Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2007




"Θα στέλνατε το παιδί σας στο Κατηχητικό;"





1) Ναι
2) Όχι

3) Θα το σκεφτόμουν...

4) ΔΞ/ΔΑ



( Καταθέστε την ψήφο σας δίπλα...)

Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2007

" 28 Οκτωβρίου 1940 "


Στην εποχή που ζούμε, που ο γνήσιος πατριωτισμός λογίζεται ως ένας νοσηρός εθνικισμός και η αληθινή φιλοπατρία εκλαμβάνεται ως μία σοβινιστική αντίληψη έναντι των άλλων λαών , θεωρούμε ως ελάχιστο χρέος τιμής και μνήμης να σας παρουσιάσουμε το παρακάτω αφιέρωμα στον πόλεμο του 40.


Ένα γράμμα – μία μαρτυρία. Κάτι πιο πολυσήμαντο: Μια κραυγή εκ βαθέων, που προκαλεί ρίγος και δέος, γιατί προέρχεται από έναν αγωνιστή που έχει το δικαίωμα να κραυγάζει. Τού το δίνουν τα τρία τραύματα από το μέτωπο, τού το δίνει η πολεμική του αναπηρία.Ένα γράμμα, λοιπόν, κραυγή, πάνω και πέρα από τον χρόνο και την ευτέλεια των καιρικών πολιτικών παθών. Το έφερε στο γραφείο μου, ώριμος πια από τα χρόνια, με κάτασπρα τα μαλλιά και σκαμμένο το πρόσωπο, παλιός πολεμιστής στο μέτωπο του ’40. Σεμνός, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμος και πράος, χωρίς να κάνει χρήση των τίτλων του, χωρίς ν’ αναφερθεί στους αγώνες, στο μέτωπο και την αντίσταση που τού χάρισαν πολλά μετάλλια, μεγαλόσταυρους, τρία τραύματα και μια βαρειά αναπηρία, άφησε το γράμμα λέγοντας απλά:
-Αν νομίζετε ότι παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, το δημοσιεύετε...
Κι έφυγε...
Ένας συνάδελφος που έτυχε να τον ξέρει είπε:
Ήταν ένας αληθινός ήρωας... Παλικάρι πραγματικό! Και στο αλβανικό μέτωπο και στην Αντίσταση, στα πικρά χρόνια της κατοχής.

Διάβασα με συγκίνηση το γράμμα του με παραλήπτη «ένα νέο άνθρωπο», τον οποιοδήποτε νέο άνθρωπο, που ζει σ’ ένα δικό του κόσμο, «κατασκευασμένο» από χάρτινα λόγια και ψευδαισθήσεις, που δεν ξέρει (ή δεν τον έμαθαν) την βαθύτερη σημασία της Ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που καταμοιράζεται σε ίσο βάρος ανάμεσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις.

Αλλά το γράμμα, που το είχα παρουσιάσει όταν, πριν από μία περίπου δεκαετία το έλαβα, είναι τόσο εύγλωττο από μόνο του, που δεν χρειάζεται κανένα σχολιασμό.
Λέει, λοιπόν, το γράμμα:

«Νέε μου φίλε,

Δεν έτυχε να με ξέρεις, ενώ εγώ είχα τη χαρά να σε συναντήσω πολλές φορές: Στα Πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στους δρόμους, στην Αθήνα ή στην επαρχιακή πόλη που ζεις.

Το όνομά σου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ούτε ο τόπος της καταγωγής σου, μπορεί να είσαι από την Αθήνα ή να κατάγεσαι από κάποιο χωριό... Το αντιπροσωπευτικό σου γνώρισμα είναι τα νιάτα σου. Σε αυτά απευθύνομαι και στη φλόγα των ματιών σου, που κλείνει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τη λαχτάρα σου να πετύχεις στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά που διάλεξες. Αυτή η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο νόμιμη, είναι ό,τι πιο ωραίο κλείνεις μέσα σου, γιατί σου δίνει την δύναμη να αγωνίζεσαι και να μην λυγίζεις στην πρώτη δυσκολία.

Σε σένα, λοιπόν, άγνωστε φίλε, στέλνω αυτό το γράμμα με κάποιο δικαίωμα που μού παραχωρούν η ηλικία και η πείρα μου. Θα τολμούσα να πω και οι αγώνες μου, αλλά δεν πιστεύω ότι έκανα τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μου σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης ενάντια στη βία, τον ολοκληρωτισμό και την ανελευθερία.

