε, κατά νομοθετική εξουσιοδότησή του, το με αριθ. 31/2009 Προεδρικό Διάταγμα (Ε.τ.Κ. Α' 49/23.3.09) υπό τον τίτλο «Προϋποθέσεις καθορισμού των χώρων δημιουργίας κέντρων αποτέφρωσης νεκρών, όροι και έλεγχος της λειτουργίας τους και ειδικότερες προϋποθέσεις για την αποτέφρωση νεκρών», με το οποίο καθίσταται, εν τοις πράγμασι, δυνατή η εφαρμογή του νόμου. Σύμφωνα με την Αιτιολογική του Έκθεση, τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία επέβαλε, μεταξύ άλλων, το άρθρο 13 Σ. 1975, που κατοχυρώνει το δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτός ο ίδιος ο νόμος προσβάλλει τη θρησκευτική ελευθερία των μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα οποία δεν μπορούν, εφόσον τυχόν το επιθυμούν, να επιλέξουν την καύση, αντί της ταφής, και τούτο διότι η ορθόδοξη παράδοση προκρίνει την ταφή του νεκρού σώματος. Είναι προφανές ότι όφειλε η Πολιτεία, αντί να ερωτοτροπεί με τη μομφή της εισαγωγής αδικαιολόγητων διακρίσεων, να κατοχυρώσει νομοθετικώς τη δυνατότητα της καύσεως για όλους όσοι έχουν τυχόν, ρητώς και αποδεδειγμένως, εκφράσει τη σχετική επιθυμία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τα σχετικά προστάγματα των θρησκευτικών κοινοτήτων στις οποίες αυτοί ανήκουν. Αυτό βεβαίως δεν θα εμπόδιζε σε τίποτα την Ορθόδοξη Εκκλησία να εξακολουθήσει να προτρέπει τα μέλη της να επιλέγουν την ταφή, ως τον ορθόδοξο τρόπο για τη, μετά θάνατον, διάθεση του σώματός τους, και συνεπώς να επιβάλει, στο πλαίσιο εφαρμογής της θρησκευτικής ελευθερίας για αυτήν την ίδια πλέον, τις τυχόν κανονικές συνέπειες (π.χ. στέρηση εκκλησιαστικής κηδεύσεως ή άλλης ιερολογίας) σε εκείνους που, παρά το ότι δηλώνουν μέλη της, επιλέγουν πρακτικές, οι οποίες δεν συνάδουν με το ήθος και την παράδοσή της. Άλλωστε, είναι αυτονόητο ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να εξαναγκάσει αυτούς που είναι ξένοι με τη ζωή και την εμπειρία της να ακολουθήσουν πρακτικές που η ίδια διδάσκει και υιοθετεί, για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτό θα αντέβαινε στον πυρήνα της διδασκαλίας της, που συνοψίζεται στο «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν».

Την ίδια στιγμή όμως η Εκκλησία δεν είναι υποχρεωμένη να ανέχεται μία «a la carte» έκφραση της θρησκευτικής ελευθερίας, που συνίσταται στο ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιθυμούν «και τούτο ποιήσαι, κακείνο μη αφιέναι». Δηλαδή, επιλέγουν μεν, λόγου χάρη, τον πολιτικό γάμο, που η Εκκλησία καταδικάζει, αξιώνουν όμως για τα τέκνα τους την τέλεση του μυστηρίου του βαπτίσματος· ζητούν να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τη, μετά θάνατον, τύχη του σώματός τους μη θρησκευτικές εκφράσεις, όπως είναι η αποτέφρωση, θέλουν όμως συγχρόνως να τηρηθεί η εκκλησιαστική τυπολογία της εξοδίου ακολουθίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διοικείται από τη δική της εσωτερική δικαιοταξία κανόνων, σύμφωνα με το δικαίωμα της αυτοδιοικήσεως, το οποίο αποτελεί παρακολούθημα της, εν τοις πράγμασι, ασκήσεως της θρησκευτικής της ελευθερίας. Συνεπώς, εναπόκειται, δίχως αμφιβολία, στη διακριτική της ευχέρεια να εφαρμόζει για όσους επιθυμούν να ενταχθούν στο σώμα της τους δικούς της κανόνες, τους οποίους και αυτοί με τη σειρά τους οφείλουν να σέβονται. Σε διαφορετική περίπτωση, η θρησκευτική ελευθερία τους αναγνωρίζει το δικαίωμα της, οποτεδήποτε και απροϋπόθετης, μεταβολής των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, και συνεπώς της εκουσίας αποκοπής τους από το σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της ένταξής σε οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική κοινότητα…

