«Τη επαύριον πάλιν ειστήκει ο Ιωάννης και εκ των μαθητών αυτού δύο, και εμβλέψας τω Ιησού πειπατούντι λέγει ίδε ο αμνός του Θεού. Και ήκουσον αυτού οι δύο μαθηταί λαλούντος, και ηκολούθησαν τω Ιησού. Στραφείς δε ο Ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας λέγει αυτοίς, τι ζητείτε; Οι δε είπον αυτώ ραββί ο λέγεται ερμηνευόμενον διδάσκαλε που μένεις; Λέγει αυτοίς έρχεσθε και ιδέτε. Ήλθον ουν και είδον που μένει, και παρ’ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην ώρα τη ως δεκάτη. Ην Άνδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου εις εκ των δύο των ακουσάντων παρά Ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ. Ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον Σίμωνα και λέγει αυτώ ευρήκαμεν τον Μεσσίαν ο έστι μεθερμηνευόμενον Χριστός» (Ιωαν. 1, 35-41).
Ο Απόστολος Ανδρέας μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και τη διασπορά των Αποστόλων κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Βιθυνία, τον Εύξεινο Πόντο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και την Αχαΐα. Υπήρξε ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου που έγινε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κων/πόλεως. Όπως και οι άλλοι απόστολοι, ο Ανδρέας συνοδεύει το κήρυγμά του με θαύματα. Φυσικά δε λείπουν και οι δικές του ταλαιπωρίες, οι διώξεις, οι κακοπάθειες.
Στην Αχαΐα θεράπευσε πολλούς ασθενείς και η διδασκαλία του καθώς και τα θαύματά του εξόργισαν τον ανθύπατο, ο οποίος διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν. Υπέμεινε ανδρειότατα σε ηλικία ογδόντα χρόνων μαρτυρικό θάνατο. Σταυρώθηκε σε σταυρό σχήματος Χ και μάλιστα με το κεφάλι προς τα κάτω. Όχι μόνο υπέμεινε γενναιότατα το μαρτύριο, αλλά συμβούλευε τους πιστούς την ώρα της μεγάλης οδύνης του να θεωρούν το θάνατο ευκαταφρόνητο και να χαίρουν γι’ αυτόν.
Ο Άγιος Ανδρέας είναι πολιούχος και προστάτης της Πάτρας και η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου.
Ως των Αποστόλων πρωτόκλητος και του κορυφαίου αυτάδελφος, τον Δεσπότην των όλων Ανδρέα ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.