Α, νέε μου, να μπορούσες έστω και λίγο να ζούσες την έξαρση και την παλλαϊκή συμμετοχή εκείνης της εθνικής μέθης. Όλοι μας, εμείς που ξεκινούσαμε για το μέτωπο κι οι άλλοι που θα έμεναν στα μετόπισθεν, όλοι μας, ο ανώνυμος ψυχωμένος λαός και οι επώνυμοι ανώτεροι αξιωματούχοι, άνθρωποι των γραμμάτων και επιστήμονες, απλές αγράμματες γυναικούλες, νέοι και γέροι, όπου και αν βρισκόμαστε, όπου και αν ζούσαμε, όποια δουλειά κι αν κάναμε, είχαμε γίνει μία ενιαία εθνική ψυχή. Δεν μάς χώριζαν διαφορές, δεν μάς δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μάς διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Είμαστε το Γένος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μάς χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε σαν ιερή επιταγή και παρακαταθήκη στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

Θα έφταναν εκείνες και μόνο οι στιγμές, οι φορτισμένες με ιδανικά και οραματισμούς για το Γένος, για να καταξιώσουν ολόκληρη την ιστορική μας διαδρομή, τριών χιλιετηρίδων.

Δεν πολεμούσαμε έναν επώνυμο και συγκεκριμένο εχθρό. Πολεμούσαμε την ανώνυμη και πολυπρόσωπη βία, πολεμούσαμε το ολοκληρωτισμό και την μισαλλοδοξία. Και δώσαμε εμείς οι μικροί και ανίσχυροι στην πανίσχυρη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο το ύψιστο ηθικό μάθημα που το εκφράζει τόσο επιγραμματικά στον στίχο του ο ποιητής ότι «θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία».

Ματώσαμε, πληγωθήκαμε, δοκιμαστήκαμε σκληρά αντιμετωπίζοντας τις πολυάριθμες σιδερένιες δυνάμεις του Άξονα αλλά δεν λυγίσαμε. Με το κεφάλι ψηλά στο μέτωπο, με το κεφάλι ψηλά στα μετόπισθεν κι έπειτα με το κεφάλι ψηλά στην αντίσταση.

Το ξέρω, νέε μου φίλε, πως όλα αυτά σου φαίνονται κάπως υπερβολικά. Κι ίσως μέσα σου διατυπώνεις την σκέψη ότι είναι «εκτός εποχής». Η εποχή δεν στέκεται πια σ’ αυτές τις ιδέες που φαίνονται κάπως ξεπερασμένες! Άλλοι οι στόχοι των ανθρώπων, άλλες οι επιδιώξεις τους: μία καλύτερη και πιο άνετη ζωή, η εύκολη επιτυχία, πληρωμένη με οποιοδήποτε τίμημα. Ο κατασκευασμένος ευδαιμονισμός. Κι ακόμη, τα τείχη που χωρίζουν τους ανθρώπους. Τα πολλαπλά χαλύβδινα τείχη που έχουν στηθεί ανάμεσά τους από τους καιροσκόπους και τους χαμαιλέοντες. Η αδίστακτη κομματικοποίηση που έχει εισχωρήσει παντού, ακόμη και μέσα στην οικογένεια. Από την μια όχθη του ποταμού ο πατέρας, από την αντίθετη ο γιος, κι ανάμεσά τους ποτάμι αδιάβατο το πολιτικό πάθος.

Σε είδα, νέε μου φίλε, αρκετές φορές να φανατίζεσαι με έξαλλο πάθος για την μια ή την άλλη παράταξη και να ξοδεύεις τον πολύτιμο δημιουργικό σου χρόνο χωρίς νόημα και σκοπό για να υποστηρίξεις τις θέσεις σου. Κι οι θέσεις αυτές δεν ξεκινούσαν από μία βαθύτερη πίστη σε μιαν ιδέα που είχες συνειδητοποιήσει και αγωνιζόσουν δίκαια γι’ αυτήν, αλλά από την επιπόλαιη επίδραση του άλλου που σε έβλεπε σαν όργανό του.