"Η καταδικαστική απόφαση του Πιλάτου κατά του Ιησού Χριστού"

"Σε χειρόγραφο της Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, που μνημονεύει και ο Αθανάσιος Υψηλάντης στο περισπούδαστο έργο του «Τα μετά την Άλωσιν» (1453-1789), αναγράφεται ότι στην Ακυλία της Ιταλίας βρέθηκε γραπτό κείμενο της καταδικαστικής απόφασης του ηγεμόνα της Ιερουσαλήμ κατά του Ιησού. Σύμφωνα με την απόφαση, ο Χριστός, ύστερα από επίμονη απαίτηση του Ιουδαϊκού Συνεδρίου, καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο. Στο κείμενο της απόφασης αναγράφονται στην αρχή στοιχεία που προσδιορίζουν τον χρόνο της έκδοσής της. Αναφέρεται έπειτα σε συγκεκριμένα ονόματα των κρατούντων τον καιρό εκείνο.
Το κείμενο της καταδικαστικής απόφασης εισέρχεται στο ουσιαστικό μέρος, που «κρίνει και καταψηφίζει» τον Χριστό «εις θάνατον». Τον χαρακτηρίζει ως επαναστάτη, ταραχοποιό, «άνθρωπον στασιώδη» εναντίον του μωσαϊκού νόμου και εναντίον του αυτοκράτορα Τιβέριου. Καθορίζει τη θανάτωσή Του διά σταυρώσεως με καρφιά. Δικαιολογεί την απόφαση αυτή με κατηγορίες κατά του Χριστού ότι τάχα προκαλούσε εξέγερση όχλου, πολλών πλουσίων και φτωχών στην Ιουδαία και κυρίως διότι εμφανιζόταν ως Υιός του Θεού και βασιλεύς του Ισραήλ. Επισημαίνει ακόμη, ως τόλμημα τη θριαμβευτική είσοδο και υποδοχή Του στα Ιεροσόλυμα, από πλήθος λαού, που τον επευφημεί ως άρχοντα νόμιμης εξουσίας. Δίνει επίσης εντολές για τη μαστίγωσή Του και τον εμπαιγμό Του, όπως να του φορέσουν πορφύρα, να τον στεφανώσουν με ακάνθινο στεφάνι και τέλος, να τον οδηγήσουν στον Γολγοθά προς τον οποίο θα πορεύεται κουβαλώντας ο ίδιος τον Σταυρό του μαρτυρικού θανάτου Του!

Ας δούμε όμως πως είναι διατυπωμένα όλα αυτά στην απόφαση του Ποντίου Πιλάτου:

[...] εν μηνί Μαρτίω ΚΓ' εγώ Πόντιος Πιλάτος, ο ηγεμών διά της βασιλείας των Ρωμαίων ένδοθεν του Πραιτωρίου της ηγεμονίας κρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον Ιησούν τον λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν Ναζωραίον και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώδη του νόμου του Μωσαϊκού, εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Τιβερίου καίσαρος. Καθορίζω και αποφασίζω διά τούτο, ότι ο θάνατος αυτού να είναι εις τον σταυρόν, όμως μετά των ήλων κατά το σύνηθες των υποδίκων, επεί συνηθροίσθη αυτός μετά πολυανθρώπων πλουσίων και πτωχών και ούτε έπαυσε συνέχειν θορύβους εν όλη τη Ιουδαία, ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα του Ισραήλ, απειλών χαλασμόν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού απαρνούμενος τον φόβον του καίσαρος, έχων έτι, τόλμην εισελθείν μετά βαΐων και θριάμβων μετά μέρους του πλήθους ώσπερ ρηξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ, εις τον Ιερόν Ναόν όθεν ορίζομεν τον πρώτον τον ημέτερον εκατόνταρχον Κόιντον τον Κορνήλιον συνάγειν παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιγούμενον, ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον μετά ακανθίνου στεφάνου, βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί του ώμου, ίνα η παράδειγμα τοις πάσι κακοποιοίς, μεθ' ου βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς, και εξελθείν διά της πύλης Γκαπαρόλα, νυν δε Αντωνιάδα, συνάξει δε αυτόν τον Χριστόν παρρησία εις το όρος των κακούργων ονόματι Καλβάριον1, όθεν εσταυρωμένον και θανατωμένον κατά το σώμα αυτού εν τω σταυρώ εις κοινόν θέαμα πάντων των κακούργων και άνωθεν του σταυρού τεθήτω τίτλος γεγραμμένος τρισί γλώσσεσιν, Ελληνική, Ρωμαϊκή και Εβραϊστί, Ελληνιστί μεν «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων», Ρωμαϊστί, «Γιέζους Ναζωραίους Ρεξ Γιουδεόρουμ» και Εβραϊστί «Γιεσονά Νογρή Μέλεγ-Γελουντίμ», ορίζομεν δε ότι ουδείς οστιούν τάξεως, ποιότητος τολμήση απερισκέπτως να εμποδίση την τοιαύτην δίκην υπ' εμού ωρισμένην και διοικημένην και επιτελουμένην μετά πάσης σεμνότητος κατά τα ψηφίσματα και νόμους των Ρωμαίων ως Εβραίος εις ποινήν αυτομολίας τής των Ρωμαίων Βασιλείας... Ακολουθούν τα ονόματα των μαρτύρων και του νομικού «της παρούσης ποινής διά των εγκλημάτων. Νομικός Μπετάν».

" 1η Ζωντανή Διαδυκτιακή Εκπομπή "

" Συντονείστε τους Διαδυκτιακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,
την Μ.Τετάρτη 15 Απριλίου 2009 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 1η ζωντανή διαδυκτιακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

" Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία "

Δείτε αυτό το βίντεο και μην ξανακαπνίσετε!!!

" H Ομορφιά της Φιλανθρωπίας "

(photo via)

" Στην Ρώμη είχαν ανοίξει έναν τάφο μέσα στον οποίο βρήκαν μια πέτρα που έγραφε τα εξής: Εξόδευσα, εχάρισα, εφύλαξα, είχα, έχω, έχασα. Διαβάζοντάς τα οι διδάσκαλοι εκείνης της εποχής τα εξήγησαν ως εξής: Ό,τι εξόδευσα το είχα, ό,τι εχάρισα το έχω και ό,τι εφύλαξα το έχασα. Σαν να μιλούσε ο νεκρός και να έλεγε ότι το μόνο καλό που έκανα, αυτό βρήκα σαν παρακαταθήκη στα χέρια του Θεού.

Απόλυτο δίκαιο είχε ο κεκοιμημένος. Έχουμε ό,τι προσφέρουμε. Αξίζει να το θυμόμαστε και να πλατύνουμε την καρδιά μας. Η μεγαλοψυχία μας κάνει παιδιά του Θεού ".

Πηγή: Περιοδικό "Λυδία" τεύχος 433 σ.60 Μάρτιος 2009.