Κι όμως η ζωή είναι γεμάτη ακόμη από ενδιαφέροντα, από στόχους, από ιδανικά. Δεν έχει αδειάσει, όπως θέλουν να νομίζουν κάποιοι, δεν έλειψαν εντελώς οι γέφυρες επικοινωνίας. Στο χέρι σου είναι να τις στεριώσεις για να μπορείς να δεις τον συνάνθρωπο όχι σαν αντίπαλο για αναμέτρηση, αλλά σαν φίλο για συνεργασία... νέε μου άγνωστε φίλε.

Από εκείνη την Μεγάλη Ώρα του ’40 έχουν περάσει 42 χρόνια... Είμαστε άλκιμοι νέοι τότε όταν χυνόμαστε ασυγκράτητοι στον αγώνα της Λευτεριάς και τώρα κυρτώσαμε, γεράσαμε, ζούμε στο περιθώριο της ζωής. Τώρα είναι ο δικός σας κλήρος, η δική σας σειρά. Ο τόπος περιμένει από σας! Οι άνθρωποι περιμένουν από σας! Μεγάλο το χρέος, μεγαλύτερη ακόμη η χαρά.

Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: -Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας!

Κι αυτές οι απλές λέξεις, αυτό το «όλοι μαζί αδέλφια», ήταν βίωμα, σκοπός και αποστολή.

Όλοι μαζί αδέλφια! Όπου μάς λάχαινε ο κλήρος... Σε κάποιαν απρόσιτη βουνοκορφή της Πίνδου ή στα μετόπισθεν που κι αυτά πολεμούσαν για τους ίδιους σκοπούς και με την ίδια μέθη.

Α, εκείνες οι ώρες!... Εκείνες οι μέρες, οι φορτισμένες από πίστη και αγώνα! Είναι πια Ιστορία αλλά και ζωντανή μνήμη για μάς που ακόμη τις κλείνουμε μέσα μας με την ίδια συγκίνηση και με την ίδια αγωνιστική διάθεση, όπως τότε.

Ζήτησε, νέε μου, να γνωρίσεις μέσα από κείμενα και μαρτυρίες αυτές τις μεγάλες ώρες του ’40, αυτό το νεώτερο έπος του Γένους. Μέθυσε από τη μέθη τους, πάρε δύναμη από την πίστη τους. Για να μπορείς ολοκληρωτικά και απόλυτα να κατανοήσεις τη βαθειά, την καίρια και τελεσίδικη σημασία της κραυγής:

-Όλοι μαζί αδέλφια!...

Και όχι μόνο στην μεγάλη ώρα του Πολέμου αλλά και στην μεγάλη ώρα της Ειρήνης! Που χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα κι αγρυπνία.

Με αγάπη

Ένας παλιός πολεμιστής του ‘40».

Παρουσιάζω με συγκίνηση αυτό το γράμμα, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο και το απευθύνω με την ίδια συγκίνηση στον άγνωστο παραλήπτη, ίσως τον προβληματίσει κι ίσως σταθεί στις τελευταίες του γραμμές για τη μεγάλη ώρα της Ειρήνης, που όπως γράφει και ο παλιός πολεμιστής του ’40 χρειάζεται κι αυτή μέθη, αγώνα και αγρύπνια. Το τελευταίο πριν από όλα: Αγρύπνια...



Πηγή:www.enoriaka.gr

Τετάρτη, 24 Οκτωβρίου 2007

" Εορτή Οσίου Γερασίμου "





















Η Αναπλαστική Σχολή Πατρών βρέθηκε όπως κάθε χρόνο στην Κεφαλλονιά για την εορτή του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Γερασίμου του Νέου Ασκητού.

Παραπάνω σας παραθέτουμε φωτογραφικό υλικό από την εορτή και από την Ολονυκτία που τελέστηκε ιερουργούντος του Αρχιμ. π. Ιεροθέου Ζαχαρή και ψαλλόντων Χορωδίας Φοιτητών της Αναπλαστικής Σχολής.

Κυριακή, 21 Οκτωβρίου 2007

" Εορτή Αρχιεπισκόπου "


Η Αναπλαστική Σχολή Πατρών έγραψε:
Σήμερα 21 Οκτωβρίου εορτή του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω ας ενώσουμε όλοι τις προσευχές μας και ας δεηθούμε στον Χριστό μας να χαρίσει την υγεία στον εορτάζοντα και " πονομένο " Αρχιεπίσκοπό μας!.