" Tα Πάθη τα Σεπτά... "

(photo via)

"Φοβερός και συγκλονιστικός Λόγος του Κυρίου"

" Εγώ υπάγω να εξαγοράσω ανθρώπους, οι οποίοι έπρεπε αιωνίως να κολάζωνται στον Άδη. Και αφού τους εξαγοράσω με τόσους πόνους, με τόσα πάθη, με τόσο αίμα, με τόση αγωνία επάνω στο Σταυρό, πρόκειται να βλέπω από τούτους τους ιδίοις ανθρώπους τον ένα να με πωλεί όπως ο Ιούδας , δια φιλαργυρίαν. Τον άλλο να με αρνείται όπως ο Πέτρος, με επιορκίας και ψέματα. Τούτον να προτιμά αντ' εμού τον Βαραββάν, για να ικανοποιήση την ιδίαν αυτού όρεξιν. Εκείνον να με μαστιγώνει με την ηδονή της σαρκός και όλοι να με σταυρώνουν με κάθε είδους αμαρτίαν. Ω! Τις ωφέλεια εν τω αίματί Μου! Και λοιπόν εκείνο το Αίμα μου, το οποίον έχυσα όλον, εγώ πρόκειται να βλέπω να το καταπατούν μέσα στα θυσιαστήρια Ιερείς ανευλαβείς; Να το καταφρονούν λαϊκοί ακοινώνητοι; ή θέλω ακούει να το βλασφημούν εις τας οδούς και εις τα καπηλειά μικροί και μεγάλοι; Λοιπόν καθ΄έκαστον χρόνον εις τας Εκκλησίας των Χριστιανών θέλει να γίνεσθαι η ανάμνησις των παθών μου, ως μία απλή ιστορία; Θέλει παρρησιάζεται ο Σταυρός μου, ως μία σκηνή από εκείνας, αι οποίαι φαίνονται εις τα θέατρα; Δια ποίους λοιπόν έπαθα; Και δια ποίους απέθανα; Δι' ανθρώπους αχαρίστους οι οποίοι ή δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν την ευεργεσίαν μου. Ω! Τις ωφέλεια εν τω αίματί μου! Και δια τούτο Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου ".

" Η Αγάπη του Θεού "

(photo via)

"Λόγος του Αββά Ισαάκ του Σύρου"

"Από αγάπη έφερε ο Θεός τον κόσμο στο Είναι, από αγάπη τον καθοδηγεί κατά την έγχρονη τούτη ύπαρξη του, με αγάπη θα τον φέρει στην θαυμαστή μελλοντική κατάσταση της μεταμόρφωσης, με αγάπη θα καταποθεί τότε ο κόσμος από το μεγάλο μυστήριο του Ποιητή των όλων. Στο τέλος από αγάπη θα ανακεφαλαιώσει ο Θεός την όλη πορεία της οικονομίας της κτίσης. Στον νέο κόσμο, η αγάπη του Κτίστη θα κυβερνά κάθε λογικό κτίσμα, διότι ο νούς όλων των λογικών όντων θα αιχμαλωτισθεί απο την έκπληξη εμπρός στα μυστήρια Του, που τότε θα αποκαλυφθούν. Γιατί ο Θεός δημιούργησε τα λογικά όντα για να αγάλλονται όλα εντός Του, τόσο τα δίκαια όσο και τα πονηρά. Με αυτόν τον σκοπό τα έφερε στο Είναι. Όμως αυτά μετά την γένεση τους διαχωρίστηκαν αυτοβούλως σε δίκαια και κακά. Εντούτοις, κανένα κτίσμα που δεν έχει παραχθεί στο Είναι, καμιά λογική φύση, δεν είναι ανώτερη η κατώτερη απο κάποια άλλη στο σχέδιο και στην αγάπη του Δημιουργού. Η αγάπη του Θεού είναι μία και μοναδική, ισότιμη για όλα τα λογικά όντα, ορατά και αόρατα. Στην αγάπη Του γι αυτά δεν υπάρχει πρώτη η τελευταία θέση" .

" Ζωντανές Διαδυκτιακές Εκπομπές "

(photo via)

" Σας ενημερώνουμε πως από την ερχόμενη εβδομάδα (βλ. Μεγάλη Εβδομάδα) θα ξεκινήσουμε πιλοτικά μια νέα ενότητα στην ιστοσελίδα της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών, www.anaplastiki.gr, της άμεσης επικοινωνίας μαζί σας, με ζωντανές διαδυκτιακές ραδιοφωνικές αρχικά εκπομπές. Θα υπάρχει η δυνατότητα της ανταλλαγής απόψεων ζωντανά μέσα από chat. Ελπίζουμε να σταθείτε αρωγοί στην προσπάθειά μας αυτή μέσα από την συμμετοχή σας στις εκπομπές αυτές. Σύντομα θα ανακοινώσουμε την ημερομηνία και την ώρα της 1ης ζωντανής εκπομπής. "

" 83 ημέρες και είμαστε πάλι μαζί!!! "

Eπειδή πολλοί θέλουν να ξαναζήσουν μεγάλες στιγμές στις Κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου στα Συχαινά Πατρών σας ενημερώνουμε ότι μας χωρίζουν μόλις 83 ημέρες!!!

" Υπομονή και Πειρασμοί "

(photo via)

"ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΣΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ"

Η υπομονή αποκτάται, δεν αγοράζεται έλεγε ένας ασκητής.

Είπε ένας γέρων. Η πνευματική ζωή χρήζει υπομονής, σταθεράς υπομονής. Ο άνθρωπος παθαίνει μεταβολές, αλλοιώσεις. Από την μία μέρα στην άλλη.

Όταν ρωτούσαν τον ασθενή γέροντα Νικόλαο της Νέας Σκήτης πως είναι στην υγειά του απαντούσε ο υπομονετικός γέρων.
Δόξα το Θεό. Και αλλά μου πρέπουν.
Όταν εκοιμήθη το πρόσωπο του έλαμψε!!

Ρώτησε ένας ιερέας γέροντα ασθενή Μόναχο. Πως είστε στην υγειά σας πάτερ; Ε, καλά. Τώρα μου παρουσιάστηκαν και άλλες παθήσεις. Όλα όμως χρειάζονται. Πως θα πάω Εκεί πάνω, παπά μου με άδεια χέρια;

« Κύριε μου, γιατί να υποφέρω τόσο πολύ;» παραπονιόταν κάποτε ο ασθενής ενάρετος γέρων Αρτέμιος ο Γρηγοριάτης. Τότε είδε τον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος του έδειξε τα χέρια του και την πλευρά του και του έλεγε.
Κοίταξε πόσο υπομονή έκανα. Εσύ για την αγάπη μου δεν υπομένεις;

Είπε ένας γέρων μοναχός.
Η ασθένεια είναι θεία επίσκεψη.
Η ασθένεια είναι μέγιστο Δώρο του Θεού.
Αυτό που μπορεί να δώσει ο άνθρωπος στο Θεό είναι ο πόνος.

"Οι Νέοι πρέπει να είναι αγνοί ως τον Γάμο(Α)"

(photo via)

" Ιερός Χρυσόστομος "

"Aν ο νέος που θα παντρευτεί προσέλθει στη νύμφη με αγνή ψυχή, αν δει μόνο το σώμα εκείνο, και ο πόθος θα είναι σφοδρός και ο φόβος του Θεού μεγαλύτερος και τίμιος πραγματικά ο γάμος, αφού δέχεται καθαρά και αγνά σώματα, και τα παιδιά τους θα είναι γεμάτα από ευλογία, και θα υποχωρούν μεταξύ τους, και ο γαμπρός και η νύφη, γιατί επειδή και οι δύο είναι άπειροι από άλλα ήθη, θα υποταγεί ο ένας στον άλλο".