Μακαριώτατε να είστε βέβαιος πως η Εκκλησία σας περιμένει πίσω με λαχτάρα ακμαίο,δυνατό και υγιή.

Μακαριώτατε: "Χρόνια Πολλά, Ευλογημένα,Χαρμόσυνα και Σωτήρια"

Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2007

" Όσιος Γεράσιμος ο Νέος Ασκητής "


Ο Όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509. Kαταγόταν από την ονομαστή οικογένεια των Νοταράδων. Περιήλθε πολλά μέρη της Στερεάς, της Θεσσαλίας και της Θράκης, χωρίς να παραλείψει να μονάσει μερικά χρόνια και στο Άγιο Όρος.

Από εκεί μετέβη στα Ιεροσόλυμα, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Από την Παλαιστίνη, μετέβη στο όρος Σινά, στην Αίγυπτο και στην Κρήτη. Στη Ζάκυνθο κλείστηκε στη Σπηλαία και έζησε ασκητικά επί έξι χρόνια. Τέλος κατέληξε στην Κεφαλλονιά, όπου εγκαταστάθηκε σε παλαιό ναό στη θέση «Ομαλά» της Κοινότητας Βαλσαμάτων. Στο ναό αυτό που τον ανακαίνισε έζησε ασκητικά ως το τέλος της ζωής του.

Αμέσως μετά το θάνατό του σημειώθηκαν θεραπείες ασθενών και άλλες θαυματουργικές του ενέργειες. Το ιερό του λείψανο είναι αποθησαυρισμένο σε αργυρή λάρνακα, παραμένει αδιάφθορο και αρτιμελές, φέροντας τα άμφια με τα οποία ενταφιάστηκε. Είναι ο πολιούχος της Κεφαλληνίας.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου, ημέρα ανακομιδής του λειψάνου του. Η μνήμη της κοιμήσεώς του αναγράφεται στις 16 Αυγούστου, οπότε στην Κεφαλληνία τελείται πανηγυρική εορτή.

Πηγή: www.enoriaka.gr


( Την Δευτέρα θα παρουσιάσουμε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την εορτή του Αγίου μιας και οι φοιτητές της Αναπλαστικής πραγματοποιούν προσκύνημα στην Κεφαλλονιά)

Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2007

" Παιδικός Σταθμός Α.Σ.Π ."



Με μεγάλη επιτυχία και απρόσκοπτα συνεχίζεται το σπουδαίο έργο του παιδικού σταθμού της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών. Αυτό φυσικά οφείλεται στην άρτια κατάρτιση των νηπιαγωγών Ευγενίας Παρακεντέ και Παρασκευής Παπαδημητροπούλου. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και ευχόμαστε κάθε ευλογία από το Θεό.

Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2007


Πόσο σας ενδιαφέρει η πορεία της υγείας του Αρχιεπισκόπου;

1) Πάρα Πολύ

2) Αρκετά

3) Λίγο

4) Αδιαφορώ





(Καταθέστε την ψήφο σας δίπλα)

"Εξομολόγηση"

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ

Εξομολόγηση - Μετάνοια


Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ. Έπεσες; Στον πνευματικό. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Στη γειτονιά μας ήτανε κάποιος Κύπριος και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος τους γονείς του δεν είχε αναπαύσει, να πούμε. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντά του δεν τον ανέπαυσε. Κι' εκεί που καθόμαστε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Γέροντα, τον Γέρο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν ήρθε εκεί, ήμαστε γύρω έτσι με τον Γέροντα, λέει: «Άντε εσύ, πήγαινε εσύ, πηγαίνετε στα δωματιά σας· έλα 'δω, πατερ- Ιωάννη». Ανεβαίνει, πήγαινε στο δωμάτιό του.

-Γέροντα, λέει, η ψυχή μου κλαίει,κλαίει, κλαίει σαν μικρό παιδί.

-Γιατί, παιδί μου, η ψυχή σου κλαίει;

-Διότι, λέει, δεν ανέπαυσα τον Γέροντά μου.

-Ε, πού καταλαμβάνεις ότι δεν ανέπαυσες τον Γέροντα;

-Να, λέει, έτσι στην υπακοή.