" Μην τους Ξεχάσεις... "

Tις Άγιες Ημέρες που έρχονται μην λησμονήσετε τους ανθρώπους εκείνους που χρειάζονται την δική μας βοήθεια, που στηρίζονται στο δικό μας άνοιγμα της καρδιάς προς αυτούς.

Άπλωσε το χέρι σου και δώσε και εσύ το περίσσευμα της αγάπης σου σε ανθρώπους πονεμένους.

Μην τους ξεχάσεις!!!

Καλή Ανάσταση!
Νεανικές Ομάδες Αναπλαστικής Σχολής Πατρών

" Ξέρατε ότι... "

Mentos+Coca Cola

Publish at Scribd or explore others: School Work Brochures & Catalogs publicidad coke

« Ατενίζοντας τον Εσταυρωμένο »

(photo via)

« Ατενίζοντας τον Εσταυρωμένο »

Γράφει ο:

Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

Πλησιάζοντας προς την Μεγάλη Εβδομάδα, ολοκληρώνοντας έτσι το στάδιο των αρετών της Αγίας Τεσσαρακοστής, ο νους και η καρδιά του Ορθοδόξου Χριστιανού δεν μπορεί αν μη τι άλλο να χτυπά δυνατά και εύκολα να συγκινείται, αισθανόμενη την άκρα ταπείνωση του Μεγάλου και Πρώτου Αρχιερέως Χριστού.

Πραγματικά τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος αγγίζουν τις καρδιές και μιλούν στη ψυχή των ανθρώπων εκείνων που όχι από καθιερωμένη συνήθεια αλλά από αγάπη και λατρεία προς τον Γλυκύ Ιησού, τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα, προσέρχονται αυτές τις ημέρες στις ορθόδοξες εκκλησίες ανά την οικουμένη, όπου χτυπά η καρδιά της Ορθοδοξίας.

Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας και οι καμπάνες ηχούν πένθιμα, οι Εκκλησίες και οι ιερείς φορούν τα μελανά τους άμφια, σύμπασα γη και ουρανός συμμετέχουν στα Πάθη του Χριστού, ακούγοντας τον ιερό υμνογράφο να ψάλλει:

«Σήμερον Κρεμάται επί ξύλου…», και ταυτόχρονα προβάλλοντας στο κέντρο των ναών και των καρδιών μας

τον Εσταυρωμένο Χριστό της Αγάπης.

Άραγε, ατενίζοντας τον Εσταυρωμένο πόσες σκέψεις δεν πλημμυρίζουν το μυαλό μας αναλογιζόμενοι τα μηνύματα ζωής και τα ουράνια διδάγματα που πηγάζουν από την Σταύρωση του Χριστού!

Έτσι και εμείς συνευδοκούντες

με τον πρωτοκορυφαίο Απόστολο Πέτρο

(Πέτρου Ά, Β κεφ. Στιχ.21-25) μπορούμε ξάστερα να ομολογήσουμε:

Ναι, Αυτός έπαθε για εμάς, αφήνοντάς μας παράδειγμα υψίστης ταπείνωσης, πρότυπο αρίστης υπομονής και θεϊκής καρτερικότητας.

Αυτός υβριζόμενος δεν ανταπέδιδε τις ύβρεις και πάσχοντας δεν έκανε εκδίκηση, αλλά τα παρέδιδε όλα στον Δίκαιο Κριτή.

Αυτός ο ίδιος βάσταξε τις αμαρτίες μας στο Σώμα Του πάνω στο Ξύλο του Σταυρού για να ελευθερωθούμε από τις αμαρτίες και να ζήσουμε τον ανηφορικό μα στεφανηφόρο δρόμο της αρετής.

Αυτός με το δικό του Τραύμα, εθεράπευσε τις δικές μας πληγές, επούλωσε τα δικά μας τραύματα.

Σταύρωση λοιπόν! Τι Μεγάλη λέξη, με τεράστια σημασία. Ανοίγει μπροστά μας όμορφους δρόμους, με ουράνιες προοπτικές, καλώντας μας να σταυρώσουμε και εμείς όχι τον Χριστό με τις αμαρτίες μας αλλά τον παλαιό άνθρωπο με την μετάνοιά μας.

Καλή και Ευλογημένη Αγία Μεγάλη Εβδομάδα και

Καλή Ανάσταση!

"Η γνώμη σου μετράει..."

Συμφωνείτε με τη γνώμη της Εκκλησίας για τις προγαμιαίες σχέσεις;
Περιμένουμε τις σκέψεις σας!!!

1) Ναι
2)Όχι
3) Είναι ξεπερασμένο θέμα
4) ΔΞ/ΔΑ

(Καταθέστε την ψήφο σας δίπλα)

" Θέλει Αρετή και τόλμη..."

(photo via)

"Λόγος του Μεγάλου Βασιλείου περί Αρετής"

" Ο δρόμος που οδηγεί στην αρετή είναι πρώτα-πρώτα τραχύς και δυσκολοπερπάτητος και ανηφορικός και γεμάτος από πολύ ιδρώτα και κόπο. Γι' αυτό δεν είναι εύκολο στον καθένα ν' αρχίσει να τον βαδίζει, γιατί είναι ανηφορικός, ούτε αφού αρχίσει να τον βαδίζει να φτάσει εύκολα στο τέρμα.

Όταν όμως φτάσει στην κορυφή μπορεί να δει πόσο ομαλός και καλός είναι, πόσο δε εύκολος και ευκολοπερπάτητος και περισσότερο ευχάριστος από εκείνον που οδηγεί στην κακία, και που ο ίδιος ο ποιητής είπε ότι δεν είναι εύκολο δια μιας να τον ακολουθήσει κανείς ".

" Ικεσία αμαρτωλού... "

(photo via)

ΘΕΕ μου, λυπήσου με τον αμαρτωλό, που
δεν έκανα κανένα καλό μπροστά σου.
Γλύτωσέ με από τον πονηρό και αξίωσέ με
ακατάκριτα ν΄ανοίγω το ανάξιο στόμα μου
και ν΄ ανυμνώ το Πανάγιο ονομά σου, του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνέυματος.

Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε της καρδιάς μου
άτοπη επιθυμία, συ που ξέρεις καλά τις καρδιές
των ανθρώπων. Συγχώρησέ με που έρχομαι
ανάξια κοντά σου, γιατί σε πόθησα και σε ποθώ.

Συγχώρησέ με τον αμαρτωλό, τον πονηρό, τον ψεύτη,
τον ανυπόμονο, τον λιγόψυχο, τον αμελή στις Θείες
εντολές Σου, εμένα που αμάρτησα στη Γη και στη
Θάλασσα και σε κάθε τόπο. Μπροστά στα αλάθητα
μάτια Σου δεν έπαψα να εργάζομαι το πονηρό γιατί
γιατί ο πονηρός δεν έπαψε να με μπλέκει στα δίχτυα
του με γαστριμαγίες και ηδονές και πονηρές επιθυμίες,
με δόλους και κενοδοξίες και βλαστημίες.

Αλλά συ
Κύριε, που είσαι ο μόνος ελεήμων και πανάγαθος,
βοήθησε με και σώσε με όπως έσωσες τον άσωτο,
τον τελώνη, την πόρνη και τον ληστή. Ναι, φιλάνθρωπε
Δέσποτα, μη με αποστραφείς τον αμαρτωλό και αχρείο,
με τις πρεσβείες της Παναγίας Δέσποινας, και όλων των
αγίων, γιατί είσαι ευλογητός στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν !

( Άγιος Μακάριος )

" H Θέα ενός Σκοπού... "

"Mάθε να είσαι γενναίος..."

" Mάθε να είσαι γενναίος στις δύσκολες στιγμές..."

"You learn to be brave in the difficult moments..."