-Άκουσε, παιδί μου. Εκεί που γκρέμισες, εκεί να διορθώσεις. Εχαλάρωσες το "νά 'ναι ευλογημένο", την ταπείνωση και την αυταπάρνηση στον Γέροντα. Μη ζητάς τώρα με την ευχή ή με την Θεία Μετάληψη, πάτερ μιου, να διορθώσεις το λάθος σου. Εκεί έσφαλες, εκεί να βάλεις μετάνοια, εκεί να διορθώσεις.

Ο αββάς Παμβώ, όταν ήταν κοσμικός, πήγε και κλέψανε σύκα από άλλο γειτονικό αμπέλι. Και όταν τους πήρε μυρωδιά ο δραγάτης, τό 'βαλαν στα ποδάρια να φύγουν, Αλλά από το μαντήλι που είχε τα σύκα, τού 'πεσε ένα σύκο κάτω και να μην το χάσει, πήγε και τό 'φαγε. Και λέει ο ίδιος: «Όποτε θυμάμαι αυτό το σύκο, κάθομαι και κλαίω». Κάθομαι και κλαίω... Αυτό το σύκο...

Έτσι κι εγώ, να πούμε. Όταν θυμάμαι αυτήν την παρακοή που έκανα στον Γέροντα, ως άλλος απόστολος Πέτρος, κάθομαι και κλαίω. Γιατί να κάνω αυτήν την παρακοή, να μην την κάνω υπακοή να κερδίσω;

Ένα πράγμα, άμα σε κεντάει η συνείδησή σου, πήγαινε και βάλε μετάνοια: «Αδερφέ μου, ευλόγησον, σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις, έσφαλα». Αυτό διορθώνει το λάθος σου. Μην παραβλέπεις τη συνείδησή σου. Άνθρωποι είμεθα, ένας στον άλλον φταίει. Ή σου είπε έναν λόγο είτε δεν έκανε εκείνο το οποίο είπες, και οπότε κατόπιν η συνείδηση έρχεται ελέγχουσα. Μην την παραβλέπεις, πήγαινε ταπεινώσου και πες το "ευλόγησον" εις τον αδελφό ή εις τον Γέροντα.
Πηγή:www.orthodoxie.net

Παρασκευή, 12 Οκτωβρίου 2007

"Εορτή Αγίου Γερβασίου του Μάρτυρος"


Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Ενδόξου Μάρτυρος Γερβασίου. Γι΄αυτό το λόγο θα τελεστεί πανηγυρική Θ.Λειτουργία μετά Θ.Κηρύγματος και αρτοκλασίας στον " Ι.Ν.Αγ.Ταβιθάς " στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών (Ιωνίας 47).

Με την ευκαιρία αυτή να ευχηθούμε Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα στα εορτάζοντα μέλη της Σχολής.1) Αρχιμ.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος 2)Ιεροδιάκονος Γερβάσιος Παρακεντές.

Ώρα ενάρξεως Όρθρου:7:00πμ

Τρίτη, 9 Οκτωβρίου 2007

" Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος "


Ως Αναπλαστική Σχολή Πατρών ευχόμαστε, ελπίζουμε και προσευχόμαστε στον Δωρεοδότη Χριστό να χαρίσει την Υγεία στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ.Χριστόδουλο και γενικά να γίνει ότι είναι συμφέρον για το καλό του ιδίου και της Εκκλησίας.Οι πρεσβείες όλων των Αγίων και του Οσίου Χριστοδούλου και η ευχή του μακαριστού γέροντος π.Γερβασίου και όλων των συγχρόνων αγίων γερόντων να τον συνοδεύουν σε όλη του τη δοκιμασία.Αμήν.

Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου 2007

" Έναρξη Νεανικών Συνάξεων "



Ξεκίνησαν με μεγάλη χαρά και συμμετοχή οι κατηχητικές νεανικές συνάξεις στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών. Το πρόγραμμα των συναντήσεων έχει ως εξής:

1) Σάββατο 7:00μμ: Φοιτητές-Επιστήμονες
2) Κυριακή 11:00πμ:Κορίτσια Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου
3) Κυριακή 5:00μμ: Αγόρια Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου


Από φέτος θα λειτουργεί και.....
Εντευκτήριο!!!
( πλούσιο σε παιχνίδια, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, και πολλά άλλα… και προπάντων καλή παρέα!)