Ξενύχτης του κόσμου ή Ξενύχτης του Θεού;

Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

Η εποχή μας και οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε χαρακτηρίζονται από αδιαφορία για τον Θεό και νωθρότητα ως προς τα όποια πνευματικά καθήκοντα.

Κοινή διαπίστωση αποτελεί το γεγονός, το οποίο μας θλίβει, ότι ο άνθρωπος ξέχασε τον Θεό και το κενό της απουσίας Του τον βασανίζει ολοένα και περισσότερο. Η συνείδησή του παύει να αγρυπνεί και να γρηγορεί άμα και το σώμα του, και τώρα πια ξοδεύει τις περισσότερες των δυνάμεων του, αν όχι όλες, σε «αγρυπνίες κοσμικές», σε ξενύχτια αμαρτωλά, σε ξεφαντώματα καταστροφικά.

Ο τρισμακάριος γέροντας π. Παΐσιος ο Αγιορείτης , έλεγε όταν μιλούσε για τους νέους: « Όταν εμείς οι μοναχοί τελειώνουμε την Ακολουθία, με την ανατολή του ηλίου, τα ευλογημένα νιάτα τότε γυρνούν στα σπίτια τους μετά το ξεφάντωμα της νύχτας…». Πονούσε η καρδιά του, στέλνοντας όμως γλυκιές προσευχές στον Ουράνιο Πατέρα, γιατί τα παιδιά σπαταλούν την δύναμη της νιότης σε αμαρτίες, σε ξενύχτια του κόσμου και όχι σε πράγματα ουράνια, άφθαρτα, σε ξενύχτια του Θεού.

Αν ωστόσο η παραπάνω περιγραφή της πραγματικότητας μας αφήνει στην σκέψη μια ζοφερή εικόνα και την καρδιά μας κατακλύζει η απελπισία και η απογοήτευση, αναζητώντας στον κόσμο θα ανακαλύψουμε και μια άλλη εικόνα της ζωής, όχι τόσο γνωστή, όσο ταπεινή και ελπιδοφόρα.

Υπάρχει λοιπόν και η μερίδα εκείνη των ανθρώπων που ακολουθούν τον προφητάνακτα και συμπαθέστατο Ψαλμωδό Δαυίδ που ομολογεί πολύ όμορφα πως:

« Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαι σοι, επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου…

(Ψαλμ. 118, 62) ».

Πραγματικά είναι μεγάλο πράγμα, να σηκώνεσαι την νύχτα και τον καιρό της δικής σου αναπαύσεως, της προσωπικής ξεκούρασης να τον κάνεις καιρό προσευχής, ευκαιρία λατρείας, συναντήσεως με τον Θεό. Πόσο διδακτικός αλλά και ενθαρρυντικός δεν είναι ο λόγος του Ιερού Χρυσοστόμου που σημειώνει: « Γλυκύς ο ύπνος. Αλλ’ ουδέν γλυκύτερον της προσευχής ». Το ξενύχτι και η αγρυπνία για τον Θεό αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια θυσία του ανθρώπου και γι’ αυτό διαβάζουμε στο λειμωνάριο, τον Αββά Ισαάκ τον Σύρο να μας παραγγέλει: « Ο Χριστός δέχεται με πολλή μεγάλη χαρά την προσευχή εκείνων που προσεύχονται την νύχτα ».

Συνοψίζοντας τις παραπάνω σκέψεις θέτουμε ενώπιον όλων το εξής δίλλημα που αποτελεί συνάμα και μια πρόκληση των αποκαλυπτικών καιρών:

Άραγε ξενύχτης του κόσμου, αποθηκεύοντας γήινες και εφάρματες εμπειρίες για το μεγάλο ταξίδι ή ξενύχτης του Θεού αποταμιεύοντας ουράνιες ευλογίες, ζώντας μέσα στην Χάρη του Θεού και στην Χαρά του Ουρανού;