Ώρες λειτουργίας: 1) Κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή από 5:30-8:00μμ.

2) Κάθε Σάββατο από 6:30- 8:00μμ.

3) Κάθε Κυριακή από 4:30- 7:30μμ.


Μη Χάσεις Στιγμή!!!

Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2007

" Η Αρετή της Υπακοής "


Νουθεσίες περί υπακοής
(Γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου)

• Η υπακοή χαρίζει αμεριμνία, διότι η μέριμνα είναι μια πνευματική φυματίωση, που σιγά--σιγά, σαν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχώς δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου, της ψυχής και του σώματος και σταδιακά φέρνει το θάνατο. Έτσι και η μέριμνα του βίου σαν ένα άλλο μικρόβιο φθείρει τον άνθρωπο, την ψυχή του και τον πεθαίνει ψυχικά.

• Η υπακοή αναφέρεται στο Χριστό και όχι στον άνθρωπο που υπακούει κανείς. Και όταν ο υποτακτικός υπακούει χωρίς παράσιτα, αλλά για την αγάπη του Χριστού και μόνο, τότε η υπακοή του είναι σωστή μπροστά στα μάτια του Χριστού. Να υπακούμε για την αγάπη του Χριστού και μόνο και έτσι ο δρόμος μας γίνεται σταθερός και ίσιος για το Χριστό

• Ποιος άνθρωπος πάνω στη γη δεν έκανε σφάλματα και δεν τραυματίσθηκε στην πάλη με τους δαίμονες, τα πάθη και τον κόσμο; Δε μιλάμε γι’ αυτά τα τραύματα, αλλά μιλούμε ότι πρέπει να βλέπουμε συνεχώς τον προορισμό μας. Με τις δύο αρετές, της υπακοής για την αγάπη του Χριστού και της προσευχής να πετύχουμε την αγάπη του Χριστού. Κι όταν η αγάπη του Θεού έρθει μέσα στην ψυχή μας, τότε ο δρόμος μας πλέον δέχεται φως. Τότε η αγάπη του Χριστού εξουδετερώνει κάθε δυσκολία και νιώθουμε τη ζωή πάρα πολύ ευτυχισμένη.

Η υπακοή ταπεινώνει τον άνθρωπο και η ταπείνωση εξουδετερώνει κάθε πειρασμική ενέργεια. Όπου ταπείνωση, εκεί ο διάβολος χάνεται. Όπου υπερηφάνεια κι εγωισμός, εκεί η παρουσία των δαιμόνων, οι πειρασμοί και τα πάθη. Γι’ αυτό η υπακοή είναι πολύ χαριτωμένη αρετή, επειδή οπλίζει με τόση ταπείνωση τον άνθρωπο όταν υπακούει εν γνώσει, για την αγάπη του Χριστού.

Πηγή: www.xfd.gr

Τετάρτη, 3 Οκτωβρίου 2007

" Αρχιμ. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος-Αφιέρωμα "

Σας παρουσιάζουμε ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα από τη ζωή του π.Γερβασίου.Σε λίγους μήνες θα έχουμε στη διαθεσή μας ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ευελπιστούμε να σας παρουσιάσουμε μία ολοκληρωμένη δουλειά για να γνωρίσετε καλύτερα το έργο του π.Γερβασίου.


Online Videos by Veoh.com

Τρίτη, 2 Οκτωβρίου 2007

" Μνημόσυνο Μελών Α.Σ.Π."










Πλήθος κόσμου και μελών-συνεργατών της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών και του κατηχητικού έργου παρέστησαν στην Θ.Λειτουργία τη Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007 καθώς και στο ιερό μνημόσυνο που τελέστηκε στην κατασκήνωση " Αγία Παρασκευή" στα Κάτω Συχαινά Πατρών.Ιερούργησε και ομίλησε επικαίρως ο π.Κωνσταντίνος Χριστοδουλόπουλος εφημέριος Ι.Ν.Αγ.Βαρβάρας Πατρών.Μετά το πέρας της Θ.λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα σε όλους τους παρευρισκομένους.Το απόγευμα της ιδίας ημέρας τελέστηκε Αγιασμός στην " Αγία Ταβιθά " επί τη ενάρξει του νέου κατηχητικού έτους υπό του π.Παναγιώτου Ρούβαλη.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...